به گزارش مدیکال اکسپرس، کودکان پیش‌دبستانی که در جوامع فقیر زندگی می‌کنند ولی به محیط آموزش‌وپرورشی دسترسی دارند، در نوجوانی نسبت به کسانی که بدون مراقبت‌های پرورشی بزرگ‌شده‌اند، دارای امتیاز هوش (IQ) قابل‌توجه بالاتری هستند. این نتیجه یک تحقیق بین‌المللی جدید است که توسط محققان دانشکده پزشکی دانشگاه مریلند (UMSOM) ایالات‌متحده انجام‌شده است. در این تحقیق، داده‌های بیش از ۱۶۰۰ کودک برزیلی و آفریقای جنوبی از زمان تولد تا سال‌های نوجوانی بررسی‌شده است.

محققان، اطلاعات تحقیقات طولانی‌مدت انجام‌شده در برزیل و آفریقای جنوبی را ارزیابی کردند؛ اینکه آیا کودکانی که در معرض ناملایمات و ناهنجاری‌ها (مانند فقر شدید، وزن کم هنگام تولد یا زایمان زودرس) از همان ابتدای تولد قرار گرفتند، آیا می‌توانند فرصت‌هایی برای یادگیری در خانه دریافت کنند. آنان دریافتند که ناملایمات دوران بارداری و اوایل زندگی در طول زندگی اهمیت دارند. نوجوانانی که در اوایل زندگی در معرض ناملایمات متعدد قرار داشتند در مقایسه با نوجوانانی که در معرض مشکلات کمتری بودند، نمره ضریب هوشی پایینی داشتند، در تنظیم روابط اجتماعی و روان‌شناختی با مشکل روبرو بودند و ازنظر جسمی قدکوتاه‌تری داشتند. همچنین دریافتند که بزرگ شدن در یک محیط آموزشی و پرورشی می‌تواند به‌طور قابل‌توجهی اثر مخرب ناملایمات اولیه را بر ضریب هوشی خنثی کند و به کودکان در دستیابی به توانایی کامل فکری کمک کند.

مورین، محقق این تحقیق گفت: «ما دریافتیم، نوجوانانی که در محیط‌های آموزشی و پرورشی بزرگ‌شده‌اند، دارای نمره ضریب هوشی به‌طور متوسط ۶ امتیاز بالاتر از افرادی داشتند که در این محیط قرار نگرفته بودند. این تفاوت چشمگیر با افزایش هوش کل جوامع ارتباط عمیقی دارد.»

به گفته دکتر بلک، محقق دیگر این تحقیق، محیط آموزشی و پرورشی منجر به رشد بهتر و مشکلات روانی-اجتماعی کمتری در نوجوانان می‌شود.

در سطح جهان، بیش از ۲۵۰ میلیون کودک زیر پنج سال به دلیل ناملایماتی که در اوایل زندگی تجربه کردند و با افزایش سن بر آن افزوده می‌شود، در معرض خطر نرسیدن به پتانسیل رشد هستند. در ایالات‌متحده، تقریبا از هر پنج کودک یک نفر در فقر بزرگ می‌شود و ۱۵ درصد آنان دبیرستان را به پایان نمی‌رسانند که در این میان کودکان در خانواده‌های سیاه‌پوستان و اسپانیایی‌زبان‌ها نرخ بالاتری را شامل می‌شوند. قرار گرفتن این کودکان در معرض یک محیط آموزشی و پرورشی، چه در خانه و چه در مهدکودک یا محیط پیش‌دبستانی، می‌تواند منجر به مزایای شناختی شود که تا دوره بلوغ و بعدازآن ادامه دارد.

وی گفت: «تصور می‌کنم این نتایج بتواند در مورد جوامع ایالات‌متحده که کودکان گرسنه هستند، در فقر زندگی می‌کنند و یا امکانات پزشکی برخوردار نیستند، اعمال شود.»

محقق ارشد این تحقیق، آنجلا ترود، در بخش اطفال دانشگاه پزشکی شهر بالتیمور مریلند (UMSOM) افزود: «والدین مایل‌اند محیط آموزشی و پرورشی برای کودکانشان فراهم کنند و ما باید به آنان کمک کنیم. تعامل با کودکان خردسال شامل خواندن کتاب، آواز خواندن باهم و بازی با اعداد و حروف است. کودکان با نظارت بزرگسالان با انجام کارهای متناسب با سن خود مانند جمع‌کردن اسباب‌بازی‌ها و تمیز کردن میز غذا مهارت کسب می‌کنند و از کمک به بزرگ‌ترها احساس خوبی دارند.»

دکتر بلک توصیه کرد: «کودکان را تا آنجا که ممکن است درگیر فعالیت‌های دوستانه کنید تا اینکه آن‌ها را جلوی تلویزیون قرار دهید. کودکان عاشق یادگیری هستند و در یک محیط آموزشی و پرورشی می‌توانند به نوجوانان و بزرگسالانی  تبدیل شوند که توانایی مراقبت از خود، خانواده و اجتماعات خود رادارند.»

 نتایج این تحقیق در مجله Lancet Child & Adolescent Health منتشر شد.

انتهای پیام