به گزارش ایسنا، در بیانیۀ هیات داوران سومین دورۀ کتاب سال شعر جوان (جایزۀ قیصر امین‌پور) - آبان‌ماه ۱۳۹۸ آمده است:

«به نام خداوند جان و خرد

هیات داوران نمی‌تواند رونق نسبی اندیشه‌ورزی و تاملات هستی‌شناسانه از یک سو و نیز دغدغه‌مندی اجتماعی فرهنگی و سیاسی شاعران این دوره جایزه کتاب سال قیصر امین‌پور را به فال نیک نگیرد و یادآوری این مزیت را ناگفته بگذارد و بگذرد.

در عین حال در آسیب‌شناسی تجربه شعر جوان امروز با توجه به آثاری که در سومین دوره کتاب سال شعر جوان بررسی شده‌اند، هیات داوران تذکر موارد زیر را بر خود فرض می‌داند:

یک

هنوز هم مشکل پایه‌ای دفترهای شاعران جوان، چه آفرینشگران شعر در فرم‌های جدید و چه پدیدآورندگان شعر در قالب‌های کهن فارسی بیش از هر چیزی متوجه یک کاستی آشکار است و آن کم‌توجهی غیرقابل گذشت و غیرقابل کتمان به عنصر اساسی شعر یعنی زبان است.

و این‌جاست که یادآوری بخشی از بیانیه دوره نخست این جایزه کماکان محل تامل و توجهی دوباره است:

"مشکلات نه از شعر ِ دفترهای چاپ‌شده، که از شتابزدگی شاعران جوان برای چاپ دفترهای شعر آغاز می‌شود و پس از آن می‌توان به وضوح آثار فقر مطالعه هدفمند، نقادانه و حرفه‌ای سنت و میراث شگفت‌انگیز شعر فارسی از آغاز تا اکنون توسط شاعران جوان را دید و دریافت."

بارزترین نمود این کاستی را می‌توان در یک‌ساحتی شدن زبان بیشتر دفترهای شعر و هم‌پوشانی کم و بیش آن با " زبان گفتار " دانست. چنان‌چه همین تجربه سی‌ساله بسیاری از شاعران جوان و حتی گاه مطرح را مد نظر قرار دهیم، تجربه نزدیک‌تر شدن شعر به زبان گفتار علی‌رغم مزیت اصلی آن که همانا ملموس‌تر بودن و باورپذیری تجربه شعری است، هنگامی که با نادیده گرفتن و قربانی کردن بسیاری از ظرفیت‌های زبان فارسی توام شود به ناگزیر و خواه ناخواه نتیجه دیگری را نیز به دنبال خواهد داشت که نه خوشایند است و نه محدود به جغرافیای شعر و آن واقعیت دردناک چیزی نیست جز لاغر شدن زبان تنومند و پربار فارسی.

دو

نکته قابل اشاره دیگر همانا بهره‌گیری ابزاری از نام‌های جغرافیایی، اصطلاحات فلسفی و عرفانی و ارجاع‌های بی‌شمار به مقولاتی مانند تاریخ، اسطوره و روانشناسی است که در بیشتر موارد فقط در قواره یادآوری اطلاعات عمومی شاعر خودی نشان می‌دهند و نه بیش از آن.

با همین رویکرد تقریبا عمده تعریض‌ها و نقدهای اجتماعی و سیاسی که در شعر شاعران جوان جا خوش کرده و حضور پررنگی نیز دارند، گذشته از برخی موارد نادر، معمولا در سطح گزارش یک اعتراض و یا تیتر روزنامه و نهایتا عقده‌گشایی‌های شخصی می مانند و جایی بسامان در پیکره شعر نمی‌یابند.

سه

سی‌سالگی سن کمی برای شاعران نیست، اگر نه در همه احوال، اما برای بسیاری از شاعران سی‌سالگی سن به بار نشستن و جاافتادگی سلوک و سبک شعری است. از یاد نبریم که کتاب‌های گرامی و ماندگار  "زمستان"، "تولدی دیگر" و "در کوچه باغ‌های نشابور " محصول سی‌سالگی شاعران بزرگ آن‌هاست.

در پایان هیات داوران برای همه شاعران جوان این دوره، که وارثان حقیقی زبان شکوهمند فارسی‌اند سربلندی، تندرستی و بهروزی را آرزومند است.»

انتهای پیام