روستای «سرآقا سید» یکی از چند روستای پلکانی ایران است که می‌توان برای بازدید از آن در آینده و پس از کاهش شیوع بیماری کرونا در کشور برنامه‌ریزی کرد. این روستا از توابع بخش مرکزی کوهرنگ در استان چهارمحال‌وبختیاری است که در نزدیکی شهرکرد قرار دارد.

سرآقا سید با معماری پلکانی و شباهت زیادی که به روستای ماسوله در شمال ایران دارد به «ماسوله زاگرس» نیز معروف است. از ویژگی‌های این روستا می‌توان به آب‌وهوای معتدل و سرد آن در تمام طول سال اشاره کرد، به طوریکه در گذشته این روستا به عنوان مقصد ییلاقی کوچ‌نشینان این منطقه شناخته می‌شده است. باید گفت که امروزه نیز در ماه‌های اردیبهشت و خرداد، عشایر از مناطق گرمسیر خوزستان به این روستا کوچ می‌کنند و این فرایند کوچ عشایر با سفر به این منطقه در این دو ماه کاملا قابل مشاهده است.

البته معتدل و سرد بودن آب‌وهوای این روستا در فصول سرد و همزمان با بارش برف مردم را دچار مشکل کرده و راه‌های ارتباطی مردم به واسطه بارش‌ها با خارج از روستا قطع شده و ارتباط میان روستا و مناطق اطراف به سختی شکل می‌گیرد.

سرآقا سید در منطقه کوهستانی قرار گرفته است و بافت متراکمی دارد؛ خانه‌ها در این روستا به صورت پلکانی و با خشت ساخته شده و عمدتا فاقد پنجره هستند؛ اما نکته جالب در مورد خانه‌ها این است که در ورودی تمام آن‌ها رو به طبیعت سبز این روستا و البته مزار امام‌زاده «آقا سید عیسی» باز می‌شود.

گفته‌ می‌شود که تعدادی از محققین با بررسی شجرنامه موجود در مزار این امام‌زاده، عمر این روستا را بیش از ۶۰۰ سال تخمین زده‌اند؛ اما جالب اینجاست که روستای سرآقا سید به دلیل حفظ اصالت و بکر بودن طبیعتش تاکنون در میان مردم ایران کمتر شناخته شده است.

علت نام‌گذاری روستا را اینگونه عنوان کرده‌اند که در زمان‌های قدیم، مردم زمانی که می‌خواستند به زیارت مزار امام‌زاده بروند می‌گفتند، به «سر مزار آقا سید می‌رویم» و این عبارت در طول زمان بر روی این روستا به جا مانده است، اما از سوی دیگر برخی علت نام‌گذاری روستا را این مسئله عنوان کرده‌اند که تمام خانه‌های این روستا بالای مزار امام‌زاده قرار دارد و به نوعی در اصطلاح محلی «بالا سر» امام‌زاده قرار گرفته است.

خانه‌های این روستا عموما از بخش‌های مجزایی برای سکونت و نگهداری دام و طیور تشکیل شده است که بخش مسکونی خانه‌ها خود به دو بخش لامردان (اقامت‌گاه مردان و مهمان‌های خانواده) و بخش مسکونی اعضای خانواده تقسیم می‌شود؛ دیوارهای این خانه‌ها بسیار ضخیم و عموما از جنس سنگ، گِل و چوب است و درِ خانه‌ها نیز با استفاده از چوب درختان جنگلی تهیه می‌شود.

روستای سرآقا سید حدود سه هزار نفر جمعیت دارد که مردم در کنار مشاغل دام‌داری یا کشاورزی به استحصال نمک از دریاچه‌های اطراف نیز مشغولند و از این راه امرار معاش می‌کنند. البته پس از محبوبیت این روستا بین گردشگران مردم این روستا به تولید صنایع‌دستی متنوع از جمله قالی، جاجیم، سیاه‌چادر و گلیم نیز مشغول هستند که عمدتا  با طرح‌های نارنج و از جنس پشم‌هایی با رنگ طبیعی بافته می‌شوند.

سفر به این روستا اما با مشکلاتی نیز همراه است که از جمله آن‌ها باید به تنها جاده ارتباطی این روستا با اطراف اشاره کرد که در زمان بارش برف در فصل سرما به واسطه ریزش سنگ و یخ‌بندان بسته و ارتباط مردم با اطراف قطع می‌شود؛ این جاده تنها جاده ارتباطی مردم این روستاست که در سال ۱۳۶۳ احداث شده است.

همزمان با سفر به این روستا گردشگران می‌توانند از مناطق طبیعی و بکر اطراف روستا مانند «چشمه مراد»،«چشمه نمک» و «آبشار آستونا» نیز دیدن کنند، گردشگران هم‌چنین در کنار بازدید از این مناطق بکر با آداب و رسوم خاص مردم این منطقه نیز آشنا خواهند شد و از موسیقی محلی که در کوچه پس کوچه‌های این روستا نواخته می‌شود، لذت خواهند برد.

گفتنی است که طی یک ساله گذشته از زمان شیوع ویروس کرونا موضوع سفر با مسائلی روبه‌رو بوده و به دلیل رعایت پروتکل‌های بهداشتی برای کاهش بیماری مسئولین کشوری توصیه به عدم سفر داشته و دارند، اما می‌توان در قالب «گردشگری در خانه» به وسیله سایت‌ها و فضای مجازی از مناطق مختلف جهان و ایران بازدید کرد.

منبع:

جاذبه‌های گردشگری ایران

انتهای پیام