تعزیه در مریانج هر ساله باشکوه تمام اجرا می‌شود و جمعیت کثیری از روستاهای اطراف و شهر همدان برای تماشای مراسم شبیه‌خوانی از صبح روز عاشورا به سمت مریانج حرکت می‌کنند.

در مریانج تعزیه به هر دو شیوه‌ «میدانی» و «گذر به گذر» اجرا می‌شود، تعزیه‌ میدانی علاوه بر دهه‌ اول محرم و سوم امام حسین(ع)، در ۲۸ صفر و اربعین حسینی و همچنین شب‌های قدر در ماه رمضان هم اجرا می‌شود.

این نوع تعزیه در محوطه‌ باز محلات به اجرا درمی‌آید و تماشاگران در اطراف محل برگزاری و پشت بام‌های مشرف به محل جمع می‌شوند، در ضمن خانواده‌هایی که نذر دارند، نذری خود را بین تماشاگران تقسیم می‌کنند.

این نذورات معمولاً شامل شربت، خرما و شیر است، تعزیه «گذر به گذر» نیز در عاشورا اجرا می‌شود و از مسجدی که در آن شبیه‌خوانان آماده‌ اجرا می‌شوند، آغاز شده و با عبور از چند خیابان به پایان می‌رسد.

یکی از رسوم به یادماندنی اهالی مریانج در روز عاشورا پختن حلیم نذری برای نهار مهمانان است که در لهجه محلی به «حلیم هریسه» مشهور است، پس از برگزاری مراسم عزاداری و اجرای تعزیه اکثر اهالی درِ خانه‌ خود را می‌گشایند و ‌مهمانانی را که به مریانج آمده‌اند، برای صرف نهار دعوت می‌کنند.

تعزیه‌خوان‌های مریانج همگی بومی‌ هستند و تعدادی از آنها به منظور ادای نذر والدین خود مبنی بر تعزیه‌خوانی فرزندان پسر، هر ساله به تعزیه‌خوانی می‌پردازند، شبیه‌خوان‌ها بر اساس سن و سالی که دارند، نقش خود را بازی می‌کنند.

شبیه‌پوش علی‌اکبر(ع) بین ۱۷ تا ۲۰ ساله، شبیه‌پوش مسلم‌بن‌عقیل(ع) ۲۵ تا ۳۵ ساله، شبیه‌پوش حضرت ابوالفضل عباس(ع) ۳۰ تا ۳۵ ساله و شبیه‌پوش امام حسین(ع) باید ۵۷ ساله باشد. 

در مریانج هیئت‌های عزاداری بزرگی وجود دارد که هزینه‌ها و وسایل تعزیه از قبیل لباس، کلاهخود، زره، سپر، نیزه و دیگر ملزومات اجرایی را فراهم می‌کنند، هر ساله نیز با نذورات مردمی بر وسایل اجرایی آنها اضافه می‌شود.

مردم مریانج انس عجیبی با تعزیه دارند و تنها نمایشی که هر ساله چندین بار به دیدنش می‌نشینند، تعزیه است، حتی چند گروه تعزیه‌خوانی در آنجا فعال است که در غالب جشنواره‌های سراسری تعزیه شرکت می‌کنند و بیشتر مواقع هم مطرح می‌شوند.

در جنوب مریانج و در دامنه‌ تپه ماهورهای مشرف به این شهر چند روستا در مسیر مقبره‌ی امام‌زاده محسن معروف به «امامزاده کوه» وجود دارد که در آنجا نیز مراسم تعزیه اجرا می‌شود.

برگرفته از کتاب «مجلس نامه‌ی غم؛ تاریخ تعزیه در استان همدان»، پژوهش و تألیف اسماعیل مجللی

انتهای پیام