به گزارش ایسنا، یان تورپ، اینگ دی بورجین و لنی کرایزلبرگ موفق شدند در المپیک ۲۰۰۰ سیدنی مدال طلا کسب کنند و با این وجود به همان اندازه که این شناگران با تجربه بودند به همان اندازه هم اعتراف کردند که در موارد زیادی با حملات شدید عصبی و احساس اضطراب به رقابت پرداخته‌اند.
بر اساس این مطلب که از سوی مریم افشاری و افسانه صنعت کاران به عنوان روانشناس ورزشی تهیه شده و از سوی فدراسیون پزشکی ورزشی در اختیار ایسنا قرار گرفته، آمده است: طبق اظهارات این افراد، حتی گاهی این مبارزه به لایه های درونی اعتقاد و باورهای آنها نیز رسیده است و از نظر روانشناسی ورزشی نیاز است تا این مسئله بررسی شود و ببینیم که چگونه می توان آن را به یک فرصت تبدیل و از شرایط به وجود آمده به بهترین شکل بهره برد.
یان تورپ اعلام کرد که در مسابقات المپیک انتظار نداشته که هیچ گونه استرسی را تجربه کند اما زمانی که تعداد زیادی از تماشاچیان شروع به تشویق او کردند، احساس کرده که احساسات درونی اش زیاد می شود؛ این احساس دقیقا همان هیجاناتی است که بسیاری از ورزشکاران در زمان استرس زیاد تجربه می کنند و با این وجود تورپ موفق به کسب رکورد جهانی ۴۰۰ متر آزاد شد و یک ساعت بعد رکورد جهانی دیگری در شنای امدادی ۴*۱۰۰ متر ثبت کرد.
اینگ دی بروجین بیان کرد که همواره عادت داشته به مبارزه با حملات شدید اضطراب آن هم در بالاترین سطح خود بپردازد اما در عین حال اظهار کرد که یک روز قبل از مسابقه اعتماد به نفس خود را بازیابی می کرده و آماده رفتن به مسابقه می شده است و از یک طرف کسب مدال طلا در المپیک هدف اصلی او بود.
از سوی دیگر باید این واقعیت را در نظر گرفت که این ورزشکار قبلا هرگز در بازی های المپیک حضور نداشته بود. تقریبا می توان مطمئن شد هنگامی که برای اولین بار برای مرحله فینال المپیک به سمت سکوی استارت قدم بر می داشته دقیقا همان نوع فشار عصبی یان تورپ در شنای آزاد ۴۰۰ متر را تجربه کرده است، با این حال اینگ دی بروجین موفق به کسب رکورد جهانی پروانه ۱۰۰ متر شد نهمین رکورد جهانی خود در سال ۲۰۰۰ را ثبت کرد.
حتی لنی کرایزلبرگ که وقتی در استخر شنا می کرد دارای اعتماد به نفس و ثبات افسانه ای بود و برخی معتقدند که او شبیه ماشین یا آدم آهنی است اما وی نیز اعلام کرد که قبل از مسابقه فینال دچار اضطراب بالایی بوده است و علی رغم یک کشمکش نزدیک با جاش واتسون، او برنده شد، همان چیزی که از یک قهرمان واقعی انتظار می رفت.
هنگامی که شما نزدیک یک مسابقه احساس اضطراب کردید، این دو مطلب مهم را به خاطر بیاورید؛ اول اینکه هر کس دیگری هم جای شما باشد، دقیقا همین احساس را دارد. این موضوع، خیال شما را راحت می کند که بدانید شما تنها کسی نیستید که این حس را تجربه می کند. اگر این قهرمانان بزرگ هم اضطراب را تجربه می کنند یعنی که همه باید این مسیر را طی کنند؛ به عبارت دیگر اضطراب برای همه وجود دارد اما پاسخ ما به این اضطراب مهم است.
بنابراین همانطور که ملاحظه می کنید اضطراب یک منبع انرژی است و این دومین نکته ای است که باید به یاد داشته باشید، اینکه انرژی اضطراب می تواند برای فعالیت شما مورد استفاده قرار گیرد! این همان اقدامی است که قهرمانان انجام می دهند؛ آن ها از آن به نفع خود استفاده می کنند در حالی که ورزشکاران دیگر اجازه می دهند تا استرس نابودشان کند.
در واقع، اگر یک ورزشکار اصلا مضطرب نباشد ممکن است توان و انرژی مورد نیاز را نداشته باشد! داشتن کمی اضطراب یک مزیت است، نه یک نقطه ضعف و استرس به این دلیل مفید است که می تواند برای شما سوخت اجرای مسابقه را فراهم کند. در نهایت اینکه ذهن شما همیشه نیازهای بدن شما را فراهم می کند و یکی از این نیازها، انرژی ناشی از اضطراب است.
انتهای پیام