گيلان سرزمين رودها، جنگل‌ها و كوه‌هاي شگفت‌انگيز و رويايي،‌ آرام در كنار درياي نيلگون مازندران به انتظار مسافران و گردشگران نشسته است.

به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، استان گيلان با مساحت 14 هزار و 711 كيلومتر مربع در ميان رشته‌ كوه‌هاي البرز و تالش در شمال ايران جاي گرفته است. اين استان به واحد جغرافيايي جنوب درياي مازندران تعلق دارد و با استانهاي اردبيل در غرب، مازندران در شرق، زنجان در جنوب و كشور آذربايجان و درياي خزر در شمال هم مرز و همسايه است.

استان گيلان بين 36 درجه و 36 دقيقه تا 38 درجه و 27 دقيقه‌ي عرض شمالي و 48 درجه و 25 دقيقه تا 50 درجه و 34 دقيقه طول شرقي از نصف‌النهار گرينويچ قرار دارد و رود سفيد تمشك كه بين چابكسر و رامسر جاري است، آن را از استان مازندران جدا مي‌كند.

اقليم سرزمين گيلان به آب و هواي معتدل خزري معرفو است. كوهستان تالش با جهت شمالي - جنوبي و كوهستاني البرز با امتداد غربي - شرقي، مانند سدي از عبور بخار آب درياي مازندران و بادهاي مرطوب شمال غربي به داخل جلوگيري مي‌كند و به علت ارتفاع زياد موجب بارندگي‌هاي فراوان در اين استان مي‌شود؛ تبخير فراوان درياي مازندران ضمن افزايش رطوبت هوا به تعديل دماي هوا در تابستان و كاهش آن در زمستان به ويژه در نواحي جلگه‌اي نزديك به دريا كمك مي‌كند.

بادهاي گيلان هر يك تاثيري ويژه بر طبيعت منطقه مي‌گذارند، با بيرون وا، خزري، سرتوك، باد دشنه‌وا، گيله وا، گرمش (گرميش)، منجيل، خشك دشنه‌وا، كنارگيله وا، بيرون گيله وا، آفتاب بوشه، سياه وا، كويتم وا، باد سمام از مهمترين بادهاي اين منطقه هستند.

«جاذبه‌هاي طبيعي»

كناره‌هاي درياي خزر در اين منطقه با وجود جنگل‌هاي انبوه دامنه‌هاي البرز و قله‌هاي سر به فلك كشيده و پوشيده از برف و باغ‌هاي مركبات، شالي‌زارها و كشت‌زارهاي سرسبز، جلوه‌اي شگفت‌انگيز را پديد آورده‌اند، كناره‌هاي دريا از لحاظ نوع ساحل، داراي قابليتي شگرف براي بهره‌برداري گردشگري‌اند و يكي از كم‌نظيرترين ساحل‌هاي جهان به شمار مي‌روند.

«رودخانه‌ها»

سفيدرود، آستاراچاي، كرگان، شفا، ماسوله رودخان، شاخزر، لنگرود رودخان، شلمان، پل و ساير رودهاي اين منطقه به دليل پوشش‌هاي گياهي متنوع در حواشي اين رودها قابليت‌هاي جالب توجه گردشگري دارد.

«تالاب‌ها و مرداب‌ها»

* تالاب انزلي*

اين تالاب در ساحل غربي درياي مازندران در غرب دلتاي سفيد رود و در جنوب بندر انزلي گسترده است. چشم‌انداز زيبايي اين تالاب، جاذبه‌هاي شگرف به منطقه بخشيده‌اند. اين تالاب زيستگاه و محل تخم‌ريزي بسياري از ماهيان و توقف‌گاه پرندگان مهاجري چون غاز، قو، اردك، مرغابي، چنگر است.

تالاب انزلي و جزيره‌هاي آن، چشم‌اندازهايي بسيار زيبا دارند و مشتقان فراوان طبيعت را به سوي خود جلب مي‌كند.

* تالاب اميركلايه * (شيخ علي كل)

اين تالاب كه در گذشته آن را «شاله كل» هم مي‌ناميدند در بخش «شير جو پشت» در شمال لاهيجان و در 28 كيلومتري شمال غربي لنگرود، در نزديكي جاده بندر كيا شهر به لنگرود قرار دارد.

تالاب اميركلايه در حدود يك هزار و 100 هكتار مساحت دارد و عمق متوسط آن يك 1 و 85 سانتي‌متر است و در حال حاضر هيچ ارتباطي با دريا ندارد. اين تالاب از نظر گونه‌هاي گياهي بسيار غني است و گياهان بسيار در آن روييده‌اند و تا كنون 51 گونه‌ي گياهي در آن شناسايي شده است، گياهان تالاب اميركلايه در فصل بهار و تابستان سرسبزي بسيار به اين تالاب مي‌بخشند.

«چشمه‌ها و مراكز آب درماني»

منطقه‌ي گيلان داراي چشمه‌هاي متعددي از جمله چشمه‌ي آب معدني زمزمه، علي زاخواني، آب شورلاكان،‌چشماگل سه شنبه، آب معدني سنگرود، آب گرم ماستخور و سجيران است كه هر يك استفاده‌هاي درماني متفاوتي دارند.

«فضاهاي جنگلي»

جنگل‌هاي شمالي ايران به ويژه جنگل‌هاي گيلان تنها بازمانده جنگل‌هاي طبيعي و تجاري كشور و بقاياي يك ثروت ملي، تاريخي و طبيعي‌اند.

جذابيت جنگل‌هاي گيلان در تنوع گونه‌هاي آن و سرسبزي بستر اين منطقه كه مانند فرشي از چمن گسترده است.

اين جنگل‌ها، امكانات شايان توجهي را از نظر تغذيه حيات وحش و پركردن اوقات فراغت مردم فراهم ساخته است، محيط طبيعي آن، حتي بدون تجهيزات كافي در كوهپايه‌ها نيز قابليت تفرجگاهي فراوان دارد. توسعه‌ي راه‌هاي ارتباطي از ميان دره‌هايي كه كوه و جنگل را به هم پيوند مي‌دهند. امكان برقراري گشت‌هاي گردشگري براي گذشتن از دل جنگل‌ها و دستيابي به دريا را آسان كرده است در پهنه‌ي سرزمين گيلان نواحي ييلاقي و محورهاي جهانگردي بسيار زيبايي پديد آمده‌اند كه معروف‌ترين محورهاي ييلاقي آن ماسوله و ييلاقات آن، دلمان، رحيم‌آباد، گرماب دشت وكوجيه، اسالم به خلخال، قلعه‌ي رودخان، نواحي ييلاقي امامزاده ابراهيم و امامزاده اسحاق (ع)، نواحي ييلاقي رستم‌آباد و سلانسر، دره‌ي اشكور و دره‌ي گوهر رود و مارليك است.

«مناطق حفاظت شده و شكارگاه‌ها»

استان گيلان به لحاظ ويژگي‌هاي زيست محيطي يكي از زيباترين منطقه‌هاي سرزمين ياران است كه گونه‌هاي نادري از گياهان و درختان جنگلي و حيات وحش را در خود جاي داده است.

در زيستگاههاي استان گيلان، پستانداراني از هفت راسته‌ي جانوري زندگي مي‌كنند كه مهمترين اين گونه‌ها؛ سوسمارها، انواع لاك‌پشت‌ و مار و سمندر، خارپشت، موش كور، حشره‌خوار آبزي، خفاش، گرگ، شغال، روباه، خرس قهوه‌اي، راسو، گوركن، شنگ، كفتار،‌گربه جنگلي، سياه گوش، پلنگ، فك خزر، خوك وحشي، گوزن، شوكاء، خرگوش، تشي، موش شكول و خانواده‌ي پرتعداد موش همچنين پرندگان مهاجر و بومي فراوان در استان گيلان زمستان گذراني و يا زندگي مي‌كنند كه مهمترين آنها؛ آبچليك، اردك‌ها، ختكاي پرسفيد، عروس غاز، قوي كنگ، غازها،‌ فريادكش و نك پهن حواصيل، باكلان،‌ پرندگان شكاري، پرستوهاي دريايي، توكا، چكاوك، چنگر، داركوب، دم جنبانك، زاغي، سار، سليم، بلبل، سينه سرخ، كاكايي، كبك، كشيم، كفچه نوك، گنجشك، لك لك، سسك، مرگوس، ماهي خورك، يلوه، خروس كولي و پاشلك است.

استان گيلان به لحاظ استقرار در كنار بزرگترين درياچه‌ي جهان زيستگاه گونه‌هاي متنوعي از آبزيان است.

«فضاهاي روستايي»

* ماسوله *

روستاي تاريخي و زيباي ماسوله در جنوب غربي شهرستان فومن و در 63 كيلومتري شهر رشت واقع شده، هواي اين منطقه مسحوركننده و بسيار معتل است.

معماري خانه‌هاي ماسوله، يكپارچه و پيوسته و در دو طبقه ساخته شده‌اند. اين خانه‌ها شامل دالان و ورودي، انبار، سياهچال و يك رشته پلكان هستند كه از راه آن مي‌توان از اشكوب اول به اشكوب دوم رفت. معمولا پشت بام يك خانه، حياط خانه‌ي بعدي است كه بالاتر از آن ساخته شده، بقاع بسار قديمي عون بن علي (ع) و عون بن محمد (ع) در ماسوله قرار گرفته‌اند كه از نظر ارزش‌هاي زيارتگاهي بسار با اهميت تلقي مي‌شوند. ماسوله تنها روستايي است كه ورود هر نوع وسيله موتوري به محلات آن ممنوع است، زيرا از پايين‌ترين نقطه ورودي آن، ساختمانهاي پلكاني و تراس‌بندي شده آغاز مي شود و امكان رفت و آمد خودروها در محلات آن ميسر نيست.

* كياشهر*

كياشهر همراه مردابي زيبا در دامان نيزارها خفته است و پوشش گياهي دل‌انگيزي دارد.

در كلبه‌هاي چوبي اسكله‌ي كياشهر مي‌توان نشست و ماهي‌گيري كرد. در پارك جنگلي نزديك دريا نيز، مهمانسرا و رستوراني براي آسايش مسافران ساخته شده است. اين منطقه يكي از زيباترين فضاهاي روستايي استان است.

* هرزويل *

عمر روستاي هرزويل بر پايه‌ي مدارك معتبر از هزار سال هم بيشتر است. ناصر خسرو، شاعر نامي ايران به اين روستا سفر كرده و از آن در سفرنامه‌ي خود نام بده است. در اين روستا درخت سروي وجود دارد كه بيش از هزار سال عمر دارد. آرامگاه آقاسيد محمود مرندي و امامزاده ابراهيم كه مورد توجه مردم‌اند در اين روستا قرار دارد.

موقعيت، آب و هوا، تاريخ جاده‌ي ابريشم، آثار سياحتي و زيارتي مذكور هرزويل را به يك روستاي استثنايي تبديل كرده است.

«جاذبه‌هاي تاريخي»

كاخ‌ها و عمارت‌هايي چون كاخ اختصاصي، ميان پشته، عمارت معتمدي، كاخ قشلاقي ضرغام‌السلطنه، عمارت گمرك و شهداري، قلعه و دژهاي رودخان شفت، بند بن قاسم آباد و ليسار، كاروانسراها و پل‌هاي تاريخي به همراه چندين بقعه و امامزاده ميراث فرهنگي و معنوي برجاي مانده از گذشته در گيلان است كه انتظار دوستداران تاريخ را مي‌كشد.

«صنايع دستي»

سبدبافي، حصيربافي، مرواربافي، خيزران‌بافي، دبامبوبافي، سفالگري، نمدمالي، دست‌بافتهاي ابريشمي، پشمي و نخي، گليم و جاجيم‌بافي، قالي‌بافي، چموش‌ دوزي، صنايع دستي چوبي و كدوي نقش‌دار از جمله صنايع دستي اين منطقه است.

انتهاي پيام