مدرس معماري و شهرسازي دانشگاه تهران: حجم بزرگ سرويس‌هاي بهداشتي شهري كه در حال ساخت است، در آينده حتما جمع‌آوري خواهد شد
مدرس معماري و شهرسازي دانشگاه تهران با اشاره به ساخت سرويس‌هاي بهداشتي در نقاط گره و عطف شهر تهران، اظهار كرد: سرويس‌هاي بهداشتي كه شهرداري تهران در دست ساخت دارد، از نظر خدمات رساني كار قابل تقديري است، چراكه يكي از مشكلات شهر تهران از گذشته تا به حال كمبود اين سرويس‌هاست، منتها در ساخت، اندازه و مكان‌يابي آنها سليقه كافي رعايت نشده است. دكتر امير منصوري در گفت‌وگو با خبرنگار بخش هنرهاي تجسمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با ابراز تاسف از اينكه در برنامه‌هاي شهرسازي كشور، جايگاهي براي ساماندهي منظر شهري ديده نشده و اساسا ضابطه‌اي كه بتواند مساله همجواري ساختمانها اعم از مسكوني، دولتي، اداري و فرهنگي را كنترل كند وجود ندارد، افزود: اين سرويس‌ها پس از آنكه فعال شوند، با مشكلاتي همچون بو و آلودگي محيطي در گره‌هاي اصلي شهر تهران نابه‌ساماني‌هايي را ايجاد خواهد كرد. وي با اشاره به اين نقاط به عنوان نقاط عطف و هويت‌بخش كه ظرفيت‌ها و امكانات استثنايي شهر تهران به شمار مي‌روند، تاكيد كرد: چنانچه اين ظرفيت را با بي‌مبالاتي از دست بدهيم، عجيب نيست كه شهر تهران در نقاط عطف و شاخص، چهره‌ي زشت و آلوده‌اي داشته باشد. منصوري با تشريح اينكه مساله همجواري در شهرسازي بيشتر اثر خود را در شكل‌گيري سيماي شهر مي‌گذراند، آنرا مهمترين مساله در ساخت و سازها دانست و بر لزوم توجه به آن تاكيد كرد. وي سپس به تنها ضابطه موجود در قوانين شهرسازي و اسناد شهري كه كمي به سيما و منظر شهري نزديك مي‌شود، اشاره كرد و در اين باره توضيح داد: الزام مالكان به ساخت نهايي بناهايشان آنهم تنها در جبهه اصلي سمت خيابان، مورد نظر است. بدان معنا كه اگر جبهه كناري هم پيدا باشد، از نظر مقررات ساخت نماي آن الزامي نيست؛ ضمن آنكه اصولا در مورد چگونگي ساخت و ساز آن هم هيچ توصيه‌اي وجود ندارد. منصوري با اشاره به ساخت و طراحي پلان تيپ سرويس‌هاي بهداشتي در نقاط پر رفت و آمد و در مجاورت مراكز فرهنگي شهر تهران، تصريح كرد: ضرورتي به انتخاب اين حجم از فضا كه در نقاط مختلف شهري آنهم به صورت هم اندازه با سرويس بهداشتي، 20 چشمه، در نظر گرفته شده نبوده و سرويس‌ها بر اين فرض ساخته شده كه گويا قرار است جمعيت زيادي در آن واحد از آنها استفاده كنند، در صورتي شهرداري مي‌توانست به جاي آنكه در ساخت اين سرويس‌ها عجله كند، با روش‌هاي ساده‌تري سرويس‌ها را به گونه‌اي از انظار عمومي پنهان و با تابلو مشخص كند؛ تا اينگونه مناظر شهري در نقاط عطف تحت‌الشعاع قرار ندهد. وي خاطرنشان كرد: حجم بزرگ سرويس بهداشتي به عنوان نمونه در مجاورت حوزه هنرهاي معاصر - چهارراه كارگر - كار نازيبا و ناپسندي است. در صورتي كه اين امكان وجود داشته كمي بناي سرويس‌هاي بهداشتي را در زيرزمين فرورفته ساخته و در محوطه‌اي سبز و حياطي نوعي آنرا محصور كنند. او با بيان اينكه مطالعات لازم از سوي شهرداري در اين زمينه صورت نگرفته و پيش از انجام تحقيق و مطالعه در اين باره ساخت اين سرويس‌ها آغاز شده است، خاطرنشان كرد: سرويس بهداشتي چيزي نيست كه لازم باشد جلو چشم قرار بگيرد تا از آن استفاده شود، بلكه هر كسي كه نياز داشته باشد آنرا پيدا خواهد كرد. اين روش درست مثل آن است كه بخواهيم مغازه‌اي بسازيم كه ويترين آن سر گذر باشد تا همه از آن خريد كنند. به اعتقاد منصوري با عوارضي كه اين عملكرد شهرداري در پي خواهد داشت، به طور حتم مجريان مجبور به جمع‌آوري و ساماندهي آن در نقطه ديگري خواهند شد. چرا كه مسلما آلودگي رطوبتي و بو در اطراف اين اماكن ايجاد خواهد شد كه اگر كمي هم در نگهداري‌شان بي‌مبالاتي شود كه زياد هم در شرايط فرهنگي ما بعيد نيست خود اينها به كانونهاي آلوده كننده نازيبايي تبديل مي‌شوند. انتهاي پيام