این مدرس دانشگاه در گفت‌وگو با ایسنا، از تجربه خود در برگزاری کلاس‌های آنلاین درس ادبیات گفت: با توجه به شرایطی که پیش آمد و گسترش ویروس کرونا، عملا به ناگزیر چاره‌ای جز این نبود که برنامه‌ها به این شکل برگزار شود. ما در شرایط اجبار و اضطرار قرار گرفتیم، شاید هم برای چنین شرایطی چندان آمادگی قبلی نداشتیم؛ یعنی شاید اگر خیلی زودتر به آن فکر و تمهیداتی برایش اندیشیده شده بود، الان می‌توانستیم با کیفیت خیلی بهتری برنامه‌ها را برگزار کنیم.

او افزود: بحث استفاده از فضای مجازی و برگزاری کلاس‌های آنلاین قبلا هم بوده، برخی از انجمن‌ها، دانشگاه‌ها و مراکز تجاری کلاس‌ها و فعالیت‌های‌شان را در فضای مجازی برگزار می‌کردند اما به این گستردگی نبود و با این جزئیات به چالش‌ها و مشکلاتش فکر نشده بود.

جعفری با اشاره به برخی چالش‌های برگزاری کلاس‌های آنلاین بیان کرد: متاسفانه تجربه خوبی از این کلاس‌ها ندارم و این از باب کیفیت برگزاری کلاس‌هاست. از این نظر که ضرورت این مسئله ما را ناگزیر به این شیوه برگزاری کرد، مشکلی ندارم و می‌دانم این ضرورت در آینده قطعا گسترده‌تر و بیشتر خواهد شد؛ یعنی شرایطی پیش خواهد آمد که ما ناگزیریم بیشتر در فضای مجازی کلاس برگزار کنیم. شاید اصلا اتفاقاتی که افتاد سر و شکل دانشگاه‌های ما را هم دگرگون کند و آموزش مجازی و الکترونیک برجسته‌تر شود.

این عضو هیئت‌علمی دانشگاه آزاد شیراز ادامه داد: از نظر دسترسی، مخاطبان ما چه دانشجویان تخصصی ادبیات و چه غیرتخصصی با چالش‌ها و مشکلات زیادی مواجه هستند؛ برخی‌های‌شان ممکن است گوشی‌ها و سیستم‌های‌شان قابلیت لازم را نداشته باشد. از سویی، یکی از الزامات برگزاری کلاس‌های آنلاین، اختصاص اینترنت رایگان است که در این زمینه اقداماتی شد. مسئله بعدی این است که بچه‌های ما آموزش ندیده‌اند و با نحوه استفاده از نرم‌افزارها و کیفیت آن‌ها خیلی آشنا نیستند و از طرفی فرهنگ آموزش مجازی هنوز در جامعه ما راه نیفتاده است و عملا این روزها چالش‌هایی را از این نظر می‌بینیم که به فرهنگ استفاده از فضای مجازی برای آموزش برمی‌گردد. 

جعفری سپس با بیان این‌که بروز اشتباهات در کلاس‌های آنلاین به آسیب‌های روحی منجر می‌شود اظهار کرد: بروز برخی اشتباهات لحظه‌ای که توسط دانش‌آموزان یا معلمان اتفاق می‌افتد، در شبکه‌های مجازی می‌چرخد و قطعا آسیب‌های روحی و روانی خیلی بدی روی این افراد خواهد گذاشت، برخی‌های‌شان ممکن است اعتماد به نفس و انگیزه‌های‌شان را از دست بدهند و حتی منجر به ترک تحصیل‌شان شود.

او در ادامه به بیان محاسن کلاس‌های آنلاین ادبیات پرداخت و گفت: اما فارغ از همه این مسائل، قطعا آموزش‌ مجازی یک ضرورت است و ادبیات و غیرادبیات هم ندارد. حتی گرچه این حرف بزرگی‌ است اما می‌تواند برخی از ضعف‌های ما را در تدریس بپوشاند. این قابلیت الان وجود دارد که تدریس استادان درجه یک و تراز اولی که بر موضوعات مختلف ادبی تسلط دارند ضبط شود و حتی به شکل آنلاین حضور پیدا کنند و تدریس کنند و این تدریس در کل کشور برای علاقه‌مندان توزیع شود، این باعث می‌شود معضل استفاده خیلی از استادانی که شاید صلاحیت و شایستگی تدریس برخی از موضوعات را ندارند و گاهی کیفیت نازل و پایین برخی از استادان در بعضی از شهرهای دورافتاده یا استان‌هایی که از استادان درجه یک محروم هستند حل شود و عملا دانشجویان ما می‌توانند به کیفیت بهتری از تدریس دسترسی پیدا کنند.

مرتضی جعفری افزود: حتی استادان بازنشسته که به لحاظ رفت‌وآمدی دشواری‌هایی دارند، با توجه به این‌که الان می‌توانند در خانه تدریس کنند، این طرفیت وجود دارد که حتی دانشگاه‌ها به صورت حق‌التدریسی از محضر آن‌ها هم بهره‌مند شوند. به طور کلی قطعا آموزش‌ مجازی مفید است و فواید آن خیلی بیشتر از مضراتش است اما باید برای چالش‌های آن هم فکری شود.

این مدرس ادبیات امکان استفاده این درس از کلاس‌های آنلاین را بهتر دانست و بیان کرد: من فکر می‌کنم چون ادبیات بیشتر مبتنی بر گفتمان و گفت‌وگو است امکان استفاده بهتری از این فضا دارد. شاید برای درس‌هایی که به محاسبات، نوشتن و دیدن نیاز دارد، این کار را دشوار کرده باشد. هرچند که حالا فضاهای فراهم‌شده برای کلاس‌ها هم‌زمان همه این دسترسی‌ها را هم دارند. من فکر می‌کنم استادانی که در این حوزه با چالش مواجه می‌شوند به دلیل نداشتن اطلاع از امکانات این فضا است. همان‌طور که قبلا کلاس‌های تربیت معلم وجود داشت، با این سر و شکل جدید هم قطعا اقتضائات و نکاتی وجود دارد که اگر آموزش داده شود، می‌شود این مشکلات را کمتر کرد. من فکر می‌کنم برای درس ادبیات این فضاها محدودیتی ایجاد نکرده باشد اما در مورد رشته‌های دیگر نمی‌توانم خیلی اظهارنظر کنم.

انتهای پیام