به نقل از مدیکال نیوز، نتایج یک تحقیق جدید فنلاندی نشان میدهد، بچههای ناآزموده میتوانند مانند همسالان خود بامهارتهای حرکتی بهتر ازنظر هوازی، آمادگی جسمانی متناسب داشته باشند.
بهطور عمومی تصور میشود، بچهها با آمادگی جسمانی، مهارتهای حرکتی خوبی نیز دارند، همچنین به نظر میرسد آمادگی جسمانی هوازی پایین بامهارت های حرکتی ضعیف و اضافهوزن مرتبط است. این برداشت مبتنی بر مطالعاتی است که روشهای آنها بین نقش آمادگی جسمانی هوازی و مقدار چربی بدن بهعنوان عوامل خطرزا برای مهارتهای حرکتی ضعیف و اضافهوزن تمایز قائل نمیشوند.
دکتر ارو هاپالا، عضو هیات علمی دانشکده علوم ورزشی و بهداشتی، دانشگاه جایو اسکایلا گفت: «مطالعه ما بهوضوح نشان داد، وقتی ترکیب بدن بهدرستی موردتوجه قرار گیرد، آمادگی جسمانی هوازی با مهارتهای حرکتی ارتباطی ندارد. همچنین، آمادگی جسمانی هوازی با اضافهوزن یا چاقی ارتباط زیادی ندارد. بنابراین، به نظر میرسد که در مورد نقش آمادگی جسمانی هوازی ضعیف بهعنوان یک عامل خطرزا برای مهارتهای حرکتی ضعیف و اضافهوزن بدن، بهشدت اغراقشده است.»
حمایت از توسعه مهارتهای حرکتی
در این مطالعه نقش ورزش در رشد مهارتهای حرکتی بررسی نشده است، اما نتایج تحقیقات قبلی نشان داده است که دامنهای از تمرینات، متفاوت ازنظر چالشهای حرکتی و شدت، بدون توجه به آمادگی جسمانی هوازی و مقدار چربی بدن، به پیشرفت مهارتهای حرکتی کمک میکند. سطح بالاتر فعالیت بدنی و کمتحرکی کمتر نیز میتواند از افزایش اضافهوزن پیشگیری کند.
هاپالا میگوید: «پیام اصلی تحقیق ما این است که حتی کودکی که آمادگی لازم را ندارد میتواند ازنظر حرکتی ماهر باشد و قلب یک بچه ناآزموده میتواند بهاندازه همسنوسالان ماهرتر او آماده باشد. علاوه بر این، سطح بالایی از فعالیتهای بدنی متنوع و کاهش رفتار کمتحرکی در رشد مهارتهای حرکتی و جلوگیری از افزایش وزن اضافی از دوران کودکی نقش اساسی دارد.»
این مطالعه ارتباط بین آمادگی جسمانی هوازی، مقدار چربی بدن و مهارتهای حرکتی را در ۳۳۲ کودک ۷ تا ۱۱ ساله بررسی کرد. آمادگی جسمانی هوازی با استفاده از آزمون بیشینه دوچرخه ثابت و ترکیب بدن با دستگاههای بیو امپدانس (bioimpedance) (آنالیز امپدانس بیوالکتریک روشی است که بهطورمعمول برای تخمین ترکیب بدن، بهویژه چربی بدن و توده عضلانی استفاده میشود) و DXA (ابزاری برای اندازهگیری تراکم مواد معدنی استخوان با استفاده از تصویربرداری طیفی) و مهارتهای حرکتی با روشهای معمول اندازهگیری شد.
نتایج حاصل از تحقیق انجامشده در دانشکده علوم ورزشی و بهداشتی دانشگاه جایو اسکایلا فنلاند و موسسه زیست پزشکی دانشگاه فنلاند شرقی در مجله Translational Sports Medicine منتشرشده است.
انتهای پیام
نظرات