به گزارش ایسنا، سوم شهریور سال ۱۳۹۸ بود که این بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون در سن ۹۶ سالگی در منزل خود درگذشت و در حالی که بارها آرزو کرده بود به صد سالگی برسد، این دنیا را با خاطرات و یادگاری‌هایی که به جا گذاشته، ترک کرد.

او که زاده سال ۱۳۰۲ بود  و وقتی می‌خواست خاطراتی را از زندگی‌اش تعریف کند از جنگ جهانی اول شروع می‌کرد، معتقد بود گذشته را هیج وقت نمی‌توان فراموش کرد و همین گذشته و آثار ساخته شده در آن زمان است که سبب می‌شود امروز بتوان کارهای خوبی را انجام داد. 

اسدزاده آن طور که خودش می‌گفت، در دوران تحصیل پس از پایان مدرسه به تئاتر می‌رفت و سیاهی لشگر اجراها می‌شد. بعدها از ۲۰ سالگی وارد عرصه بازیگری شد و تا سال‌ها نقش‌های مختلف و ماندگاری را بازی کرد. 

این بازیگر چند سال قبل گفته بود:‌ سینما در این روزها برای جوان‌ها است و دیگر کسانی مثل من که مویی و ریشی سپید کرده و آرد خود را الک کرده‌اند چندان جایی ندارند بجز چند نفر مثل نصیریان و رشیدی و مشایخی و ... که البته در این چند سال گذشته برخی از همان هنرمندانی که او مثال می‌زد از دنیا رفته‌اند.

او در یکی از آخرین مصاحبه‌هایش با ایسنا که به بهانه بزرگداشت‌اش در جشن خانه سینما انجام شد، گفته بود: من سینما را از سال ۱۳۲۷ و تئاتر را از سال ۱۳۲۰ شروع کردم. از افرادی که در آن زمان کار را با هم شروع کردیم، هیچ کدام فکرش را هم نمی‌کردیم که تا اینجا برسیم. در واقع هیچ کس نمی‌تواند آینده خود را پیش‌بینی کند. اما فکر نمی‌کردم تا به این اندازه در کار سینما و تئاتر پیشرفت کنیم با این وجود به نظرم هنوز هم کم است و جا دارد تا بیشتر از این جلو برویم.

اسدزاده در توضیح ورودش به بازیگری گفته بود: من در سال ۱۳۲۰ به هنرستان رفتم. علتش هم این بود که به کار تئاتر علاقه زیادی داشتم البته تئاتر حرفه‌ای را خیلی خوب نمی‌شناختم و آن را از سیاه بازی شناخته بودم. یادم است که پدرم من را برای تماشای سیاه‌بازی می‌برد و به این ترتیب این امر باعث علاقه و عشق من به تئاتر شد. وقتی هم که تحصیلاتم تمام شد و وارد هنرستان هنرپیشگی شدم پدرم خیلی با کارم مخالف بود، بالاخره با اصرارهای پی در پی و با وجود ناراحتی او، کار را ادامه دادم و جزو هنرپیشه‌های موفق روز هم شدم.

این هنرمند همان زمان تاکید کرده بود که بسیاری از خاطرات خود را به نگارش درآورده و با توجه به دوران زندگی و فعالیت او اطلاعات ارزشمندی از زمان‌های قدیم بویژه در تئاتر باید مستند شده باشد.

داریوش اسدزاده سال‌ها در مقام بازیگر، نویسنده و کارگردان در تئاتر تهران (نصر) فعالیت کرد و در دهه ۴۰ و ۵۰ شمسی در بیش از ۵۰ فیلم سینمایی ایفای نقش کرد. او پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، ایران را ترک کرد و در سال ۱۳۶۵ پس از ۱۰ سال اقامت در آمریکا بازگشت و در دو سریال «سمندون» و «خانه سبز» و فیلم‌های سینمایی زیادی مثل دو نیمه سیب، همسر، قلاده‌های طلا، یتیم‌خانه ایران، زمان از دست‌رفته و بوی کافور عطر یاس بازی کرد. آخرین فیلم او «حکایت دریا» به کارگردانی بهمن فرمان‌آرا بود که مدتی قبل اکران آنلاین شد.

موزه سینما به مناسبت سالگرد درگذشت این بازیگر ویدیویی را منتشر کرده است.