محمدهادي كريمي معتقد است: از آن‌جا كه فيلم‌نامه نقطه‌ي آغازين يك فيلم و يك پديده‌ي فرهنگي است، بهترين مرحله براي ممانعت از كار محسوب مي‌شود و به همين دليل هم تهاجم زيادي نسبت به آن صورت مي‌گيرد. اين فيلم‌نامه‌نويس در گفت‌وگو با خبرنگار سينمايي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اظهار كرد: صنف فيلم‌نامه‌نويسان مشكلات متعددي دارند كه من قصد بازگوي آن را ندارم، چراكه در سال‌هاي گذشته اين مسايل به كرات تكرار شده و هيچ‌گاه به آن‌ها ترتيب اثر نداده‌اند. كريمي در ادامه با اشاره به اين‌كه براي جلوگيري از ساخت يك فيلم اولين راه ممكن، مخالفت با فيلم‌نامه است افزود: اگر قرار باشد كاري انجام نشود بهترين راه آن است كه در بدو امر جلوي آن گرفته شود و بدين‌ترتيب با مخالفت با فيلم‌نامه، مسئله از طريق پاك‌كردن صورت مسئله حل مي‌شود و به همين دليل، تهاجمات وارد بر فيلم‌نامه به مراتب بيشتر از بخش‌هاي ديگر فيلم است. نويسنده‌ي فيلم‌نامه‌ي «رستگاري در هشت‌وبيست‌ دقيقه» در ادامه،‌روند فيلم‌نامه‌نويسي را روندي به دور از هزينه دانست و گفت: از آن‌جا كه فيلم‌نامه‌نويسي نياز به ابزار فيزيكي خاصي ندارد، به لحاظ تأمين اعتبار و بودجه كم‌تر مورد توجه قرار مي‌گيرد و خلاقيت و بخش معنوي آن كم‌تر ديده مي‌شود. وي افزود: از طرف ديگر، فيلم‌نامه‌نويسي در قياس با ديگر رشته‌هاي سينمايي، نياز به دانش تكنولوژيك و تسلط به ابزار فني خاصي ندارد و به همين دليل، بسياري تصور مي‌كنند توان انجام آن را دارند و با هر سطح سواد و تحصيلاتي مي‌توانند فيلم‌نامه بنويسند. كريمي تصريح كرد: همواره فرديت و خلاقيت نويسنده ديده نمي‌شود، درحالي‌كه مهم‌ترين و واجب‌ترين نكته در حرفه‌ي فيلم‌نامه‌نويسي فرديت و خلاقيت فرد است. اين فيلم‌نامه‌نويس، در ادامه به سيكل معيوب به وجود آمده در حرفه‌ي فيلم‌نامه‌نويسي اشاره كرد و گفت: زماني‌كه چند فيلم‌نامه‌ي ضعيف و متوسط تبديل به فيلم شود، ديگران نيز به خود اجازه مي‌دهند به اين حرفه روي آورند. كريمي با تأكيد مجدد بر اين نكته كه خلاقيت حلقه‌ي مفقوده‌ي اين زنجيره است، در مورد روز فيلم‌نامه‌نويس عنوان كرد: خيلي‌خوب است كه چنين روزي وجود دارد، اما با توجه به شرايطي كه مشكلات فيلم‌نامه‌نويسان، هم‌چنان حل‌نشده باقي مانده،‌ نمي‌دانم تا چه اندازه مي‌توان اين روز را تبريك گفت، اما طبق ظواهر بايد چشم به آفاق آينده داشت. انتهاي پيام