مسابقه گذاشتن در ترجمه آثار، مقدار زيادي، پايين آمدن كيفيت را موجب مي‌شود. محمدرضا پرهيزگار - مترجم - با بيان مطلب بالا به خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در ادامه در مورد تدوين نظامي جامع براي ترجمه عنوان كرد: ترجمه، بايد از حالت آشفتگي بيرون بيايد. در كشور ما گره‌اي كه وجود دارد، اين است كه اگر سازماني دولتي بخواهد بر امور نظارت كند، ممكن است سليقه‌هايش را تحميل كرده ، شائبه سانسور در آن وجود داشته باشد. اگر هم اصلا نباشد، همين چيز بلبشو و آشفته‌بازاري كه ما الان داريم مي‌شود كه هيچ حساب و كتابي در آن نيست و كيفيت‌ها اصلا كنترل نمي‌شود؛ درنتيجه ترجمه‌هاي غير قابل قبولي وارد بازار خواهد شد. وي با عنوان اين مطلب كه در كشور ما نشريات تخصصي كه منحصرا به نقد ترجمه بپردازند و جود ندارد، در ادامه يادآور شد: به اين دليل، خواننده بدون اطلاع كامل و تنها به‌دليل شهرت نويسنده يا مترجم و يا انتشارات آن نمي‌داند كه ترجمه خوب داراي چه خصوصياتي است. درنتيجه چنين آشفته‌بازاري در ترجمه به‌وجود مي‌آيد. اين مترجم خاطرنشان ساخت: به دليل نبودن شائبه‌هاي سانسور، بهتر است اين نظم از درون خود مترجمان به‌صورت NGO و غيردولتي و صنفي باشد كه خود بتوانند روي آثار ترجمه شده، كنترل كيفيت داشته باشد و اجازه ندهند كه هرچيز منتشر شود. وي با اعتقاد به اينكه ترجمه‌هاي تكراري از يك اثر لزومي ندارد، در ادامه گفت: مسابقه گذاشتن در ترجمه آثار، مقدار زيادي باعث پايين آمدن كيفيت مي‌شود؛ مثلا كتابي كه در دنيا اسمي در كرده است، چون شتاب دارند كه سريعتر به بازار برسانند، باعث مي‌شود كه مترجمان بنشينند و به‌سرعت، شروع به ترجمه كنند كه اين باعجله و تند كار كردن و به بازار رساندن، مسلما به كيفيت كار لطمه خواهد زد. پرهيزگار در پايان تاكيد كرد: وجود چنين نظامي لازم است؛ ولي اين نهاد بايد به‌صورت نظامي دولتي از خود مترجمان شروع به كار كند. انتهاي پيام