نیمایی‌هایی در سوگ و روایت «شام غریبان»
سلمان هراتی
۱
پایان آن حماسه‌ی دردآلود
شامی غریب بود
شامی گرفته و غم‌ناک
دیگر همیشه شعر
دیگر همیشه مرثیه
در بحر اشک بود
۲
بعد از فرو فتادن خورشید
از شانه‌های مضطرب صبح
فردا همیشه غم‌زده و گنگ
در هیأت غبار می‌آید
۳
فریاد!
آتش به جان خیمه درافتاد
چشمی به خیمه‌ها
چشمی به قتلگاه
زینب میان آتش و خون
ایستاده است
ای ابر بهت از چه نمی‌باری؟
۴
ای دشت‌های محو مقابل
اعماق بی‌ترحم و تاریک!
ای اتفاق گرم
با ما بگو
زینب کجا گریست؟
زینب کجا به خاک فشانید
بذر سبز؟
بر ماسه‌های تو
ای گردباد مرگ
وقف درنگ ناقه‌ی دلتنگی
زینب چه می‌نوشت؟
سلمان قنبر هراتی، متخلص به آذرپاد یکم فروردین‌ماه سال ١٣٣٨ در مرزدشت تنکابن متولد شد. بسیاری در کنار نام سلمان هراتی، لقب شاعر انقلاب را قرار داده‌اند. آن‌چه با وجود چهره‌هایی دیگر باعث اثرگذاری این شاعر شد، علاوه بر پیمودن سبک خاص خود در شعر، تربیت نسلی از شاعران بود. از آثار او می‌توان به «از آسمان سبز»، «دری به خانه خورشید»، «از این ستاره تا آن ستاره» و ... اشاره کرد. سلمان هراتی پس از آن‌که به سرعت شعر را شناخت، با خلق آثاری برای کودکان، نوجوانان و بزرگسالان در نهم آبان‌ماه ۱۳۶۵ از دنیا رفت.
انتهای پیام
نظرات