جمهوري اسلامي ايران در 27 تيرماه 1367 با ارسال نامه‌اي به دكوئيار – دبير كل وقت سازمان ملل رسما قعطنامه 598 شوراي امنيت را پذيرفت كه طرح آن در جوامع بين‌الملل و صدور توسط شوراي امنيت سازمان ملل تا اينكه ايران آن را پذيرفت، تقريبا يكسال به طول انجاميد.
سردار عبدالله كريمي، مديركل بنياد حفظ آثار و نشر ارزش‌هاي دفاع مقدس استان اصفهان كه در خصوص قطعنامه 598 با خبرنگار «فرهنگ و حماسه» خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا) گفت‌وگو مي‌كرد، با بيان مطلب فوق به تشريح چگونگي پذيرش قعطنامه 598 پرداخت و گفت: آن چه آشكار است اين است كه هرگونه جنگ و درگيري با هر ميزان شدت و قدمت، يك زمان خاتمه مي‌يابد و آن چه براي طرفين جنگ مهم است، چگونگي پايان يك جنگ است.
وي افزود:در پايان جنگ تحميلي هشت ساله عراق عليه ايران كه به قبول قطعنامه توسط ايران منتهي شد، يك پايان مثبت و پيروزمندانه براي ايران رقم خورد، هر چند كه هنوز قطعنامه عملي نشده، مگر در بند آتش بس. ديگر بندها نيز از جمله تعيين متجاوز و پرداخت غرامت به شكل سياسي مطرح شده است.
سردار كريمي گفت: دو مساله براي ايران در پذيرش قعطنامه مهم بود، يكي تعيين متجاوز و ديگري پرداخت غرامت. اما موضوع اول مهم‌تر بود و نهايتا قطعنامه با شرايط جديدي كه بعد از يكسال از تصويب آن در شوراي امنيت مي‌گذشت، به تاييد و قبول ايران رسيد.
وي اضافه كرد:جنگ عراق عليه ايران از طرف نيروهاي استكباري منوط به درگيري دو كشور نبود، بلكه هجوم استكباري بيش از 34 كشور عليه نظام نوپاي اسلامي كه متكي به دين و در تضاد با منافع استكبار به خصوص آمريكا بود، از اين جهت حائز اهميت است و دشمنان به دنبال اين بودند كه برنده جنگ ايران نباشد و در قعطنامه‌اي هم كه تنظيم كردند مواد آن به گونه‌اي بود كه حداقل، حالت برابر بين دو طرف جنگ در نظر گرفته شود.
سردار كريمي خاطرنشان كرد: در تاريخ 30 تير سال 1366 كه شوراي امنيت قطعنامه 598 را به تصويب رساند، دقيقا اين تصويب يك روز پس از شروع حفاظت آمريكا از نفتكش‌هاي كويتي بود و در واقع دنيا به اين نتيجه رسيده بود كه در هر صورت، جنگ را با موضوع اصلي حفظ عراق خاتمه دهد، زيرا رژيم ديكتاتور عراق نيز خواهان اعمال قدرت بيشتري در منطقه و كشاندن آتش جنگ به ديگر كشورها بود، لذا قطعنامه 598 به نوعي براي نجات عراق محسوب مي‌شد.
وي با يادآوري اينكه آيت‌الله العظمي خامنه‌اي (رييس‌جمهور وقت) در شهريور سال 66 با شركت در اجلاس سران سازمان ملل در مصاحبه با خبرنگاري در خصوص چگونگي تنبيه متجاوزمي‌گويند:« نوع تنبيه را به هيچ وجه از پيش تعيين نمي‌كنيم، اما اگر محكمه عادل برقرار شود ما احكام آن را قبول مي‌كنيم» كه اين جواب نشان داد ايران براي مذاكره آماده است و تنها به دنبال راه حل نظامي نمي‌گردد. همچنين سوال ديگري مبني بر امكان صلح در چارچوب قطعنامه 598 مطرح مي‌شود كه رييس جمهور وقت ايران در جواب تاييد مي‌كند و نشان مي‌دهد كه ايران اهل ديپلماسي است كه به دنبال آن فرمول استفاده از اين قطعنامه نيز توسط ايران براي آتش بس تهيه و در اختيار دبير كل وقت سازمان ملل قرار مي‌گيرد.
سردار كريمي يادآور شد: اما نكته اصلي، تنبيه متجاوز است و در پي آن ايران به موازات ساير راه حل‌هاي نظامي راه حل‌هاي سياسي و ديپلماسي را نيز پيگيري مي‌كرد، لذا قطعنامه 598 را در مرحله اول به صورت مشروط پذيرفت و در ادامه جلساتي كه با دبيركل وقت سازمان ملل برگزار مي‌شود و در سفر نهايي دبيركل به تهران و گفت‌وگوي نهايي با رييس جمهوري وقت بيانيه‌اي صادر مي‌گردد كه به شوراي امنيت ارائه مي‌شود.
وي افزود: در بند 3 متن بيانيه كه در سال 66 صادر شد، آمده است:«الف – رعايت آتش بس ب- برقراري يك هيات بي‌طرف جهت تحقيق كه مشخص كننده متجاوز باشد» و البته ايران بر روي اين دو نكته تاكيد داشت.
سردار كريمي گفت: در واقع در سال 66 يك بده – بستان سياسي انجام گرفت تا اينكه در 25 تيرماه 67 با دستور حضرت امام خميني (ره) نشستي با حضور 40 شخصيت مهم كشور تشكيل مي‌شود كه امام راحل طي پيامي به اين جلسه كه توسط مرحوم حاج احمد خميني قرائت شد، هرگونه تصميم‌گيري در خصوص آينده جنگ را به اين جلسه واگذار مي‌كنند كه اين امر نقطه عطفي در پايان جنگ به حساب مي‌آمد و سرانجام نيز دراين جلسه 40 نفره، قطعنامه 598 با هدف مصلحت نظام پذيرفته مي‌شود.
وي اضافه كرد:هاشمي رفسنجاني كه در آن زمان نماينده امام خميني (ره) در دوران جنگ بود به بيان ديدگاهي پرداخت كه بسيار حائز اهميت است، او گفته بود: «ايران تا به حال خواستار آن بود كه ابتدا كميته تعيين متجاوز مشخص شود، ولي فعلا با توجه به شرايط جديدي كه پيش آمده از آن شرايط خود صرف نظر مي‌كنيم و وقتي به ما اطمينان دادند كه تركيب تعيين كننده كميته متجاوز به گونه‌اي خواهد بود كه به حق رسيدگي مي‌كند، ما از شرط قبلي خود صرف نظر كرديم».
سردار كريمي با اشاره به اين كه شروط قبلي همان مشخص شدن متجاوز و پرداخت غرامت بود، اظهار داشت: دلايل مهمي كه به وجود آوردن شرايط جديد شده بود، يكي تهديد نظامي آمريكا با سرنگون كردن هواپيماي مسافربري ايرباس، استقرار ناوهاي جنگي در خليج‌فارس وتهديد تحريم تسليحاتي ايران بود، از طرف ديگر عراق نيز عمليات‌هاي متحرك ديگري انجام مي‌داد كه از جمله آن بازپس‌گيري فاو از ايران بود كه به دنبال اين شرايط جديد، جلسه‌اي با حضور رييس‌جمهور وقت و مسوولان عالي رتبه كشور در 26 تيرماه سال 67 برگزار و با پذيرش قعطنامه 598 پايان جنگ اعلام وامام خميني (ره) نيز با صحه گذاشتن بر آن، پذيرش قعطنامه را به صلاح انقلاب و نظام عنوان كردند كه در پي اين تصميم رييس‌جمهوري وقت در نامه‌اي به دبيركل سازمان ملل اين گونه نوشت:« ايران تصميم گرفته است رسما قطعنامه 598 شوراي امنيت را به خاطر اهميتي كه براي حفظ جان انسان‌ها، برقراري صلح و امنيت منطقه و بين‌المللي قائل است، بپذيرد.»
وي ادامه داد: دبيركل وقت سازمان ملل نيز در تاريخ 27 تيرماه سال 67 شفاها به جوامع بين‌المللي اعلام مي‌كند كه ايران قعطنامه 598 را رسما و بدون قيد و شرط پذيرفته است و عراق را به عنوان متجاوز عنوان مي‌كند و در پي اين اعلام بازتاب وسيعي در بين ايرانيان وعراقي‌ها به وجود آمد.
سردار كريمي گفت: من 41 روز قبل از پذيرش قطعنامه به اسارت گرفته شده بودم، پس از پخش خبر توسط راديو، عراقي‌ها بسيار خوشحال و مسرور شدند و يك حالت آرامش بين آنان شكل گرفت و يك نوع حالت دغدغه و بهت نيز در نيروهاي ايراني كه دوست نداشتند جنگ اينگونه تمام شود و حاضر به پذيرش تسليم نبودند به وجود آمده بود و برخي فرماندهان جنگ هم باورشان نمي‌شد امام خميني (ره) چنين تصميمي بگيرند.
حضرت امام خميني (ره) طي پيامي مي‌فرمايند: «قبول قطعنامه كه حقيقتا بسيار تلخ و ناگوار براي همه و خصوصا براي من بود اين است كه من تا چند روز قبل معتقد به همان دفاع و مواضع اعلام شده در جنگ بودم و مصلحت نظام، كشور و انقلاب را در اجراي آن مي‌ديدم ولي به واسطه حوادث وعواملي كه از ذكر آن فعلا خودداري مي‌كنم و به اميد خدا در آينده روشن خواهد شد» كه البته منظور امام راحل از مواضع اعلام شده همان مواضع قبلي مبني بر ادامه جنگ تا آخرين نفس بود و عواملي كه از بيان آنها نيز خودداري كردند تا كنون به درستي مشخص نشده اين عوامل چه بوده است؟.
همچنين امام راحل در بخش ديگري از پيام خود مي‌فرمايند: با توجه به نظر تمامي كارشناسان سياسي و نظامي سطح بالاي كشور كه من به تعهد، دلسوزي و صداقت آنان اعتماد دارم با قبول قطعنامه و آتش‌بس موافقت نمودم ودر مقطع كنوني آن را به مصلحت نظام وانقلاب مي‌دانم و قبول اين مساله (قطعنامه) براي من از هر زهر كشنده‌تر است، ولي راضي به رضاي خدايم و براي رضايت او اين جرعه را نوشيدم.»
سردار كريمي با توجه به تئوري امام خميني (ره) مبني بر گذر راه قدس از كربلا گفت: اين تئوري در حال حاضر مي‌تواند تحقق پيدا كند و شاهديم مردم و حكومت عراق همدل با ما هستند و مي‌توانيم با ديگر ملت‌هاي مسلمان يك جبهه مناسبي عليه رژيم صهيونيستي باز كنيم و اين اتفاق سرانجام روزي اتفاق خواهد افتاد هر چند كه عملا هيچ اقدامي صورت نمي‌گيرد وعامل مهم آن هم انحرافات برخي سران عرب است، اما به لحاظ مردمي، مسلمانان خواهان روشن شدن تكليف خود با اسرائيل هستند.
وي با اشاره به اتفاقات اخير در خصوص تجاوز و حملات رژيم غاصب صهيونيستي به لبنان اظهار داشت: اين تحركات نشان مي‌دهد كشورهاي اسلامي نياز به تاسيس يك نوع اتحاديه سياسي، اقتصادي، فرهنگي و نظامي دارند، چرا كه روند كنوني جريانات جهاني نشان مي‌دهد، استراتژي نظامي جاي خود را به استراتژي اقتصادي داده است.
او در خصوص دريافت غرامت از عراق اظهار اشت: طرف عراقي آمادگي دارد كه به ما غرامت پرداخت كند اما اكنون شرايط برعكس است ما قبلا به دنبال تضعيف عراق بوديم كه با روي كار آمدن دولت جديد به دنبال تقويت عراق هستيم و به نظر مي‌رسد ما بايد به دنبال اين باشيم كه خروج بيگانگان انجام شود و عراق اقتصاد خودش را تقويت كند كه در حال حاضر ما هم به عراق به لحاظ اقتصادي كمك مي‌كنيم و سپس درخواست غرامت مي‌كنيم. كشور كويت هم كه درخواست غرامت كرده با كمك و زور استكبار بوده است.
انتهاي پيام