با تعطیل شدن بسیاری مشاغل و اصناف برای جلوگیری از شیوع هرچه بیشتر ویروس کرونا در کشور، مشکلات معیشتی و ترس از بیکار شدن هم به دغدغه‌های مردمی اضافه شده است. قشر عظیم هنرمندان و صنعت‌گران صنایع‌دستی و به‌ویژه آنهایی که در روستاها مشغول به کار بودند نیز از این جمله‌اند که بیکاری آنها در این روزهای کرونایی برای برخی از فعالان این حوزه دغدغه‌آفرین شده است.

در این میان آنچه در شرایط فعلی حائز اهمیت است و بارها نیز از سوی کارشناسان حوزه صنایع‌دستی مورد تاکید قرار گرفته است، لزوم رسیدگی معاونت صنایع‌دستی به هنرمندان و به‌ویژه آن دسته از هنرمندان روستایی است که به‌صورت مستقل در کارگاه‌ها یا خانه‌هایشان مشغول به کار بوده‌اند.

در همین راستا مهدی اعلمی ـ نایب رئیس انجمن صادرکنندگان صنایع‌دستی ـ در گفت‌وگو با ایسنا درباره وضعیت این‌ روزهای صنایع‌دستی، اظهار کرد: به طور کلی بازار صنایع‌دستی در سال‌های اخیر به دلیلی شرایط حاکم بر اقتصاد همانند تورم بالا، افزایش‌ قیمت مواد اولیه، محدودیت‌های بانک مرکزی برای ورود برخی مواد اولیه، سیاست‌های ارزی و ... وضعیت بدی داشت. در مجموع بازار صنایع دستی دچار رکود بود و صنایع‌دستی جایگاه چندان خوبی در سبد خرید خانواده‌ها نداشت؛ این درحالی است که صنایع‌دستی برای میلیون‌ها هنرمند، صنعتگر و تولیدکننده‌ منبع درآمد اصلی محسوب می‌شود.

او ادامه داد: با شیوع ویروس کرونا در کشور وضعیت بازار صنایع‌دستی بدتر از قبل شد. تولیدکننده‌هایی که برای بازار داخل کالا تولید می‌کردند با تعطیلی بازارچه‌ها و فروشگاه‌ها نتوانستند محصولاتشان را به فروش برسانند و انبوهی از کالا روی دستشان باقی مانده است. آن دسته از افرادی هم که برای بازار خارجی محصول تولید کرده‌ بودند، با بسته شدن مرزها به مشکل برخوردند.

اعلمی خاطرنشان کرد: درست است که شیوع ویروس کرونا یک مشکل جهانی است، اما برخی دولت‌ها در قبال مشاغلی همچون تولید و فروش صنایع‌دستی مسوولانه‌تر عمل کردند؛ البته ما تشکل‌های صنایع دستی نیز در این مدت به صورت مجازی جلساتی برگزار کردیم، نامه‌ای به آقای جهانگیری نوشتیم و در آن درخواست کردیم که کمک‌های فوری به تولیدکننده‌های این حوزه شود؛ چراکه در این مدت نه تنها تولیدکننده‌ها نتوانستند کالاهایشان را به فروش برسانند، بلکه دیگر قادر به تولید مجدد نیز نیستند.

نایب رئیس انجمن صادرکنندگان صنایع‌دستی افزود: یکی از پیشنهادهای مطرح‌شده در این نامه مشخصا این بود که دولت بیمه کارفرمایان تولیدکننده‌های صنایع‌دستی را به مدت شش ماه ببخشد و برای چندین ما حقوق کارگرها را پرداخت کند تا کارفرماها مجبور به اخراج آنها نشوند. همین‌طور پرداخت‌ وام‌های قرض‌الحسنه یا کم‌بهره (۴ درصد) از دیگر پیشنهادهای این نامه بود؛ اما متاسفانه هیچ عکس‌العملی به این نامه نشان داده نشد.

اعلمی با تاکید بر اینکه «اراده‌ای برای کمک به صنایع‌دستی وجود ندارد»، اظهار کرد: این یک موضوع ملی است. ما منابع مالی زیادی داریم که اگر لازم باشد می‌توانند کمک کنند. این درحالی است که نه تنها جواب نامه ما داده نشد، بلکه فقط پیشنهاد دادند که وام‌های اندکی را برای کارگاه‌ها و نیروهایشان در نظر گرفته شود؛ آن هم با بهره ۱۲ درصد! این میزان درصد فقط به معنی مقروض شدن دوباره واحد تولیدی است.

او یادآور شد: در حالی به حوزه صنایع‌دستی بی‌توجهی می‌شود که میلیون‌ها نفر در این حوزه مشغول به کار هستند. در شرایط فعلی اگر دولت کمک جدی به صنایع‌دستی نکند، فاجعه جدی در این حوزه رخ می‌دهد و این در حالی است که تاکنون صدایی از وزارت میراث فرهنگی در این زمینه شنیده نشده است. اینکه سازمان میراث‌ فرهنگی وضعیت بد کنونی را تشریح کنند و همراه تولیدکننده‌ها و هنرمندان باشد، حداقل انتظاری است که می‌توان از این وزارتخانه داشت.

انتهای پیام