این در حالیست که ساخت، نگهداری، نحوه و میزان استفاده از پل های عابر پیاده در کنار حفظ امنیت جان عابران همواره یکی از دغدغه های اصلی مدیران شهری است، از این رو با توجه به آسیب پذیر بودن عابران به ویژه افراد سالمند و کودکان در عبور از عرض خیابان، مسئله ایمنی تردد عابران در کنار کاهش ترافیک از پایه های اصلی حمل و نقل مطلوب شهری به شمار می رود که متأسفانه بیشترین حوادث تصادف منجر به فوت عابران در زیر پل های عابر پیاده رخ می دهد.

اما آن روی دیگر سکه آنجایی است  که به عنوان مثال طبق بررسی آماری صورت گرفته در شهر تهران ۶۰ درصد مردم علاقه ای به استفاده از پل های عابر پیاده ندارند. واقعاً علل اصلی عدم استفاده از پل های عابر پیاده چیست؟

به گفته عابران مشکلاتی از قبیل وجود پله هایی با زاویه و شیب نامناسب و قرار گرفتن پل ها در محل های نامناسب و دور بودن از محل اصلی رفت و آمد و برای بانوان خانه دار نبود امکانی برای حمل وسایل همراه و یا خریدهایشان که بر روی پله ها گیر می کنند، باعث عدم استفاده از پل عابر پیاده می شود.

در  نکته مقابل بعضی از کارشناسان هم مشکل اصلی را نبود فرهنگ استفاده از پل های عابر پیاده عنوان کرده و معتقدند باید شهروندان را تشویق به استفاده از پل های عابر پیاده کرد و عابران باید بدانند حق ندارند از مکانی غیر از معبر عابر پیاده عبور کنند.

یک دکتری عمران گرایش راه و ترابری در این باره به خبرنگار ایسنا می گوید: امروزه با گسترش تقاطع های غیرهمسطح در سطح شهر، سرعت عملکردی در شریان های شهر همدان افزایش یافته و خود باعث ایجاد نقاط حادثه خیز بیشتری شده است امری که احداث پل های عابر پیاده جدید را ضروری می کند.

محمدرضا الیاسی ادامه می دهد: از این رو شهرداری همدان باید نسبت به ارزیابی بهره وری پل های عابر پیاده موجود و گردآوری داده های آماری دقیق، برنامه مدونی داشته باشد و متناسب با میزان استفاده نفرات، پل ها مجهز به پله برقی و آسانسور شوند.

وی اضافه می کند: شهرداری باید شرح خدمات مناسبی درباره ضوابط جانمایی پل های عابر پیاده تهیه کرده و ضمن استفاده از نظرات مجموعه های مرتبط با حوزه حمل و نقل، نیازهای شهروندان همدانی را درنظر داشته باشد.

عضو دوره های سوم و چهارم شورای اسلامی شهر همدان بیان می کند: در مجموعه مدیریت شهری هماهنگی لازم درباره چگونگی و مسئولیت اجرای پل های عابر پیاده وجود ندارد و به منظور استفاده از ظرفیت سرمایه گذاران در این بخش نیاز به انعطاف بیشتر و نیز مشخص شدن بخش اجرایی و نظارتی این حوزه به صورت شفاف در شهرداری است.

وی خاطرنشان می کند: سازمان حمل و نقل و ترافیک شهرداری که سازمانی فنی مهندسی است، باید طبق وظیفه ذاتی خود صرفاً به دنبال امور طراحی و نظارتی باشد و انجام امور فنی و ساخت و همچنین تعمیر و نگهداری پل های عابر پیاده بر عهده شهرداری مناطق باشد و این سازمان فقط به دنبال ضعف های موجود مانند علت عدم جانمایی صحیح پل ها باشد که متأسفانه مباحث اجرایی به ویژه تعمیر و نگهداری این پل ها که قابل واگذاری به مناطق شهرداری است، آنها را از وظیفه تخصصی خود دور کرده است.

رئیس شورای اسلامی شهر همدان نیز به ایسنا می گوید: در زمینه ساخت، تعمیر و نگهداری پل های عابر پیاده هر ساله توسط شهرداری هزینه های گزافی پرداخت می شود و از طرفی به جاذبه توریستی پل ها توجهی نشده است و به طبع درآمدزایی هم برای شهرداری ندارد که پیشنهاد می شود در زاویه ستون پل ها و فضای آن با پیاده روها می توان با ایجاد مغازه های شیشه ای هم برای درآمدزایی و هم حفاظت فیزیکی پل ها چاره اندیشید.

کامران گردان ادامه می دهد: البته در این بین مشکلاتی از قبیل ضعف نظارت و یا نوع نامناسب بودن سازه پل ها با منطقه اطراف خود وجود دارد که معتقدم باید به دنبال فرهنگسازی استفاده از پل ها باشیم و درباره الزام به مکانیزه و یا غیرمکانیزه بودن پل ها تصمیم گیری بر عهده شورای هماهنگی ترافیک باشد چراکه آسانسور و پله برقی الزاماً جاذبه یک پل نیست و باید به دنبال طرحی مطالعاتی در زمینه ساخت پل های عابر پیاده با تأیید ارگان های مرتبط و دخیل از جمله پلیس راهنمایی و رانندگی بود.

و اما کارشناسان حوزه حمل و نقل و ترافیک معتقدند: مکان یابی خوبی برای پل های عابر پیاده همدان صورت نگرفته و شاهد عدم کاربرد برای همه اقشار و نبود جاذبه های زیباشناختی و همچنین رعایت نکردن مسائل مرتبط با امنیت اجتماعی هستیم، وجود مغایرت بین بخشنامه ها و دستورالعمل های طراحی راه ها و خیابان های شهری و مقررات راهنمایی و رانندگی نیز مزید بر علت شده است، الزامات موقعیت، تعداد، نوع، طراحی، اجرا، مکان یابی، مشخصات فنی و حفاظت و ایمنی باید بررسی شود و باید پل ها در مکانی قرار گیرند که بیشترین تردد مسافران را دارد و ضوابط مربوط به احداث، مکانیزه بودن یا نبودن و تعمیر و نگهداری منطبق با شهر همدان باشد و مطالعه اساسی در زمینه پل های موجود شهر از صفر تا صد توسط شرکت های تخصصی و طبق ارزیابی های دقیق صورت گیرد.

این کارشناسان بیان می کنند: شهر باید انسان محور باشد نه خودرو محور به طوریکه وجود پل ها باعث افزایش سرعت خودروها شده است. شبکه های پیاده روی، ارتباط محلات و جریان بندی خیابان ها و شریان ها باید به صورت علمی مورد بررسی قرار گیرد و خط کشی و سرعت گیر در اطراف پل ها باشد. جمع آوری آمار مربوط به تعداد استفاده روزانه مردم و عدم رغبت آنها نیز بررسی شود.

کارشناسان حوزه ترافیک اظهار می کنند: پل ها باید حفاظت لازم در مقابل آتش را داشته باشد و چون کشور ما در کمربند خطرناک زلزله قرار گرفته باید تاب آوری پل ها در برابر حوادث را افزایش داد، از طرفی مسئولیت کارکرد صحیح، ایمن و مداوم پله ها پس از نصب بر عهده شرکت سازنده یا پیمانکار فروش و یا مسئولان و یا کارفرمای بهره بردار و نگهداری و سرویس منظم بر عهده شرکت های ذیصلاح باشد. پله برقی پل های عابر پیاده مورد استفاده شهروندان به سیستم اینورتر متصل شود با توجه به اینکه پله برقی پل های عابر پیاده در طول روز مورد استفاده شهروندان قرار دارد و این مسئله باعث بالا رفتن مصرف برق می شود در همین راستا یکی از مهمترین اقدامات شهرداری می تواند مجهز کردن پله برقی پل های عابر پیاده به سیستم اینورتر باشد که خود باعث کاعش مصرف انرژی می شود و از ویژگی های دیگر این سیستم قابلیت کنترل سرعت پله برقی در حین استفاده است که این کار می تواند استهلاک قطعات را پایین آورد و در نتیجه تعمیرات پل ها را به حداقل برساند.

در پایان اینکه شهر همدان امروز دارای ۲۱ پل عابر پیاده است که ۱۶ پل مکانیزه و پنج پل به صورت غیرمکانیزه بوده، از ۱۶ پل مکانیزه چهار پل دارای پله برقی و آسانسور، پنج پل فقط دارای آسانسور و هفت پل دارای پله برقی هستند اما همانطور که از مباحث فوق برمی آید موضوع پل های عابر پیاده دارای زوایا و ابعاد متفاوتی است و صرفاً شهرداری نباید مسئول مستقیم باشد، به نظر می رسد تشکیل کارگروه هایی تخصصی در حوزه هایی همچون فرهنگی، شهرسازی، معماری، حمل و نقل و ترافیک و عمران با همکاری ادارات، ارگان ها و سازمان های تأثیرگذار الزامی است؛ به عنوان مثال برای تشخیص و شناسایی­ یک نقطه به عنوان نقطه حادثه ­خیز که می توان این آمار را از طریق مراکز مربوطه نظیر پلیس راهور، علوم پزشکی، پزشکی قانونی و آتش­ نشانی گردآوری کرد.

 از جنبه مالی قضیه هم هزینه راه اندازی هر دستگاه پل عابر پیاده بسیار گزاف بوده و از طرفی واردات هم در شرایط تحریم های اقتصادی به حداقل رسیده که این امر می تواند فرصت مهمی برای شرکت های تولیدی داخل باشد؛ به عنوان مثال یکی از خبرهای مسرت بخش در این حوزه، طراحی پله برقی هوشمند با استفاده از چشم الکترونیکی به همت مخترعان کشورمان است، موضوعی که قیمت تمام شده کمتر و صرفه جویی ارزی را در پی خواهد داشت.

تهیه از: میثم رضایی مظفر، خبرنگار ایسنا

انتهای پیام