از شهادت خبرت بود و نگفتی هرگز، پیش چشم همگان دست تو آخر رو شد ... سردار دل ها، آنقدر با عظمت بودی که جای خالی ات را هیچ کس و هیچ چیز پُر نمی کند!... چند روز بیشتر تا سالروز شهادتت نمانده است، در حدود یک سالی که گذشت اتفاقات زیادی رقم خورد و حاج قاسم سلیمانی در قلوب و اندیشه ملت ایران، جهان عرب و مسلمانان جهان تکثیر شد.

خداوند در آیه ۹۶ سوره مریم می فرماید «ان الذین امنوا و عملوا الصالحات ‏سیجعل لهم الرحمن ودا...» همانا آنان که به خدا ایمان آوردند و نیکوکار شدند، ‏خدای رحمان آنها را در نظر خلق و حق محبوب می‌گرداند. با خودم می اندیشم چقدر این آیه مصداق شماست سردار... شما در قالب یک انسان وارسته تبلور ارزش های انسانی، فرهنگی، معنوی و ‏نظامی ایران در سراسر جهان بودید.‏

همانطور که مقام معظم رهبری فرمودند «شهادت سردار سلیمانی یک حادثه ‏تاریخی است و آن شهید به قهرمان ملی برای ایرانیان و  قهرمان امت اسلامی ‏تبدیل شد. شجاعت و مقاومت از جمله ویژگی‌های بارز شهید سلیمانی بود. ‏شجاعت و روحیه مقاومت از خصلت‌های ایرانی است و زبونی و انفعال ضد‏روحیه ملی است بنابراین آنهایی که ادعای ملیت می‌کنند اما زبونی نشان ‏می‌دهند، دچار تناقض هستند. درایت، تیزهوشی، فداکاری و نوع ‌دوستی از ‏دیگر ویژگی‌های شهید سلیمانی است، آن شهید والامقام همچنین اهل معنویت، ‏اخلاص و آخرت بود و هیچ‌گاه اهل تظاهر نبود.»‏

اکنون در آستانه فرارسیدن سالگرد عروج ملکی و تاریخ ساز سردار رشید ‏اسلام، قلم ناباورانه بر سینه سپید کاغذ می چرخد تا شاید عبارات، جملات و ‏واژه هایی در خور شأن «حاج  قاسم» بیابد...‏

به قول استاد محمد علی بهمنی: «اینجا برای از تو نوشتن هوا کم است، دنیا برای از تو نوشتن مرا کم است» ...

سردار من! هنور باورم نمی شود باید در روزهای نبودنت قلم بزنم و درد جانکاه ‏و غم سنگین جای خالی ات را بنگارم، عدد ۱۳ را از کودکی دوست نداشتم، نه ‏به خاطر بُعد خرافی اش بلکه به علت ناقص بودنش و اکنون به علت حادثه شومی که در دی ‏ماه ۱۳۹۸ تو را از یک ایران، از خاورمیانه و از تمام ملت های آزاده جهان، ‏ناجوانمردانه گرفت ...‏

جایی خواندم رهبری معظم فرمودند «شهادت یعنی وارد شدن در حریم خلوت ‏الھی و مهمان شدن بر سر سفره ضیافت الھی، این کم چیزی نیست این خیلی ‏با عظمت است.»

سردار بزرگ ایران زمین! ‏

خودت در کنگره ۸۰۰۰ شهید گیلان سال ۱۳۹۵، چه زیبا و تأثیرگذار گفتی «پایه اصلی که ‏همه شهیدان ما طی کردند و به این جایگاه رسیدند، پایگاه و مقام هجرت است، نخستین پایه رسیدن به مقام شهید و مقام شهادت مسئله هجرت است؛ ‏هجرت از خود، هجرت از مقامات خود، هجرت از مال خود، هجرت از مکان خود، هجرت از دلبستگی‌های خود، هجرت از زیبایی‌های خود... شهدا این هجرت را در همه ‏ابعادش در حد کمال انجام دادند.»‏

و اکنون من تو را «سردار هجرت» لقب می دهم، ای بزرگمرد تاریخ ایستادگی ‏و مقاومت، گاهی تمام خواهش های دنیا در این جمله کوتاه خلاصه می شود که «‏ای شهید، مرا دریاب». حاج قاسم عزیز، تفسیر نگاهت کار هر کسی نیست، ‏مفسران عشق را درمانده می کند این شیدایی ...‏

مرد میدان نبردهای سخت، مالک اشتر ولایت!

ملتی که اصالت و هویتش در مکتب شهادت و سیره عملی امام حسین(ع) ریشه ‏‏دوانیده است، هرگز روی ضعف و ذلت را نمی بیند، دشمنان بدانند با ریختن خون «قاسم سلیمانی ها» و «محسن فخری زاده ها»، آنها را به تعداد تک تک ‏‏ایرانیان، تکثیر می کنند و این ازدیاد الگوهای ما، همچون موجی سهمگین ‏‏دشمنان نظام و انقلاب را درهم می کوبد.‏

فرمانده بی بدیل جبهه های نبرد، «حاج قاسم سلیمانی»، در آستانه عروج ملکوتی ات، با تو عهد می بندیم که ‏اینجا جمهوری اسلامی ایران است و جمهوری اسلامی ایران می ماند...‏

و کلام آخر اینکه: از حال و هوای آسمان، زمین را بی ‌خبر نگذار، سردار...

غزل استاد محمد علی بهمنی باید تکمیل شود که:

اکسیر من! نه اینکه مرا شعرِ تازه نیست، من از تو می نویسم و این کیمیا کم است

تا این غزل، شبیهِ غزل های من شود، چیزی شبیه عطر حضورِ شما کم است...

یادداشت از: مهناز روزبهانی، خبرنگار ایسنا

انتهای پیام