به گزارش ایسنا، مواد غذایی به ۲ دسته کلی درشت مغذی و ریزمغذی ها تقسیم می شوند. درشت مغذی‌ها دارای ۳ زیر گروه کربوهیدرات، پروتئین و چربی هستند و گروه کربوهیدرات یکی از مهمترین گروه مواد غذایی در رژیم غذایی هر فرد و همچنین ورزشکاران است.
شاخص گلایسمی اصطلاحی است که آشنایی با آن کمک شایانی به انتخاب‌های غذایی برای بهبود عملکرد ورزشی یک ورزشکار می‌کند؛ شاخص کلسیمی بر اساس یک تعریف ساده عبارت است از واحدی برای توصیف دقیق‌تری از تاثیر مصرف کربوهیدرات‌های مختلف بر قند خون و عددی بین صفر تا ۱۰۰ است که هر چه این عدد بزرگتر باشد به این معنا خواهد بود که کربوهیدرات مصرف شده سریع‌تر هضم و جذب شده و قند خون را بالا می برد.
بر اساس این مطلب که از سوی فاطمه پور بهی تهیه شده و از سوی فدراسیون پزشکی ورزشی در اختیار ایسنا قرار گرفته آمده است: کاربرد این مفهوم برای یک فرد ورزشکار این است که هر گاه فاصله کوتاهی تا شروع یک ورزش به خصوص ورزش‌های با شدت بالا و مدت کم که انرژی مصرفی بدن بیشتر از سوختن کربوهیدرات‌ها و گلوکز خون است باقی مانده باشد، استفاده از مواد غذایی با شاخص گلایسمی بالا کمک می‌کند تا قند خون فرد در شرایط بهتری قرار گیرد، ضمن اینکه توانایی فرد برای عملکرد ورزشی بهبود می یابد.
گلیکوژن نوعی از کربوهیدرات ذخیره‌ای در بدن است که جهت تنظیم قند خون و تامین انرژی فعالیت‌های با شدت کم از آن استفاده می‌شود و بعد از انجام فعالیت ورزشی فرصتی برای تجدید ذخایر گلیکوژنی بدن که حین فعالیت فیزیکی از بدن تخلیه شده وجود دارد.
حدود ۲ ساعت بعد از ورزش زمانی طلایی برای بازگرداندن ذخیره گلیکوژنی تخلیه شده بدن است، بنابراین لازم است در سریع‌ترین زمان ممکن تجدید ذخایر گلیکوژنی صورت گیرد و شناخت مواد غذایی با شاخص گلایسمی بالا کمک می‌کند تا فرد ورزشکار در ساعات اولیه بعد از ورزش، انتخاب‌های بهتری جهت بازگرداندن ذخایر گلیکوژنی از دست رفته خود داشته باشد.
یک مثال ساده برای شاخص‌های گلایسمی میوه‌ها هستند، به طور مثال شاخص گلایسمی موز ۵۱ و شاخص گلایسمی گلابی ۳۸ است و این مسئله نشان می‌دهد که اگر فرد ورزشکار بعد از ورزش موز را به جای گلابی انتخاب و مصرف کند به دلیل شاخص گلایسمی بالاتر، برگشت ذخایر گلیکوژنی در زمان طلایی کوتاه بعد از ورزش سریع‌تر رخ می‌دهد.
انتهای پیام