این استاد روزنامه‌نگاری در گفت‌وگویی با ایسنا درباره‌ی وظیفه رسانه‌ها در اتفاقات اخیر و به ویژه کمک به انتشار اخبار موثق درباره‌ی ویروس کرونا، به وجهی از رسانه اشاره کرد که دنبال جذب مخاطب می‌گردد. او در توضیح این مطلب گفت: اصولاً رسانه‌ها دنبال خبرهای معمولی و پیش‌پا افتاده نیستند در نتیجه خواه یا ناخواه به طرف خبرهای تلخ کشیده می‌شوند؛ خبرهایی از قبیل قتل، جنایت، کمبود، رکود، ورشکستگی، اختلاس و سوء استفاده از خبرهایی که معمولاً جنبه شادمانی ندارند و بیشتر جنبه‌های سیاه دارند.

وی ادامه داد: اینکه می‌گویند روزنامه‌نگاران سیاه‌نمایی می‌کنند، واقعیت این است که این خواسته روزنامه‌نگاران نیست، بلکه خواسته مخاطبان است. این روزها در میان افراد زیاد گشتم و متوجه شدم متاسفانه فضای مجازی بلای بزرگی بر سر ما آورده است. فضای مجازی به پیروی از این اصل، در جهت فاجعه‌آمیز و بحرانی نشان دادن فضا اقدام می‌کند. در حال حاضر زندگی در جریان است. الان مردم در حال زندگی کردن هستند خرید و فروش می‌کنند، تحصیل می‌کنند، کارهایی که لازم است انجام می‌دهند. فکر می‌کنم کمی هم ما رسانه‌ها و روزنامه‌نگاران به طرح این روزگار، رنگ سیاهی نپاشیم بهتر است.

او در عین حال گفت: نمی‌گویم این ماجراها را ندید بگیریم اما به جای بزرگ کردن و خطرناک جلوه دادن این مساله، بگوییم در برابر یک بیماری همه‌گیر به این خطرناکی چه کنند. من شنیدم که در مترو می‌گفتند می‌خواهند تهران را قرنطینه کنند، آیا با ۲۰ میلیون جمعیت و حواشی آن این امکان وجود دارد؟! جای دیگر هم شنیدم که می‌گفتند پادگان‌ها را هم تعطیل کرده‌اند مگر می‌شود مملکت را بدون ارتش و سپاه و قوای امینتی گذاشت! نه در این قضایا بلکه در خیلی از قضایای دیگر نمی‌گویم خبر نرسانیم و نگوییم که چه خطری آدم‌های این سرزمین را تهدید می‌کند ولی کمی به آن طرف ماجرا هم نگاه کنیم. با آدم‌های کارشناس وزارت بهداشت و دانشگاهیان مصاحبه کنیم و به مردم توصیه‌های عملی و علمی را بگوییم که چه کنند. مردم باید خرید کنند باید معامله کنند باید درس بدهند به مردم بگوییم که در این فضا چه کارهایی می‌توانند انجام دهند.

قاضی‌زاده سپس تاکید کرد: نمی‌گویم ماجرا کوچک است حادثه‌ای پیش نیامده است ولی کمی به جای اینکه وحشت ایجاد کنیم و به وحشت ایجاد شده دامن بزنیم سعی کنیم به مردم راه را نشان دهیم. به آنها بگوییم در این شرایط چه کاری انجام دهند بهتر است. آیا دستکش یک‌بار مصرف و ماسک جلوی انتقال ویروس را می‌گیرد آیا در بیرون غذا نخوریم کمک می‌کند؟ آب را چطور بنوشیم بجوشانیم یا چه کنیم؟ واقعیت باید فکر کرد دولت و وزارت بهداشت در این شرایط چه کار می‌توانند بکنند. در آب جاری مملکت واکسن بریزند یا چه؛ ذات آدمی هم پویایی و حرکت است آیا می‌شود همه را قرنطینه کرد بیشتر باید به دنبال این قضایا بود و کمی به جای رعب و وحشت و ترس و دلهره به مردم بگوییم که چه کار می‌توانند انجام دهند.

قاضی‌زاده با بیان اینکه وظیفه رسانه ها در این شرایط بیشتر روشنگری است، گفت: به مردم بگوییم چه کار کنند. متاسفانه در زمانی که سیل آمد ما این کار را نکردیم، در قضایای هواپیما و نسبت به قضایای دیگر نیز با مردم رک و راست نبودیم که بگوییم چه کنند اما حالا فرصت خوبی است که مردم را آگاه کنیم.

این استاد روزنامه‌نگاری در بخش پایانی این گفت‌وگو درباره تاثیر روزنامه‌نگاری بحران، در شرایط بحرانی یادآور شد: روزنامه‌نگاری کاری نیست که هر کسی در آن وارد شود فقط به این دلیل که نوشتن بلد است. روزنامه‌نگاری هنر و مهارت است. متاسفانه قبل از اینکه روزنامه‌نگاران دست به خبر شوند این نکته را نیاموخته‌ایم. توده‌ای روزنامه‌نگار پرجمعیت داریم که شاید ۹۰ درصد آنها نقش خودشان را نمی‌دانند و حرفه‌ی خودشان را نمی‌شناسند. یک بخشی از روزنامه‌نگاری هم روزنامه‌نگاری بحران است؛ روزنامه‌نگاری بحران در چنین شرایطی وظایفی را در اختیار دارد روزنامه نگار باید مهارت هایی داشته باشد، در این گیر و دار، هنرِ حرف‌های خودش را نشان دهد و اجرا کند. چندین وقت است که این نکته را می‌گویم. اول باید حرفه روزنامه‌نگاری را با فرعیات آن یاد بگیریم و سپس وارد این حرفه شویم.

انتهای پیام