محمدمهدی ایمانی پور، امروز سوم دی ماه در چهارمین مجمع دانشگاه‌های ایران و جهان عرب با موضوع «آینده پژوهی جایگاه دانشگاه‌های ایران و جهان عرب در توسعه جهان اسلام» که در دانشکده ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد در حال برگزاری است، اظهار کرد: مقاصد سیاسی، امنیتی و اقتصادی همواره از مهمترین اهداف کشورها در تدوین سیاست‌های خارجی است و برای تحصیل این مقاصد، کشورها به صورت سنتی نوعی دیپلماسی مبتنی بر ابزارهای سیاسی، اقتصادی و امنیتی را در پیش می‌گیرند.
وی افزود: در دهه‌های اخیر رویکردهای جدیدی در دیپلماسی مطرح شد که تاکید بیشتر آن بر ابزارهای علمی و فرهنگی است. امروزه با انواع مختلف دیپلماسی مواجه هستیم که یکی از انواع آن دیپلماسی علمی است و ماحصل آن این است که جوامع علمی به عنوان کنشگران اصلی روابط خارجی می‌توانند در تغییرات شناخت فرهنگی، سیاسی و اجتماعی مؤثر واقع شوند.
دستیار ارشد رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، بیان کرد: امروزه نمی‌توان از نقش دیپلماسی علمی در افزایش قدرت کشورها در عرصه بین‌الملل غافل بود. دیپلماسی علمی دارای سه رویکرد است؛ اول اینکه علم در خدمت دیپلماسی است، دوم اینکه دیپلماسی برای علم به کار گرفته می‌شود و در پایان علم منبع قدرت نرم یک کشور در نظر گرفته می‌شود.
ایمانی‌پور خاطرنشان کرد: در رویکرد اول علم به خدمت سیاست خارجی درآمده و زمینه گفت‌وگوی سیاسی را فراهم می‌کند، در رویکرد دوم سیاست به خدمت علم آمده و زمینه گسترش گفت‌وگوی علمی را فراهم می‌کند و در نهایت در رویکرد سوم ظرفیت علم و فناوری در یک کشور سبب افزایش نقش‌آفرینی و حل و فصل مسائل داخلی، بین‌المللی و منطقه‌ای می‌شود.
وی اضافه کرد: با این رویکرد، دیپلماسی علمی گامی در جهت بهبود و توسعه کشورها در عرصه بین‌الملل است. در میان ابعاد دیپلماسی علمی، بعد استفاده از دیپلماسی علم در شناخت، تقارب و فهم ارزش‌های فرهنگی مشترک است که سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی در چارچوب ماموریت‌های خود آن را پیگیری می‌کند و از هر رویدادی در این مسیر حمایت می‌کند.
دستیار ارشد ریاست سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، تصریح کرد: تاریخ علمی مشترک یکی از ظرفیت‌های استفاده از دیپلماسی علمی میان کشورهای ایران و عراق است. امروزه عدم درک درست از نقش و جایگاه دانشگاه‌ها در روابط خارجی در کشورهای اسلامی، ضعف در سیاست‌گذاری داخلی کشورها برای ترسیم نقشه راه ارتباطات بین‌المللی نهادهای علمی و عدم وجود شبکه ارتباطی مستمر میان نخبگان علمی این کشورها به عنوان مهمترین موانع پیشبرد دیپلماسی علمی میان ایران و جهان عرب است.
ایمانی‌پور گفت: هنگامه‌ای که جهان اسلام در آن به سر می‌برد بسیار خطرناک است و دشمنان برآنند تا با ایجاد بدبینی، نفرت‌پراکنی و تفرقه، وحدت ایمانی ما را دچار اختلاف کنند و آنچه در منطقه در حال رخ دادن است، تلاش برای تجزیه کشورهای بزرگ اسلامی است. در این مرحله شناخت و تقویت ریشه‌های وحدت بخش جهان اسلام با استفاده از الگوی گفت‌وگو از طریق علم و دانایی با تکیه بر اندیشه و عقلانیت نخبگان دانشگاهی می‌تواند مؤثر و راهگشای این فضای غبارآلود باشد.
انتهای پیام
نظرات