به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، طبق بیانیه‌ی منتشر شده از رصدخانه ملی رادیویی آمریکا(NRAO)، کانال کم قطر و پیچ‌خورده‌ای که از میان عکس می‌گذرد، هادلی رایل(Hadley Rille) منطقه‌ای در ماه است که در اثر فعالیت‌های آتش‌فشانی و احتمالا در اثر تخریب یک دالان گدازه ایجاد شده است. دهانه‌ی نزدیک به این ماه دره، هادلی c نام دارد که یک دهانه‌ی آتش‌فشانی با قطر ۳.۷ مایل (۶ کیلومتر) است.

دانشمندان دو سال را صرف توسعه‌ی فناوری‌ کردند تا بتوانند از روی زمین چنین تصاویر با کیفیت و با جزئیاتی از ماه بگیرند. و اکنون آن‌ها قادرند تصاویری از اجرام روی ماه به کوچکی ۱۶.۴ فوت(۵ متر) بگیرند آن هم از فاصله‌ی ۲۳۸.۸۵۵ مایلی(۳۸۴.۴۰۰ کیلومتری).

در آینده محققان قصد دارند این فناوری را توسعه دهند تا بتوانند سیگنال‌های راداری را به نقاط دورتر منظومه‌ی شمسی بفرستند و از اورانوس و نپتون که در نزدیک‌ترین حالت اورانوس در فاصله‌ی ۱.۶ میلیارد مایلی( ۲.۶ میلیارد کیلومتر) و نپتون در فاصله‌ی ۲.۷ میلیارد مایلی (۴.۳ میلیارد کیلومتر) از زمین قرار دارند عکس بگیرند.

کارن اونیل (Karen O'Neil) رئیس رصدخانه‌ی گرین بنک(Green Bank) در ویرجینیای غربی در بیانیه‌ی رصدخانه ملی رادیویی آمریکا گفت: این سیستم می‌تواند جهشی رو به جلو در علم رادار ایجاد کند و به ما کمک کند تا بخش‌هایی از منظومه‌ی شمسی که هرگز دیده نشده است را رصد کنیم آن هم از روی زمین.

اما این فناوری چگونه کار می‌کند؟

دانشمندان یک فرستنده‌ی راداری را به رادیو تلسکوپ گرین بنک وصل کردند. این تلسکوپ بزرگترین رادیو تلسکوپ قابل هدایت در زمین است که با مجهز شدن و قرار گرفتن به سمت ماه می تواند سیگنال‌های راداری را به سطح ماه بفرستد. سپس این سیگنال‌ها به سمت زمین بازگشتند و توسط مجموعه تلسکوپ‌هایی که در ایالات متحده قرار دارند و آنتن و دیش‌های بزرگی دارند به نام "آرایه خط پایه بسیار بزرگ" جمع آوری شدند.

رصدخانه ملی رادیویی آمریکا و رصدخانه گرین بانک و شرکت Raytheon Intelligence & Space که رادار فرستنده را ساخته است تصاویری از محل فرود آپولو ۱۵ در نوامبر ۲۰۲۰ گرفتند تا فناوری خود را اثبات کنند. آن‌ها اکنون در حال برنامه‌ریزی برای ساخت راداری قدرتمندتر هستند که بتواند تصاویری واضح از اجرام نزدیک زمین و خارجی‌ترین سیارات منظومه‌ی شمسی بگیرد.

انتهای پیام