يك استاد دانشگاه درگفت‌وگوبا ايسنا: ديپلماسي بازي زمان ديگر درزمينه هسته‌يي كاربردي ندارد پرونده ايران در موقعيتي نيست كه با آن يك بازي ديپلماتيك را ادامه داد
يك استاد دانشگاه گفت: پيش‌نويس قطعنامه عليه ايران در شوراي امنيت نشان مي‌دهد كه ديپلماسي بازي زمان ديگر براي ما كاربردي ندارد و بردن بازي به سمت درگيري و عدم توافق به ضرر ما خواهد بود. دكتر حسين سليمي، استاد روابط بين‌الملل دانشگاه علامه طباطبايي، در گفت‌وگو با خبرنگار انرژي هسته‌يي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) با اشاره به توزيع پيش‌نويس قطعنامه عليه ايران در شوراي امنيت و تاكيد بر توقف كليه فعاليت‌هاي مربوط به غني‌سازي تا نهم شهريور ماه گفت: بايد در نظر داشت كه طرف ايران در مسئله هسته‌يي تنها غرب نيست و فقط كشورهاي غربي خواهان تعليق غني‌سازي در ايران نيستند؛ بلكه در حال حاضر در اين خصوص ميان قدرتهاي بزرگ اجماع وجود دارد و حتي كشورهاي نظير چين و روسيه نيز با آنها همراه مي‌باشند و تنها در موره شيوه رفتار با ايران اختلاف‌نظرهايي وجود دارد. وي ادامه داد: اگر اين پيش‌نويس قطعنامه در روز دوشنبه تصويب شود بدين معناست كه قدرتهاي بزرگ خواهان اين هستند تا ايران را از بازي زمان خارج كنند. سليمي با بيان اين كه ايران با سخت‌گيري و شدت عمل در بعضي مواقع و انعطاف‌پذيري در زماني ديگر دست به بازي زمان زده است و قصد دارد در زمان بيشتر امكانات بيشتري را براي خود به دست آورد، اظهار داشت: قدرتهاي بزرگ نمي‌خواهند اجازه دهند اين بازي زمان ادامه پيدا كند. وي افزود: پرونده هسته‌يي ايران اكنون در موقعيتي نيست كه با آن يك بازي ديپلماتيك را ادامه داد؛ چرا كه اين بازي تا يك زمان مشخص مي‌تواند ادامه داشته باشند و از يك زماني به بعد قدرتهاي بزرگ براستي خواهند رفت كه براي ايران تعيين تكليف كنند؛ بايد توجه داشت كه اين تعيين تكليف براي ايران با بقيه تحولات خاورميانه نيز گره خورده است. اين استاد دانشگاه در خصوص علت تعجيل غرب براي پاسخگويي هر چه سريع تر ايران به بسته پيشنهادي گفت: مسئله هسته‌يي ايران بين الطرفيني نيست كه آنها در غالب روابط دو جانبه مطرح شود، بلكه مسئله‌يي است كه به كل تحولات سيستم بين‌المللي مربوط مي‌شود. وي توضيح داد: در سيستم بين‌المللي قدرتهاي بزرگ به دنبال يك نظم فراگير بين‌المللي هستند كه در اين نظم، نظم استراتژيك خاورميانه نيز قرار دارد. وي ادامه داد: در اين حيطه بدون تغيير رفتار و يا هماهنگ كردن كشورهايي نظير ايران و سوريه و تعديل كردن جنبش‌هاي مثل حماس و حزب الله امكان استقرار چنين نظم استراتژيكي وجود ندارد. دكتر سليمي گفت: اگر در اين زمان ايران پرونده هسته‌يي خود را در مسير توافق بيندازد، مي‌تواند خود را وارد يك مجموعه مناسبات جديد كند كه داير بر همكاري و همسازي است؛ ولي اگر توافقي در اين زمينه حاصل نشود و قدرتهاي بزرگ تصور كنند كه ايران با بازي ديپلماتيك خود مي‌خواهد فرصت‌سوزي كند، قاعدتا فشار بيشتري بر ايران وارد مي‌كنند تا يا تغيير رفتار جدي در ايران مشاهده شود و يا امكان ايران را براي اقدام گسترده در سطح روابط بين‌الملل كاهش دهند. اين استاد روابط بين‌الملل دانشگاه علامه با اشاره به بسته پيشنهادي غرب و مشوق‌هاي وعده داده شده در آن تصريح كرد: مبناي پيشنهاد اروپايي‌ها مي‌تواند مبناي خوبي براي رسيدن به توافق باشد؛ بدين معنا كه اگر ايران بتواند در برابر مشوق‌هاي خوبي كه وعده داده شده است از غرب تضمين اجرايي بگيرد مي‌تواند در گسترش دستيابي به انرژي هسته‌يي به ايران كمك كند. وي با بيان اين كه هر چه در آينده رخ دهد بستگي به نوع جهت‌گيري ما در سياست خارجي دارد، توضيح داد: اگر ما نسبت به كشورهاي اروپايي و قدرتهاي بزرگ در سيستم بين‌المللي بدگمان باشيم و در پشت هر حرف آنها يك توطئه بدخواهانه را ببينيم نهايتا به سمت درگيري با قدرتهاي بزرگ خواهيم رفت. دكتر سليمي تاكيد كرد: پيش‌نويس قطعنامه عليه ايران نشان مي‌دهد كه ديپلماسي بازي زمان ديگر براي ما كاربردي ندارد و بردن بازي به سمت درگيري و عدم توافق به ضرر ما خواهد بود. وي با بيان اين كه دستگاه ديپلماسي ما بايد تلاش كند از نقاط مثبت موجود در پيشنهاد استفاده كند گفت: نگاه مثبت به بسته پيشنهادي غرب پرونده ايران را به سمت توافق همكاري پيش خواهد برد، در غير اين صورت فشارهاي سياسي - اقتصادي كه عليه ايران اعمال خواهد شد در شرايط فعلي چندان به نفع جامعه و اقتصاد ما نخواهد بود. وي با اشاره به تاكيد نماينده آمريكا در سازمان ملل مبني بر اين كه در پيش‌نويس قطعنامه اقدامات تنبيهي عليه ايران در نظر گرفته شده است، گفت: مشوق‌هايي كه در بسته پيشنهادي غرب ارايه شده است مشوق‌هاي گسترده‌يي است؛ اگر ايران همچنان به آن پاسخ ندهد و به مواضع قبلي خود تاكيد كند نشان دهنده اين است كه در مهم‌ترين موضوع سياست خارجي خود نمي‌خواهد با سيستم بين‌المللي قدرتهاي بين المللي هيچ گونه سازگاري داشه باشد؛ لذا پرونده ايران از مسير مذاكره و در مسير تعارض و مناقشه پيش مي‌رود. اين استاد دانشگاه ادامه داد: طبيعي است در اين مسير طرفين بر يكديگر فشار بيشتري وارد كنند، بايد ديد آيا ابزارهاي ايران براي مقابله با اروپا بيشتر است يا ابزارها و امكانات آنها؟ آيا اقتصاد ما بيشتر آسيب‌پذير خواهد بود يا اقتصاد آن ها؟ وي با بيان اين كه اين يك محاسبه استراتژيك آسان است گفت: مسئولان ديپلماسي ما بايد محاسبه كنند كه آيا وارد شدن به خط منازعه مي‌تواند منافع كشور را تامين كند؟ انتهاي پيام