به گزارش ایسنا، بنابر اعلام تهران ملودی، در ادامه این ترفندها را برای شما توضیح خواهیم داد.

نوع میکروفن را بشناسید

میکروفن‌های داینامیک پرکاربردترین میکروفون‌ها هستند. قیمت میکروفن های داینامیک پایین است و معمولا از آن‌ها برای دریافت صدای وکال های زنده و سازهایی که شدت صدای زیادی دارند استفاده می‌شود. میکروفون‌های استودیویی حساس‌تر از میکروفن‌های داینامیک با سیم هستند، پس برای ضبط صداهای پیچیده‌ای مانند سازهای آکوستیک که جزئیات زیادی دارند مناسب‌تر هستند.

در میکروفن استودیویی از خازن‌های الکتریکی برای تأمین انرژی استفاده می‌شود، پس این میکروفن‌ها نیاز به باتری یا فانتوم پاور دارند. میکروفون‌های کاندنسر برخلاف میکروفن بی سیم یا میکروفن‌های داینامیک، برای صداهای بلند مناسب نیستند. در میکروفن‌های ریبون از یک صفحه‌ی نازک که از متریال‌های رسانا ساخته‌شده استفاده می‌شود. میکروفن‌های ریبون جزئیات بیشتری را با الگوی متمرکزتری دریافت می‌کنند و حساسیت بیشتری دارند. در آخر میکروفن‌های تیوب را داریم که می‌توان آن‌ها را مانند میکروفون‌های کاندنسری فرض کرد که دارای لامپ هستند و صدای گرم‌تری تولید می‌کنند.

منبع صدا را بررسی کنید

حالا که انواع میکروفن‌ها شامل میکروفن بی سیم، میکروفن کنفرانس، میکروفن یقه‌ای و … و الگوهای قطبی و مشخصات آن‌ها را می‌شناسید، نوبت به استفاده از میکروفون‌ها می‌رسد، درست است؟ خیر! در این مرحله نوبت به چک کردن منبع صدا می‌رسد، یعنی چیزی که قرار است صدای آن را ضبط کنید. آیا سورس شما نویز زیادی دارد؟ صداهای اضافه ایجاد می‌کند؟

مهم‌ترین قاعده

در ادامه ترفندهایی کلی در رابطه با انتخاب پوزیشن میکروفن را توضیح خواهیم داد و سپس تکنیک‌هایی در مورد نحوه‌ی استفاده از میکروفون با سازهای مختلف را به شما خواهیم گفت. شاید این پروسه پیچیده باشد، اما نگران نباشید، چرا که یک قاعده‌ی کلی وجود دارد که در حین ضبط صدا باید به آن توجه کامل داشته باشید؛ این قاعده به تمام نکاتی که در ادامه گفته می‌شود ارجحیت دارد. آن قاعده این است که: اگر چیزی خوب صدا می‌دهد، پس خوب است. اگر میکروفن را به‌صورت برعکس در خارج از اتاق قرار داده‌اید و یا آن را داخل یک سطل گذاشته‌اید و نتیجه‌ای که از آن می‌گیرید صدای خوبی دارد، پس همان شیوه‌ای که استفاده کرده‌اید مناسب است... که ما را به نکته‌ی بعدی می‌رساند...

استفاده از یک میکروفون

آیا فقط یک میکروفن دارید؟ حتی با همین یک میکروفن هم کارهای زیادی می‌شود انجام داد؛ مثلا برای ضبط صدای گیتار آکوستیک، یک میکروفن استودیویی را به سمت فرت دوازدهم بگیرید، در فاصله‌ای تقریباً ۱۵ سانتی‌متری از بدنه‌ی ساز. برای داشتن صدایی پرحجم‌تر، میکروفن را به سمت حفره صدای گیتار حرکت دهید. صدا زیادی حجم گرفت؟ برعکس این کار را انجام دهید. برای گیتار الکتریک، یک میکروفن داینامیک را در نزدیک مرکز امپلی فایر قرار دهید تا صدایی روشن داشته باشید، یا این‌که آن را به سمت خارج امپلی فایر بگیرید تا صدای ملایم‌تری دریافت کنید. برای درامز، کار شما راحت‌تر است؛ میکروفن داینامیک را می‌توانید مقابل کیت، بالای کیت یا بالای شانه‌های در امر به‌صورت برعکس قرار دهید (به‌صورت که سر میکروفن به سمت کیت باشد). با این‌ حال اگر با یک در امر حرفه‌ای سر و کار دارید که تمام کیت درامش را به استودیو می‌آورد بهتر است میکروفن‌های بیشتری تهیه کنید.

استفاده از دو میکروفن

اگر روی خرید میکروفن های بیشتری سرمایه‌گذاری کنید، صدای بهتری خواهید داشت، چرا که در این حالت می‌توانید میکروفن‌ها را با یکدیگر ترکیب کنید و سناریوهای مختلفی را امتحان نمایید. به‌طور مثال برای گیتار آکوستیک شما می‌توانید یک میکروفن کاندنسر استودیویی داشته باشید که به سمت حفره صدای گیتار گرفته‌شده باشد تا پلاکینگ و بیس بیشتری را دریافت کند و یک میکروفن دیگر هم به سمت فرت دوازدهم گرفته شود تا فرکانس‌های بالاتر را دریافت کند. برای گیتارهای الکتریک هم می‌توانید دو میکروفون را ترکیب کنید، اما این بار میکروفن داینامیک را برای امپلی فایر استفاده می‌کنید و میکروفن کاندنسر را چند سانتی‌متر عقب‌تر قرار می‌دهید تا صدای اتاق را دریافت کند؛ سپس صدای این دو میکروفن را طوری با یکدیگر ترکیب می‌کنید که بهترین نتیجه‌ی ممکن را بگیرید. برای درامز، استفاده از دو میکروفن داینامیک فضای بیشتری برای دریافت جزئیات پارت‌های مشخصی از کیت مانند kick یا snare را به شما می‌دهد؛ مثلا می‌توانید یکی از میکروفن‌ها را بالای درامز قرار دهید و میکروفن‌های دیگر را در بین دیگر اجزای درام.

انتهای رپرتاژ آگهی