در زمان خشم ضربان قلب بالا می‌رود، هورمون آدرنالین افزایش پیدا کرده و تپش قلب می‌گیریم، تعریق می‌کنیم و اگر شدت آن افزایش پیدا کند ممکن است به لرزه هم بیفتیم و تمام این عکس العمل ها در هنگام بروز خشم طبیعی است.
یک کارشناس ارشد روانشناس بالینی معتقد است عوامل بروز خشم بیرونی و درونی است. خشم می‌تواند ناشی از بروز یک رفتار شخصی باشد یا محصول گرفتار شدن در ترافیک، نگرانی از مسائل و مشکلات شخصی یا خاطرات دردناک، تمام اینها می‌تواند باعث خشم ما شود.
اکرم ترابی در گفت‌وگو با ایسنا با بیان اینکه راه طبیعی برون ریزی خشم، پاسخ دادن تهاجمی بوده و حسی طبیعی است، اظهار کرد: اما ما باید حتما خشم خود را کنترل کنیم. ما نمی‌توانیم به هر شخص یا شیئی که ما را ناراحت می‌کند حمله کنیم، عقل سلیم و هنجارهای اجتماعی برای خشم برای ما حد و حدود قرار داده اند.
وی با بیان اینکه سه رویکرد مهم در مقابله با خشم پیش روی افراد است، گفت: می توانیم خشم‌مان را بیان کنیم، یا سرکوب کنیم یا خودمان را در آن شرایط آرام کنیم. سالم ترین راه، بیان کردن احساس خشم است آن هم به صورت تاکیدی نه تهاجمی، یعنی اینکه بدون اینکه به دیگران آسیب بزنیم یا ناسزا بگوئیم، در زمان و مکان مناسب خواسته ها و نیازهایمان را بیان کنیم.
او تصریح کرد: در صورت عصبانیت سعی کنید دم و بازدم عمیق انجام دهید، به این صورت که گویی گلی را بو می‌کنید یا شمعی را فوت می‌کنید. یعنی باید دم و بازدم بسیار عمیق باشد تا در زمان خشم اکسیژن کافی به مغز برسد و در ادامه از راه حل‌های منطقی برای رفع مشکلاتی که باعث عصبانیت شده استفاده کنید. مثلا اگر رفتارهای نامنظم فرزندتان اذیت‌تان می‌کند، با خونسردی، چیزهایی که او را مشغول نگه می‌دارد تهیه کنید و در اختیارش قرار دهید تا مزاحم شما نشود.
ترابی در ادامه با تاکید بر اینکه برای کنترل پرخاشگری و خشم، مهارت گوش دادن را در خودتان تقویت کنید، گفت: گوش دادن فعال یعنی اینکه گوش بهدید نه بخاطر اینکه بخواهید جواب بدید، گوش بدهید که طرف مقابل را بفهمید و او را درک کنید، بینید خواسته‌ها و نیازهای طرف مقابلتان چیست. جواب دادن را به زمانی که شما آرامتر هستید و روی صحبت‌های طرف مقابلتان فکر کرده اید و می‌توانید به صورت منطقی با طرف مقابل به گفتگو بنشینید و برای مشکلاتتان بدنبال راه حل بگردید، موکول کنید.
وی با تاکید بر اینکه آرام بودن را تمرین کنید، گفت: در هر شرایط سختی نفس عمیق بکشید و از خودگویی‌های مثبت بجای ناسزا و خشم استفاده کنید. مثل این عبارت که من آرام هستم، هیچ کس نمی‌تواند دکمه اعصاب مرا فشار دهد و من با خود و دنیا در صلح هستم.
او تاکید کرد: ببخشید یا فراموش کنید. اگر شما مدام به افکار منفی اجازه ورود به ذهنتان بدید و اجازه بدهید که افکار منفی و محرک در ذهنتان لانه بسازند، به جز تلخی و خشم و بدبینی چیزی عایدتان نخواهد شد. از نشخوار ذهنی دوری کنید و خاطرات بد را مرور نکنید و هرگاه افکار منفی بسراغتان آمد از تکنیک پرسش و پاسخ استفاده کنید. مثلا از خودتان بپرسید "من دیشب شام چی خوردم" در آن زمان ذهن بدنبال پاسخ دادن به سوال است و دست از نشخوار فکری بر می‌دارد یا با صدای بلند به افکار منفی ایست بدید و جایتان را عوض کنید.
این روانشناس بالینی افزود: زمان و مکانی که افکار منفی بسراغتان می‌آید را شناسایی کنید و کمتر در آن زمان‌ها بیکار بمانید و سرگرمی‌های خود را افزایش دهید. محل وقوع خشم را ترک کنید، یعنی آگاهی کافی از خودتان داشته باشید و قبل از اینکه بخواهید با حرفی یا رفتاری به نقطه جوش برسید و منفجر شوید و قبل از اینکه حرفی بزنید یا رفتاری انجام بدهید که بعدها پشیمان شوید، محل را ترک کنید. در آن لحظه با خوردن یک لیوان آب یا نفس کشیدن عمیق و خودگویی های مثبت خودتان را آرام کنید، عوامل خشم را شناسایی کنید و در مقابل رفتارهای زشت دیگران مثل دیوار باشید.
انتهای پیام
نظرات