به گزارش ایسنا، بلوک‌های سیمانی را در ابتدای پل گذاشته‌اند تا عبور و مرور وسایل نقلیه را متوقف کنند، هر چند یکی از آن‌ها به فاصله‌ی دورتری از دو بلوک دیگر افتاده و آن قدر آسیب دیده که به نظر می‌رسد هر از چندگاهی وقتی قرار است وسیله‌ی نقلیه‌ای مسیر را کوتاه‌تر کند، با  جابجا کردن آن، راه را باز می‌کنند.

البته نباید نقل قول‌های مردم منطقه را فراموش کرد که  «کار خودشان است، خودشان بلوک‌ها را می‌گذارند و وقتی می‌خواهند از این مسیر عبور کنند، آن را جابجا می‌کنند، فقط مردم نمی‌توانند از پل هزار ساله عبور کنند.»

از یک سو ردِ لاستیک ماشین‌ها روی خاکِ تازه جابجا شده‌ی این پل سلجوقی دیده می‌شود و از سوی دیگر تا چشم کار می‌کند موتورها و ماشین‌هایی که می‌خواهند روز تعطیل‌شان را در سمت دیگر رودخانه بگذرانند، به راحتی و بدون هیچ تاملی از روی این پل تاریخی عبور می‌کنند.

دهانه‌ی پل از سمت سعیدآباد، را همسطح جاده‌ی ساحلی رودخانه کرده‌اند و حالا سالهاست مردم آن را مکانی برای تفریح می‌دانند، البته نه تفریحی مانند عبور از پل تاریخی «سی‌وسه پل» اصفهان که تفریحی برای روشن کردن اتش منقل و پهن کردن حصیر زیر سایه‌اش و ...

تابلوی معرفی این پل تاریخی، آن را یکی از مهمترین آثار تاریخی استان تهران و متعلق به دوره سلجوقی می‌داند، اثری که در دو دوره‌ی صفویه و قاجار مرمت شده و اصلا به همین دلیل هم آن را «پل شاه عباسی» می‌نامند.

دو دهانه بزرگ میانی به عرض هفت متر و طول ۱۲ متر و دو دهانه کوچک شرقی و غربی به عرض چهار متر و طول پنج متر، باقی مانده‌های امروزِ این پل سلجوقی است، هر چند مردم محلی می‌گویند یکی دیگر از دهانه‌های پل که در انتهای پل قرار داشته، به مرور از بین رفته و حتی امروز به طور کامل پر شده است.

اما همه چالش‌های مربوط به این پل تاریخی فقط به خود پل که بخشی از آن در سیلاب‌های دو سال گذشته تخریب شده و تعدادی از سنگ لاشه‌هایش داخل رودخانه افتاده‌اند، بر نمی‌گردد، بلکه وجود دو حفره شبیه به گوردخمه در دو کوه تپه مانند مقابل پل که مدت‌هاست میزبان معتادان منطقه شده نیز امکان وارد شدن آسیب بیشتر به این پل تاریخی را دو چندان کرده است، آن‌هم در شرایطی که زمزمه‌هایی از انتقال لاشه سنگ‌های این پل توسط مردم محلی به خانه‌هایشان نیز شنیده می‌شود.

همه چیز فقط به این اتفاقات منجر نمی شود، بلکه از یک سو تملک بخش بزرگی از زمینِ قرار گرفته در عرصه ی این پل تاریخی که در طول مدت زمان کوتاهی مردم محلی را با آن مواجه کرد، علامت سوال بزرگی برای ان ها ایجاد کرده و از سوی دیگر  قرار گرفتن غرفه های کوچک شبیه به سفره خانه در حاشیه رودخانه ی عبور کرده از زیر پل که فاصله ی کمی با پل دارند، نیز خود برای حفاظت از این پل تاریخی می تواند حاشیه هایی را به دنبال داشته باشد.

بی توجهی نسبت به این بنای تاریخی آن ‌جایی بیشتر نمایان می‌شود که بعد از انتشار خبر سرقت بخشی از پایه‌ی این پل توسط بخشدار منطقه، اما همچنان اقدامی مناسب برای برطرف کردن مشکلات این اثر تاریخی توسط میراث فرهنگی و مدیریت شهری این منطقه انجام نشده است.

دوم دی ماه ۱۳۹۷، محسن قاصدی - بخشدار جاجرود شهرستان پردیس – از یک سو اعلام کرد که «بخشی از پایه های سنگی پل تاریخی و ثبت ملی این منطقه با ۸۵۰ سال قدمت به سرقت رفته و استحکام پل به خطر افتاده است» و از سوی دیگر وی به «وجود ترک‌های زیادی در بخش‌های زیرین و پایه‌های کناری این پل» اشاره کرده بود.

او در آن زمان به تردد خودروهای سنگین و بارندگی‌های رخ داده در ان زمان اشاره کرده و گفت: «میزان آسیب دیدگی پل را افزایش داده و احتمال تخریب پل جاجرود در آینده ای نزدیک بسیار زیاد است.

انتهای پیام