به گزارش ایسنا، این مسابقه به صورت منطقه‌ای برای استان‌های شمالی مازندران، گیلان و گلستان و همینطور تهران برگزار شده است. نام مسابقه آشپزی، جشنواره منطقه‌ای «طعم امید ۲» و موضوع آن، پخت غذاهای سنتی توسط افراد تاثیرگذار دارای معلولیت در این استان‌ها با هدف معرفی خوراک بومی ایران و لزوم توجه تاسیسات گردشگری به موضوع دسترس‌پذیری ویژه معلولان است؛ روایتی از خوراک‌های ایرانی با چاشنی دسترس‌پذیری.
مشابقه آشپزی را انجمن فرهنگی، ورزشی و گردشگری معلولان پارس با مشارکت ادارات کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی و بخش خصوصی این چهار استان برگزار کرد و فرصتی فراهم شد تا افراد دارای معلولیت بتوانند توانمندی‌های خود را نشان دهند.
نتیجه تحقق این هدف را می‌توان در دستان شرکت‌کننده‌های نابینایی دید که با لمس چندین باره و دقت و وسواس، تزئین غذاهایشان را به پایان می‌برند. آنچه این مسابقه دنبال می کند احصاء و معرفی خوراک بومی و محلی این چهار استان با هدف توسعه گردشگری است. نابینایان شرکت‌کننده غذاهایی مثل دم پختک، اشکنه و یا سماق‌پلو را انتخاب کرده‌اند؛ خوراک‌هایی که به آرامی رو به فراموشی هستند.
بهزاد خسروی، سرآشپز و داور این مسابقه شغلی است، با دقت روند کار و نتایج آن را بررسی می‌کند. او درباره تجربه داوری غذاهای پخته شده توسط معلولان می‌گوید: به شخصه چیزهایی آموختم که با ۵۲ سال سن به آن نرسیده بودم. تلاش بی‌وقفه، همت و شهامتی را دیدم که تا به حال ندیده بودم.
از نظر این سرآشپز همه معلولان حاضر در این رویداد چه آن‌هایی که نابینا، سندرم داون و یا معلول جسمی و حرکتی بوده‌اند در نحوه پخت غذایشان خلاقیت‌های بسیار زیاد و خاص داشتند که اگر مورد حمایت قرار بگیرند، می‌توانند در سطح جهانی دستاورد داشته باشند.
داور مسابقه «طعم امید ۲» می‌گوید: برای من هم بسیار جالب بود بانویی که نمی‌بیند چطور پیاز را خرد می‌کند! چطور متوجه می‌شود که غذا پخته شده است! این خارق‌العاده بود و امروز درس گرفتم. سه بار بغض کردم. به شخصه امروز بهترین روز شغلی کار من بود. این را از ته دلم می‌گویم.
«هدفم از شرکت در مسابقه این بود که بگویم ما چیزی کمتر از افراد بینا نداریم.» این را یکی از شرکت‌کنندگان نابینا در مسابقه می‌گوید که پخت خوراکش به پایان رسیده بود و می‌خواست غذایش را به داور این رویداد بسپارد. او در ادامه می‌گوید: دید جامعه نسبت به نابینایان بسته است و اغلب فکر می‌کنند چون امکان بینایی وجود ندارد بنابراین از پس کارهایشان بر نمی‌آیند. او که به نظر می‌آید از نتیجه پخت غذایش رضایت دارد، می‌گوید: اغلب به ما می‌گویند چه کسی کارهایتان را انجام می‌دهد!؟ در صورتی که ما هیچ کدام مشکی در انجام کارهایمان نداریم.
شرکت‌کننده دیگری با صبوری کناری ایستاده تا پخت غذای نابینایان به پایان برسد، از برگزاری و حضور در چنین رویدادی خوشحال است. شرایط شرکت در مسابقه آشپزی معلولان را از طریق دوستش مطلع شده است که او هم در یکی از خبرگزاری‌ها اطلاعات را خوانده بود. به نظرش برگزاری چنین فعالیت‌هایی انگیزه‌بخش است. به گفته این شرکت‌کننده افراد دارای معلولیت از به نمایش گذاشتن توانمندی‌های متعدد خود احساس خوشایندی دارند.
شرکت‌کننده دیگر که در گروه سندرم داون جای می‌گیرد، با چهره‌ای خندان از همه کسانی که این مسابقه را ترتیب داده‌اند، تشکر می‌کند.
در آخر زمان اعلام نتایج داوری‌ها فرا می‌رسد. هر سه گروه افراد دارای معلولیت آماده شنیدن نتایج هستند. اسامی نفرات برتر مسابقه آشپزی اعلام می‌شود. فاطمه توکلی، سندرم داوون با پخت دم‌پختک، اعظم طیبی جبلی، نابینا با پخت سماق پلو و اعظم مهدی‌زاده با پخت دم‌پختک از بخش معلولان جسمی‌حرکتی برترین می‌شوند. همگی برای عکس یادگاری کنار هم می‌ایستند. داوران و مسئولان و حامیان هم کنارشان می‌آیند و در پایان همه شرکت‌کننده‌ها برنده اعلام می‌شوند و از اراده، انگیزه و خلاقیت آن‌ها تقدیر می‌شود.
این مسابقه با مشارکت ۱۸ نفر از افراد دارای معلولیت در سه گروه نابینایان، سندرم داون و حرکتی‌جسمی برگزار شد. این مسابقه سال گذشته فقط در تهران برگزار شده بود.
سیدمصطفی فاطمی، مدیرکل دفتر توسعه گردشگری داخلی که در این رویداد حضور داشت، با اشاره به اینکه این مسابقه با استقبال معلولان مواجه شده است، گفت: در تلاش هستیم با استمرار این رویداد به کمک بخش خصوصی و فعالان تخصصی مربوطه در سال‌های آتی بیش از پیش بتوانیم توانمندی‌های بیشمار افراد دارای معلولیت را به نمایش بگذاریم و شرایط میزبانی از این عزیزان را با دسترس‌پذیر کردن تمام تاسیسات گردشگری کشور فراهم کنیم.
فاطمی متذکر شد: مسابقه و جشنواره طعم امید به عنوان اقدامی نمادین در دومین سال برگزاری خود نشان داد که افراد دارای معلولیت توانمندی‌های بینظیری دارند که می‌توانند در مشاغل مختلف در جامعه به کار گرفته شوند. وقتی فرد نابینا و یا دارای معلولیت‌های دیگر می‌تواند خوراکی بسیار خوش طعم تهیه کند و مهارت خود را به نمایش بگذارد. بی‌شک می‌تواند در جامعه پذیرای نقش‌ها و جایگاه‌های متعدد شغلی باشد.
انتهای پیام