به گزارش ایسنا و به نقل از سایمکس، محققان دانشگاه لا تروب(La Trobe) طی یک همکاری چهار ساله برای "نمایان کردن ناپیداها" از نانوموادی که به طور خاص طراحی شده بودند، استفاده کردند تا میزان حساسیت طیف نمایی میکروسکوپی را افزایش دهند؛ روشی معمول در تصویربرداری که دانشمندان برای مطالعه‌ گونه‌های زیستی از آن استفاده می‌کنند.

این کشف که در مجله‌ "نیچر فتونیک" منتشر شده برای گروه وسیعی از دانشمندان مفید خواهد بود و می‌تواند به پیشبرد تحقیقات در زمینه‌ درک و تشخیص بیماری‌ها کمک کند.

پروفسور "برایان ابی"(Brian Abbey) که رئیس این پروژه در دانشگاه لا تروب است، می‌گوید: این کشف به دانشمندان کمک می‌کند تا تغییرات جزئی در ساختار و ترکیب اجسام نازک نانو و یا شفاف را تشخیص دهند تا به این ترتیب ویژگی‌ها و ساختار اصلی آن‌ها پس از قرارگیری زیر میکروسکوپ قابل مشاهده باشد. ویژگی‌هایی که با روش‌های قبلی قابل تشخیص نبودند، اکنون به لطف روش میکروسکوپی که دکتر "اوگنیو بالاور"(Eugeniu Balaur)، نویسنده‌ اصلی و محقق ارشد "لا تروب" ساخته است، قابل مشاهده هستند.

این تحقیقات به ما این امکان را داده است که مراحل اولیه فرآیندهای تخریبی بیماری‌های تخریب عصبی مثل مالتیپل اسکلروزیس(MS) را عمیق‌تر شناسایی کنیم.

طیف نمایی میکروسکوپی یک روش نوری است که می‌تواند برای تولید تصاویری با کنتراست بالا از نمونه‌های شفاف مورد استفاده قرار گیرد. این روش اولین بار در سال ۱۹۳۴ توسط "فریتس زرنیک"(Frits Zernike)، فیزیکدان برنده جایزه نوبل اختراع شد.

پروفسور "ابی" می‌گوید: این روش به دانشمندان اجازه می‌دهد تا سلول‌ها را در حالت طبیعی و بدون نیاز به علامتگذاری و رنگ زدن بررسی کنند. در نتیجه، ساختار و عملکرد آنها و حتی پویایی آن‌ها را می‌توان بهتر درک کرد. ما اکنون تجهیزاتی برای دستکاری مواد در مقیاس نانو داریم. نانوموادی که اختصاصی طراحی شده‌اند باعث ایجاد جهشی بزرگ به سمت جلو در زمینه‌ تصویربرداری با کیفیت و با کنتراست بالا شدند. اساس این تحقیقات فعالیت‌های زرنیک بوده است.

دکتر "ژاکلین اوریان"(Jacqueline Orian)، متخصص مغز و اعصاب دانشگاه "لا تروب" و از محققان این تحقیقات می‌گوید: گروه در تلاش است تا این تحقیقات را ترجمه کرده و برای استفاده به دست تمام دانشمندان سراسر جهان برساند. او همچنین گفت: یکی از کاربردهای این روش ارزیابی داروهای مناسب برای ترمیم سیستم عصبی و غشای اطراف آنها به نام میلین است.

این پروژه با همکاری محققان مرکز سرطان پیتر مک کالوم(Peter McCallum)، دانشگاه ملبورن، دانشگاه ملی استرالیا و آزمایشگاه‌های تحقیقات مرکزی جنوا(Genova) انجام شد.

انتهای پیام