نگاهی به آثار حمید جبلی، رجحانه حسینی و محمود محرومی

بدی‌ها را لِه کن تا خوبی‌ها از خاک برآیند

«لگد کوبان برگِل، شب را می‌کشند و خورشید، زنده نگه می‌دارند. بر سیاهی شب می‌کوبند. تا آسمان آبی بماند. می‌کوبند برسرِ صیاد، تا آهو برهد. کاسه‌ای می‌سازند، از گِل، اما پر از ماهی. بشقابی پر از گُل و مرغ. کوزه‌ای از جنس کویر اما پر آب. گل و مرغ و عشق و ماهی. مه و خورشید و آسمان آبی. گل ارغوانی، بهار نارنج. زنده می‌کنند، زندگی را با گِل و عشق. از همان گِلی که خود از آن برآمدیم و بر آن خواهیم شد. پای کوبان بر گِل، بدی‌ها را له کن تا خوبی‌ها از خاک برآیند.»

۵ دی ۹۷ - ۰۳:۲۹