به اعتقاد يك مدرس دانشگاه مطبوعات ما در حوزه اطلاع‌رساني به مخاطبان چندان موفق نيستند و ضعف ساختاري، كمبود نيرو، امكانات و نبود زيرساخت‌ها را در آن‌ها شاهديم.
محمدتقي روغني‌ها - مدرس دانشگاه - در گفت‌وگو با خبرنگار رسانه خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با بيان اين كه وظيفه عمده مطبوعات را مي‌توان چهار بخش عمده دانست اظهار كرد: اطلاع‌رساني، هدايت افكار عمومي، سرگرمي و آموزش در واقع چهار وظيفه عمده مطبوعات است كه در تعريف همه آن‌ها گفته مي‌شود.
وي تاكيد كرد: اينكه مطبوعات ما تا چه حد توانسته‌اند در زمينه حرفه‌يي بودن توفيق حاصل كنند، جاي بحث زيادي دارد؛ ما در شرايطي قرار داريم كه مطبوعات رقباي سرسخت شبكه‌هاي راديويي، تلويزيوني، ماهواره و اينترنت را در كنار خود دارند و از طرفي مطبوعات ما با مطبوعات 15 تا 20 سال گذشته متفاوت شده‌اند، بنابراين بايد بازنگري مجددي داشته باشند.
او ادامه داد: با وجود هزاران سايت و چند صد شبكه ماهواره‌يي طبيعتا رسانه‌ها بايد در چهار حوزه‌اي كه در ابتدا به آن اشاره كردم بايد تلاش مضاعفي داشته باشند.
روغني‌ها در ادامه ابراز كرد: كمتر رسانه‌اي در كشور داريم كه در شهرستان‌ها نمايندگي فعال داشته باشند و مي‌توان گفت دفاتر روزنامه‌ها در شهرستان‌ها بيش‌تر كار توزيع را انجام مي‌دهند و كار خبر، كار دوم يا سوم آن‌هاست.
اين مدرس دانشگاه با بيان اين كه كمبود بودجه و ضعف زيرساخت اجرايي در مطبوعات ما وجود دارد خاطر نشان كرد: در زمينه آگهي‌ها و جذب آگهي شاهديم كه فقط دو يا سه روزنامه در اين زمينه فعاليت مي‌كنند و بيش‌تر روزنامه‌هاي ما در اين زمينه مشكل دارند كه همه اين موضوع‌ها به بحث ساختاري مربوط مي‌شود.
او ادامه داد: بخش ديگر، فرهنگ اطلاع‌رساني و خبرنگاران است كه درباره نوع مواجهه دستگاه‌هاي مسوول و غيرمسوول با انتشار برخي اخبار نگراني دارند.
وي با بيان اين كه پيش‌نويس نظام جامع رسانه‌يي كشور را قبلا ديده بودم تاكيد كرد: البته زياد برروي آن كار نكرده‌ام اما معتقدم اگر اين نظام تدوين شود، در بحث تئوري بسيار موثر خواهد بود اما در بحث عمل بايد گفت كه هر نظام جامعي كه تدوين مي‌شود، در اجرا با مشكل مواجه مي‌شود، بنابراين تا زماني كه ضعف‌هاي ساختاري از بين نرود اين نظام اجرايي نخواهد شد.
اين مدرس دانشگاه به موضوع سرمايه مالي مطبوعات اشاره كرد و اين موضوع را براي فعاليت بهتر و موثر يك رسانه بسيار مهم و حساس دانست.
وي تعريف مطبوعات حرفه‌يي در ايران و جهان را يكي دانست و اين نكته را يادآور شد كه مطبوعات كشور ما با ديگر كشورها در عمل متفاوت هستند؛ به عنوان مثال رسانه‌هاي قديمي و حرفه‌يي در اروپا نمايندگي‌هاي بسياري در ديگر كشورها دارند كه بالاي 250 سال سابقه دارد.
او هم‌چنين با اشاره به بحث نقد در مطبوعات و اينكه به طور كلي كشور ما فرهنگ نقدپذيري وجود ندارد خاطرنشان كرد: اين موضوع را مي‌توان در عموم مردم و به طبع مسوولان نيز كه بخشي از مردم هستند، نيز مشاهده كرد، به اين صورت كه دوست نداريم ديگران ما را نقد كنند.
وي تاكيد كرد: بعضا مسوولان ما و گردانندگان امور سعه‌صدر لازم را براي نقدپذيري ندارند؛ هم‌چنين مطبوعاتي كه معتقدند ما بايد منتقد باشيم، اگر از روزنامه خودشان در ديگر جاها نقد شود، برخوردشان چه خواهد بود؟
روغني‌ها تصريح كرد: ما ادعاي نقدپذيري داريم اما در عمل اين طور نيست، بنابراين رسانه‌ها بايد اين فرهنگ را ايجاد كنند و اگر اين فضا و فرهنگ در كشور و در هر بخشي به وجود آيد، طبيعتا كار نقد نيز راحت‌تر مي‌شود.
اين مدرس دانشگاه ادامه داد: اگر دولت و مسوولان دولتي اين فضاي را ايجاد كنند كه اگر از آن‌ها نقد حق و يا ناحق شده، پاسخ مناسب داده و به نرمي برخورد كنند، در فرهنگ‌سازي اين موضوع بسيار مناسب است و تا زماني كه اين فرهنگ در همه سازمان‌هاي دولتي و خصوصي جا نيفتد، موفق نخواهيم بود.
وي هم‌چنين در ارزيابي خود از نمايشگاه مطبوعات و خبرگزاري‌ها ادامه داد: نمايشگاه بيش‌تر كار عرضه و توزيع را دارد و مخاطبان و مردم با گردانندگان رسانه‌ها آشنا شده و مي‌توانند با آن‌ها بحث و تبادل نظر داشته باشند.
او پيشنهاد داد كه اگر امكانش وجود داشته باشد، بايد در اين نمايشگاه جلسات پرسش و پاسخ، بحث و بررسي‌ها را بيش‌تر كنند زيرا توجه به اين موضوع قبلا بيش‌تر بود اما به نظر ميرسد كه اكنون كمتر شده است و از طرفي همه بايد بتوانند علمي و دقيق و حرفه‌يي نقد كنند تا فرهنگ نقدپذيري نيز به‌وجود آيد.
انتهاي پيام