والیبال اردکان نزدیک به یک دهه، یعنی از آن زمان که در لیگ یک کشور با نام «شفق» تیم‌داری می‌کرد تا بعدها که با عنوان «آرمان ورزش» و در سال‌های اخیر هم با عنوان «خاتم اردکان» در لیگ برتر والیبال فعالیت دارد، نگاه‌های بسیاری را به خود معطوف داشته است.

اردکان حتی در این سال‌ها به فینال لیگ برتر کشور هم راه یافت و عنوان دومی لیگ ایران را از آن خود کرد و به لطف انحلال باشگاه بانک سرمایه، جواز حضور در لیگ باشگاه‌های آسیا را کسب کرد و قهرمانی در آسیا را نیز تجربه کرد.

برای یک شهر ۱۰۰ هزار نفری، داشتن یک‌ تیم لیگ برتری به نام «خاتم اردکان» و یک تیم لیگ دسته اولی با عنوان «صنایع اردکان» در ورزش والیبال، در دهه‌ی اخیر فرصتی مغتنم بود که متاسفانه به خوبی از آن استفاده نشد.

«محمد جواد عابدی اردکانی» یک ورزشی‌نویس و فعال حوزه اجتماعی در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا با اشاره به روزهای ناامید کننده ورزش والیبال اردکان، گفت: امروز و پس از ۱۰ سال تیم داری در رشته والیبال، اردکان به جز چند عنوان ریز و درشت، کجای این رشته ورزشی قرار دارد؟

وی با بیان این سوال که قهرمان آسیا بودن، نایب قهرمان ایران بودن، قهرمان لیگ دسته اول کشور شدن و عناوین دیگر، جز این افتخارات چه دستاوردی برای والیبال اردکان داشته است؟ تصریح کرد: باید بررسی کرد که چند بازیکن مطرح از خطه اردکان به والیبال ایران در این مدت معرفی شده و تاثیر هزینه‌ی حداقل ۱۰ میلیارد تومانی در این دهه به طور مستقیم یا غیرمستقیم در ورزش والیبال اردکان هزینه شده، چه بوده است؟

عابدی اردکانی افزود: مسئولان ورزش شهرستان به این سئوال پاسخ دهند که طی این مدت چند بازیکن بومی نه در تراز لیگ برتر والیبال کشور بلکه در حد و اندازه‌ی لیگ دسته اول پرورش داده‌اند که اگر چنین شده بود، امروز تیم صنایع اردکان با بالای ۹۰ درصد بازیکن غیربومی راهی مسابقات لیگ نمی‌شد.

این فعال اجتماعی خاطرنشان کرد: باید بپذیریم که والیبال  در اردکان راه را به اشتباه رفته و متاسفانه همه توپ‌های پیشرفت در این رشته ورزشی به تور خورده است.

عابدی افزود: اکنون کدام آکادمی در اردکان به شناسایی و پرورش استعدادهای برتر این دیار در رشته ورزش می‌پردازد که اگر در این ۱۰ سال اخیر، حداقل سالی دو نفر و نه بیشتر، استعداد در والیبال پرورش داده بودیم الان ۲۰ بازیکن تراز لیگ برتر یا حداقل در تراز لیگ دسته اول کشور داشتیم نه این که بعد از ۱۰ سال از مربی گرفته تا بازیکن، محتاج دیگران باشیم.

وی با بیان این که اگر اردکان دز این حوزه قدری مدیریت داشت و در کنار تیمداری حرفه‌ای، آموزش و پرورش بازیکنان بومی را نیز مدنظر قرار داده بود، گفت: اگر تنها و تنها ۱۰ درصد پولی که در والیبال اردکان طی این ۱۰ سال هزینه کردیم را صرف آموزش استعدادها کرده بودیم، الان در ورزش والیبال حرف‌های زیادی برای گفتن داشتیم و جای تاسف است که امروز پس از ۱۰ سال تیم‌داری حرفه ای در والیبال و پس از صرف چند ده میلیارد تومان هنوز هم هشتمان در گروی ۹ است و هر آن بیم آن می‌رود که عطای تیم‌داری را به لقایش ببخشیم و از صحنه والیبال ایران حذف شویم.

وی با تاکید بر این نکته که مشکل والیبال اردکان فقط پول نبود، افزود: دیدیم که هر سال به صورت میلیاردی پول تزریق این رشته ورزشی در اردکان شد اما در نهایت چیزی عاید ورزش این شهر نشد لذا مشکل ورزش اردکان و در راس آن والیبال، فراتر از مسائل مالی است.

عابدی با بیان این که والیبال اردکان بر بلندای والیبال ایران و آسیا ایستاد اما به چه قیمتی؟ تصریح کرد: همه این دستآوردها به قیمت قربانی شدن دیگر رشته‌های ورزشی تمام شد به طوری که امروز تنیس‌باز جوان معلول اردکان باید برای مشهد افتخارآفرینی کند یا دختر دونده اردکانی باید زیر پرچم حمایت مالی استان‌های دیگر  رکوردشکنی کند ولی چرا؟ آیا جز این است که والیبال سوگلی ورزش اردکان بوده و حمایت‌های میلیاردی صنایع از ورزش اردکان همه در کام این رشته‌ی ورزشی ریخته شده است؟

این مدیر فرهنگی اظهار کرد: به نظر می‌آید که اگر بخواهیم بازهم شاهد پرکشیدن والیبال در اردکان باشیم، باید از پایه شروع کنیم، استعدادیابی کنیم و به پرورش استعدادها بها بدهیم، البته نه به شکل کنونی و فله‌ای که بیشتر به سرگرمی می‌ماند تا استعدادپروری!

وی خاطرنشان کرد: باید اصولی و با برنامه‌ریزی مدون در یک بازه زمانی تعریف شده، هزینه کنیم و از میان خیل پرشور والیبالیست‌های اردکانی، یکی دو جین بازیکن در تراز لیگ ایران تربیت کنیم‌.

عابدی در پایان اضافه کرد: چنین کاری، شدنی است چرا که همین راه را باشگاه‌داران حرفه‌ای پیموده‌اند و ثمره‌اش را چیده‌اند و اتفاقاً تنها راه نجات والیبال اردکان نیز همین است؛ آموزش پایه و پرورش استعدادها و آنگاه، تیم داری حرفه ای در سایه مدیریتی کارآمد؛ این‌ تنها نسخه شفابخش ورزش والیبال اردکان است.

انتهای پیام