/پوسترهاي سينمايي؛ تجاري يا فرهنگي؟/ حسين خسروجردي: پوسترهاي فيلم نتيجه‌ي بي‌احترامي به فرهنگ عامه و كم سوادي تهيه‌كنند‌گان سينماست
براي مردم ايران پوسترها به مثابه يك شناسنامه بي‌روح است؛ هيچ‌گونه حساسيتي را ايجاد نمي‌كنند، بنابراين براي مردم فرقي ندارد چه پوستري را ببينند. اين‌ها گفته‌هاي حسين خسروجردي، هنرمند هنرجديد و طراح گرافيست است كه در گفت‌وگو با خبرنگار بخش هنرهاي تجسمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، درباره‌ي پوسترهاي فيلم در ايران اظهار كرد. وي گفت، در ايران يك جريان مخرب بصري از طريق سينماي تجاري چه در پوستر و چه در سينما ايجاد شده است و پوسترهاي تجاري در دهه 70 باقيمانده‌اند. او به تقسيم پوسترها به دو گروه تجاري و فرهنگي پرداخت و توضيح داد، گروه اول پوسترهايي هستند كه براي سينماي گيشه‌يي و تجاري ساخته شده و گروه دوم پوسترهايي كه براي سينماي مولف يا غيرتجاري و هنري توليد مي‌شوند. به گفته‌ي اين طراح و گرافيست، ساخت سينماي تجاري قواعدي دارد و آن قاعده كليشه‌يي است؛ بنابرين پوسترهايي كه براي آن ساخته مي‌شود بايد از همان ويژگي‌ها برخوردار باشد. پوسترهاي سينماي تجاري پوسترهاي كليشه‌يي است كه با پوسترهاي هاليودي تنظيم مي‌شوند. وي افزود، در دوره‌اي كه دسترسي به محصولات پوستر و گرافيك هاليود، اينترنت و ورود كالاهاي فرهنگي غربي به ايران امكان پذيرنبود، يك جريان پوسترسازي غلط در ايران اتفاق افتاد و روند پوسترسازي به استفاده از چهره‌هاي شناخته‌شده، جذاب، عوام‌پسند و نوعي پرتره شخصيت‌هاي اصلي يك اثر سينمايي محدود شد. حسين خسروجردي، علاقه‌اي به سينما و بخصوص سينماي تجاري ندارد، نه از مخاطب سينماي تجاري توقعي دارد و نه از تهيه كننده و نوع محصول توليد شده در آن؛ او درباره پوسترهاي توليدشده در سينماي مولف و هنري گفت: اين‌طور نيست كه هر پوستر براي هر فيلم هنري قطعا هنري باشد و عنوان هنرمند را نيز نمي‌توان به هر كسي كه پوستري مي‌آفريند داد. به‌گمان وي، براي ساخت پوستر سينماي فرهنگي و هنري قاعده‌اي وجود ندارد؛ نگرش سينماي فرهنگي مرز نمي‌شناسد. بلكه جرياني پيشرو به‌شمار مي‌رود كه همچنان در حال خلق و آفرينش است. اين هنرمند طراح گرافيك با تاييد بر اين كه پوسترهاي مرتبط با آثار سينمايي بايد هنري باشند، بيان كرد: اگر كاري كه مرتضي مميز به‌عنوان بدعت‌گذار يك جريان هنري انجام داد، ادامه پيدا مي‌كرد، روزگار پوسترهاي سينمايي ما اين‌گونه نبود. به گفته‌ي او، اگر به عقب برگرديم، خواهيم ديد پوسترهايي كه توسط طراحان گرافيك شاخص ساخته شده كم است و تعداد پوسترهايي كه توسط افراد غيرمتخصص تويد شده حتا از كارهاي گرافيست‌هاي نيمه حرفه‌يي هم بيشتر است. وي دليل اين امر را نبود احترام ويژه به فرهنگ عامه، نبود احترم به ارتقاي بصري آنها، نگاه اقتصادي ارزان به پوسترها و نداشتن سواد و فهم بسياري از تهيه كنندگان فيلم دانست. خسروجردي با بيان اين كه ضروري است جريان پوسترهاي به معناي هنري كلمه را جدي بگيريم، اظهار كرد: در اين‌صورت براي مردم حساسيت بصري فرهنگ مي‌شود، اما در غير اين‌صورت، حساسيت زدايي صورت مي‌گيرد و آنها هيچ حساسيتي نسبت به پوسترها ندارند. او با انتقاد از پوسترهاي فيلم گفت: پوسترها هيچ‌گونه تاثيري بر مردم ندارند نه پرسشي ايجاد مي‌كنند و نه پاسخي به پرسش‌ها مي‌دهند؛ فقط مي‌گويند در اين فيلم فلان بازيگر و فلان كارگردان شركت دارند و حتا در آنها احترام به مقام بازيگرن پيشكسوت ناديده گرفته مي‌شود. انتهاي پيام