به گزارش ایسنا، یاسین کیخا، مجری طرح « تهیه نانوکامپوزیت پلی‌بوتیلن سوکسینات سولفونه/نانوذره کربنی و مطالعه رسانش الکتریکی و زیست‌تخریب‌پذیری آن» با بیان این که این پروژه با راهنمایی دکتر مهدی رفیع زاده انجام شده است، گفت: امروزه این امکان فراهم شده که پلیمرهایی با خواص طراحی شده، برای کاربرد در زندگی بشر سنتز شوند.

وی با بیان اینکه هر چند اکثر پلیمرهای مرسوم، تخریب‌پذیر نبوده و مسئله آلودگی آن‌ها برای قرن‌ها باقی می‌ماند، ادامه داد: در واقع، مواد مشتق شده از طبیعت، به دشمن طبیعت تبدیل می‌شوند. این موضوع موجب توسعه قابل توجه بازار بیوپلاستیک‌ها شده؛ به گونه‌ای که این محصولات، سالانه رشد ۳۰ درصدی را در بازار پلاستیک تجربه می‌کنند.

مجری طرح با بیان اینکه بیوپلاستیک‌ها در صنایع بسته‌بندی، کشاورزی و برخی محصولات آرایشی و بهداشتی کاربرد دارند، خاطرنشان کرد: زمینه دیگر برای بکارگیری پلیمرهای زیست‌تخریب‌پذیر، پلیمرهای بیوپزشکی هستند؛ این پلیمرها برای تولید اقلام مصرفی پزشکی (یعنی سرنگ، کیسه خون و دستکش جراحی)، برای عمل جراحی (یعنی مواد بخیه، چسب و مسدودکننده)، استفاده‌های دارویی (یعنی ماتریس‌های کاشتنی برای رهاسازی کنترل شده دارو درون بدن)، اعضای مصنوعی برای جایگزینی بافت‌ها (یعنی ایمپلنت‌های دندانی، لنزهای داخل چشمی و ایمپلنت‌های پستانی) و اندام‌های مصنوعی دائمی و موقت (یعنی کلیه مصنوعی، قلب مصنوعی و پیوندهای عروقی) بکار می‌روند.

کیخا افزود: نسل آینده بیومواد کاشتنی موادی با قابلیت برنامه‌ریزی و برهم کنش با بافت‌های پیرامونی است؛ تحریک الکتریکی برای فعالیت‌های شکل‌دهی سلول شامل مهاجرت و تکثیر سلولی، سنتز DNA و سنتز و ترشح پروتئین‌ها مفید هستند؛ در واقع بوسیله میدان الکتریکی می‌توان ترمیم پوست و بافت پیوندی، بازسازی استخوان، غضروف، اعصاب مرکزی و اعصاب محیطی را تحریک کرد.

وی با بیان اینکه بنابراین با استفاده از مواد فعال الکتریکی می‌توان اجازه انتقال موضعی ایمپالس‌های الکتریکی را به بافت داده و در نتیجه آن، پاسخ‌های مطلوب سلول را حاصل کرد، گفت: در این تحقیق با استفاده از پلی‌استر خطی پلی‌بوتیلن سوکسینات و عامل‌دار کردن آن، ماتریس تخریب‌پذیر مورد نیاز و با به کارگیری نانوذره گرافن و پلیمر رسانای پلی‌آنیلین بخش فعال الکتریکی این ماده فعال الکتریکی حاصل خواهد شد.

کیخا ادامه داد: حضور گروه‌های عاملی بر روی زنجیر پلی بوتیلن سوکسینات می‌تواند به تغییر کنترل شده خواص از طریق تعیین درصد این گروه‌ها، منتهی شده و امکان برهم‌کنش این پلیمر با سایر مواد از جمله گرافن را به خوبی فراهم کند. در صورتی که درصد گروه‌های عاملی یونی در پلیمر بیشتر از ۱۵ درصد باشد، در حین سنتز پلی‌آنیلین، موجب دوپ شدن آن شده و ترکیب نهایی می‌تواند در مقایسه با زمانی که از دوپانت‌های کوچک مولکول استفاده می‌شود، خواص پایدارتری را از خود نشان دهد.

وی خاطر نشان کرد: بکارگیری نانوذرات کربنی نیز برای بهبود خواص مورد توجه بوده و می‌تواند در کنار پلیمرهای ذاتاً رسانا، ویژگی‌هایی از جمله رسانش الکتریکی بالاتر را سبب شود.

انتهای پیام