به گزارش ایسنا، رضا بابک در مراسم تشییع جنازه شیراندامی که صبح امروز دوشنبه 14 بهمن ماه برگزار شد، یادداشت خود را خواند.

او در این نوشتار آورده است:

«تو یگانه‌ای در انبوه آدم‌ها

ترا می‌شناسم،

 رنگ و بویت را،

خلق و خویت را ،

شکل و شمایلت را

سلام ساقی سرمست!

مرگ آشناترین واژه روزگار ماست. تبسمی نیست و اگر هم باشد، نمی‌پاید، نمی‌گذارند که بپاید. هر صبح که بیدار می‌شوم، می‌ترسم دستی به تلویزیون و سرکی به شبکه‌های اجتماعی بکشم و اگر تلفن زنگ زد، تنم نلرزد چون گویا این جا قرار نیست خبری خوش شنیده شود. مرگ، مرگ انسان تلخ است ، اما مرگ هنرمند، اندوه مشترک! چون هنرمند با مرگ خویش، بخشی از زیبایی‌های خلق نشده خود را با خود می‌برد و در اوج خلاقیت لاجرم در کنجی می‌گنجد. جهان امروز ما، خاورمیانه پر اندوه ما به هنرمندان بیش از هر زمانی نیازمند است. چون آنان با خلق آثارشان این دشوار زندگی را قدری قابل تحمل می‌کنند؛ از این روست که فقدان وجود نازنین آقای اکتور ، جناب ولی‌الله شیراندامی ، ما را این چنین سوگوار و اندوهگین کرده. مردی که دست می‌گرفت و دست و نان نمی‌برید. مشوق بزرگانی چون فنی‌زاده‌ها بود و حذف‌شان نمی‌کرد بزرگ‌مردی که برای تئاتر، روی صحنه می‌رفت نه برای نمایش دادن . نسل ما به پیشکسوتی مثل ایشان افتخار می‌کنیم.

من از طرف جامعه هنری به خانم افروز شیراندامی بانوی بزرگواری که نه فقط همسر که دوست، همدل و همراهی پایدار برای ایشان بود و نیز پسران مهربانش تسلیت می‌گویم. روح بزرگش در آرامش زنده و جاودان! »

انتهای پیام