غصه‌های قاب شده در دل یک مادر!

در حالیکه نگاهش به گل‌های نخ نمای قالی دوخته شده، گیسوان جو گندمیش را زیر روسریش مرتب کرده و گره روسریش را محکم می‌کند رنگ غم را پشت پلک چشمانش و در عمق لبخند تلخش می‌توان فهمید گویی دنیا دنیا حرف دارد، گویی به دنبال معجزه‌ای است معجزه‌ای از جنس امید، صلابت زنانگی و عزت نفس در چهره‌اش غوغا می‌کند،گویی دردهای ناگفتنی و شبیخون حجم غم‌ها توی دلش تلمبار شده و این غم‌های زمانه در پس هیاهوی زندگی چهره‌اش را تکیده‌تر کرده و خطوط آسمان پیشانیش را بیشتر بیشتر.