این هنرمند که این روزها با پویش «مشاهنر» همکاری دارد، در یادداشتی از دغدغه‌های این روزهای خود مبنی بر احتمال شیوع بیشتر ویروس کرونا با بازگشت برخی از مشاغل به روند عادی کاری، سخن گفته است.

متن این یادداشت که به صورت اختصاصی در اختیار ایسنا قرار گرفته، به شرح زیر است:

«گر بخواهی که بجویی دلم امروز بجوی / ورنه، بسیار بجویی و نیابی بازم!!

امروز صبح خیلی زود آواز تاج اصفهانی را می‌شنیدم؛ در دوران کرونایی مانده در منزل به اختیار خود و البته جبر روزگار و این شعر را هی تکرار می‌کنم.

راستی امروز که کم کم آماده خبرهای جدید می‌شویم و احتمال فراوان آخر هفته پر بحث و گفت‌وگو و شاید هم پرحاشیه‌ای را داشته باشیم؛ در کنار اصل ماجرا یعنی کرونا! «سلامتی یا اقتصاد» و «نان یا جان».

شنیدن این انتخاب یادآور چیست؟ اکنون مردم ما تفاوت اساسی دارند با وضعیتشان در ۴۰ سال گذشته! و اگر قرار است کسی کاری کند کارستان، امروز است! "ورنه بسیار به جویی و نیابی بازش" خدای ناکرده! 

از هنرمندان که در میانه‌اند با مردم تا تلاشگران و مسوولان بهداشتی و درمانی تا دولت مجری و تصمیم‌گیر، همه و همه به جای خود و برحسب وظیفه خود مشغولند و مسوول و موظف به انجام کار خویش.

هنرمندان در حوزه تخصصی خود و متناسب با میزان آگاهی یا ناآگاهی به امور، موظف به حضور و توصیه‌اند، برای آنها سلامتی مردم مهمترین است! چراکه به نظر اینگونه می‌آید، وجود هنرمند کم درآمد خیلی بهتر است تا نبودش یا بودش در بیماری و مردم کم پول‌تر خیلی سعادتمندترند تا مردم آلوده به ویروس! این برای همه اصل است ظاهرا، مگر خلاف آن ثابت شود!!

در بخش بهداشت و درمان کشور نیز که نخستین مسوول مجری و جوابگو برای حفظ مردم، کاهش مرگ و میر و توقف و قطع زنجیره واگیری کروناست، هنرمندان و فرهیختگان و روشنفکران و آگاهان جامعه که مسئولند در قبال راهنمایی مردم و رساندن پیام بخش‌های دیگر من جمله دولت، بسیار موثرند در رسانیدن پیام‌ها و تسریع در بهبود امور... !

هیچ دولتی پس از انقلاب، چنین بحرانی را به خود ندیده است! پس این دولت به مصداق فرموده حافظ بزرگ که ـ گر تو نمی‌پسندی تغییر ده قضا را ـ  راهی جز اینکه ضروری است، ندارد. امروز با کمتر از پنج روز مانده به شنبه پایان فروردین و بحث رها شدن بخش عمده‌ای از قرنطینه‌ها و محدودیت‌ها با ملحوظ کردن وضعیت فرهنگی اجتماعی و رفتاری مردم و مسوولان و موجودی‌ها و داشته‌ها و نداشته‌هایمان. پیش‌بینی بسیاری از اندیشمندان و آگاهان غیراجرایی کشور، این است که دوباره احتمال گرفتار شدن مردم در ورطه بیماری و شعله‌ور شدن آتش آن و از دست دادن احتمالی تعداد زیادی از مردم به‌ویژه در تهران با توجه به بزرگی و شلوغی و حضور تعداد زیادی شهروند قانون‌شکن، هنجارشکن و گریزان از دستورالعمل‌ها در خیابان‌ها، وجود دارد.

امروز روزی است که بدنه بزرگ دولت ـ به گفته سخنگوی آن ـ با بیش از دو میلیون و سیصد هزار حقوق‌بگیر در بخش‌های مختلف، تنها با اتخاذ تدابیری خاص متناسب با وضعیت اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و رفتاری خاص ایرانیان به‌ویژه در پایتخت، به شکل خاص و بسیار ویژه به تصمیمات متفاوت‌تری روی آورد و به قول قدیمی‌ها «گل خیری» بار نیاورد!! تا جبران آن برای هر سه بخش غیرممکن شود.

ایرانیان به واسطه چند دهه تجربه و آزمودن و تحمل دشواری‌ها و سختی‌ها آمادگی دارند که با کسب درآمدی کمتر از ماه‌های معمول و رفاه بسیار معمولی‌تر، ولی سالم بمانند و دچار ریسک کم‌تدبیری‌ها و خطاهای معمول اجرایی نشوند و این اندک عافیت جسمانی خود و خانواده‌شان را که تنها سرمایه واقعی آنان نیز هست را حفظ کنند و این برایشان بماند، به امید روزها و سال‌های بهتر شاید برای فرزندانشان و نسل‌های آتی.

هنرمندان با هر آنچه دارند در قلم و بوم و مضراب و نغمه و ساز و ترانه و رنگ و نقش در خدمت برآورده شدن این آرزوی مردم ایران‌ هستند و هر چه در طبق اخلاص دارند را تقدیم می‌کنند، مستقیم و بی‌واسطه به اقشار مختلف ایرانیان و به یقین در کنار دلسوزان و زحمت‌کشان نیز برای رساندن پیام‌ها و نقشه راه به آحاد جامعه.»

انتهای پیام