اربعین یعنی یگانگی با کربلا و بیگانه شدن با هر آنچه کربلاگریز است. روزی که همه "زائر" هستند، نه فقط آن‌ که کوله بار بسته و راهی کربلا شده بلکه آن که در شهر مانده و حضرت عشق او را نطلبیده خود زائری‌ست که با پای دل روانه است، زائران رفته و نرفته! و بهشت بر زائر این سفر واجب می شود، پابه پای بهشت راه می رود تا جنت خدا بر روی زمین... سرتاسر راه را مشق عشق می‌گیرد و دعای فرج می‌خوانَد. به یاد روز واقعه... جاده یکصدا دعای فرج شده است!

رفته‌ها و نرفته‌ها

زائرِ رفته می‌گوید نمی‌دانم قدم‌هایم تا رسیدن به حریم امن تو جان دارد یا نه؟ اما می‌دانم که نرسیده و نگفته تو شنیده‌ای و می‌دانی درد این دل خسته و عاشق را... با بغض بسیار در صدا و دلی که از درد زمانه داد دارد به عشق ملک حسین راهی شده به سمت نقطه‌ای که در آن عشق حرمت دارد. "لبیک یا حسین"...

امّا زائرِ نرفته، دل پردردی دارد. همه اشک و آه و انتظار، با چشم‌های منتظرش به رفت‌وآمد زائران و کربلارفته‌ها می‌نگرد. از خواب می‌پرد و کاروان راه افتاده و او جا مانده است. با خود واگویه می‌کند "بر مشامم می‌رسد هر لحظه بوی کربلا... بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا..." و با قلب شکسته می‌نویسد جا مانده‌ایم... لایق نبودم...

درددل یکی از جاماندگان اربعین

بانوی جوانی که همسرش را راهی سفر اربعین کرده و خود از جاماندگان اربعین حسینی بود، به ایسنا گفت: "خیلی دلم می‌خواست به کربلا بروم، در منزلمان مراسم روضه‌خوانی داشتیم. همش دعا می‌کردم امام حسین من را بطلبد تا به کربلا بروم. وقتی همسرم ثبت‌نام کرد و ویزا گرفت و من نتوانستم همراهش بروم خیلی ناراحت شدم.. همش می‌گفتم امام حسین من اینقدر گناهکارم که منو نمی‌خوای تا بیام در خونه‌ت... من که نوکر توام چرا؟ وقتی دوستام رفتن و عکساشونو می‌ذاشتن آهی می‌کشیدم و گریه می‌کردم... خیلی دلم هوای حرم امام حسین و حضرت عباس رو کرده بود. ولی با خودم می‌گفتم حتما اونقدر گناه دارم که منو نطلبیدن. شوهرم گفت نامه بده تا ببرم حرم امام حسین، هر درددلی داری بنویس... ولی وقت نامه هم نشد. بعد که رفت خیلی گریه کردم گفتم امام حسین حتی نامه منم نمی‌خواستی. ولی از همینجا باهاش خیلی حرف زدم و درددل کردم. امیدوارم اونایی که نرفتن رو بطلبه و اونایی هم که رفتن زیارتشون قبول باشه..." این چکیده‌ای از غم و حسرت جاماندگان دیار عشق است. 

همسرش که تازه از سفر اربعین برگشته با گفتن اینکه "یه حس خیلی خوبی منو راهی سرزمین کربلا کرد"، ادامه داد: از اول که می‌خواستیم حرکت کنیم بهمون گفتن مرز بسته‌ست و ماشین و امکانات نیست... ولی ما با توکل به خدا سمت مرز شلمچه حرکت کردیم. وقتی رسیدیم سر مرز معجزه خداوند رو دیدیم و به راحتی گذر کردیم. از اول حرکت آرامش خاصی در درونم بود و وقتی که به نجف رسیدیم و نزدیک حرم امام علی احساس کردم وارد یک حریم امن الهی شدیم و اونجا احساس غریبی نمی‌کردیم. راهی کربلا که شدیم و کم کم نزدیک حرم امام حسین و حضرت عباس می‌شدیم احساس کردم مظلوم‌ترین فرد عالم هستی امام حسینه. تو آن مکان مقدس ناخواسته قلب انسان شکسته میشه و اشک‌ها بر دیده‌ها جریان پیدا می‌کنه. دوست دارم با عشق حسین زندگی کنم و با عشق حسین بمیرم، و نسل من همه از عاشقان امام حسین باشند...

حریم امنی برای آرامش

مهمان خسته از راه می‌رسد. بار می‌اندازد و نگاه لرزانش را به قبله عشق می‌دوزد. اینک حریم امنی برای آرامش یافته... دلش به گلدسته‌ها گره خورده و به امنیت ضریح "او" گرم شده و زبان حال او این است "دلم چون زغال سرخ زیر چای زائرانت سوخته است... مرا به بندگی و جان‌نثاری‌ات بپذیر"... و او که با باران عشق و رحمت مهمانانش را استقبال می‎کند.

دلت که هنوز قرص نشده باشد پر از تحیّر خواهی بود، با هر عمود که پیش می‌روی حیرتت توشه‌ای از وجد با خود به همراه برمی‌دارد...

دل که سپرده باشی تنها زیبایی می‌بینی

یکی از زائران اربعین، در گفت‌وگو با ایسنا با دلی لبریز از عشق و ارادت سفر عشق را اینگونه توصیف کرد: "اگر دل سپرده باشی در مسیر که پا می‌گذاری گام‌هایت محکم است و تنها زیبایی می‌بینی و به وجد می‌آیی. امّا اگر دلت هنوز قرص نشده باشد پر از تحیّر خواهی بود، با هر عمود که پیش می‌روی حیرتت توشه‌ای از وجد با خود به همراه برمی‌دارد. اینجا جایی‌ست که اگر شور در کنار شعور بنشیند می‌توان امید به حضور و ظهور موعودی داشت که گره‌گشای تمام التهاب عالم خواهد شد. خلق اینهمه زیبایی یعنی هنوز زمین سپیدی در خود دارد و در میان اینهمه ظلم و تاریکی شور حسین چیزی‌ست ورای همه چیز و همه ملت‌ها را ملت حسین می‌سازد تا در صفی همگام به ابراز ارادت و دلدادگی خویش قدم بردارند. و وقتی قصه به اینجا می‌رسد در شور حضور بی‌شمار وصف ناپذیر ظهر اربعین اشک بی‌اختیار از بزرگی مظلومیت او و اهل‌بیتش بی‌اراده بر گونه همگان جویبار شوق می‌سازد..." 

من سفیر مسلمانان هستم

او که سومین بار است پای در مسیر عشق گذاشته و هر سفرش را متفاوت‌تر از بار قبل یافته است می‌گوید: "نگاهم به فلسفه سفر و چگونگی قدم نهادن در آن و بهره‌ای که باید برد عوض شده. دیگر مثل سال اول نیست و می‌دانم که من سفیر مسلمانان هستم و وقتی در این مسیر پا می‌گذارم باید توانایی این را داشته باشم که جز زیبایی‌ چیزی در نگاه دیگران دیده نشود. باید بتوانم صبوری و بردباری را هر سال بیشتر از سال گذشته در وجود خودم پرورش داده باشم. چرا که تشیع باید نماد بلوغ تفکر زیستی در تمامی ابعاد باشد."

جامعه‌ی امروز ما تشنه است

رئیس کمیته فرهنگی آموزشی ستاد اربعین حسینی استان بوشهر در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به جمعیت میلیونی زائران کربلا و شرکت کنندگان در پیاده روی اربعین گفت: مثال امروز جامعه ما، مثال آدم تشنه است. به هر حال وقتی تشنگی بر انسان غلبه کند و شیفته و عطشناک شود به هر زحمتی باشد خود را به آب می رساند. امروز می‌بینیم در کشور اسلامی ما که سال‌ها از زیارت سیدالشهدا محروم بوده‌اند تسهیلاتی ایجاد شده که مردم آن را یک فرصت می‌دانند. چه بسا عمر آنها پاسخ ندهد یا مشکلاتی پیش بیاید، لذا برای رسیدن به آن جایگاه نورانی که وجود مقدس و مرقد مطهر سیدالشهدا و سایر معصومین است از همدیگر سبقت می‌گیرند. 

وقتی عشق به وجود آمد و دل روانه شد بقیه اعضاء و جوارح هم حرکت می‌کنند و روانه می‌شوند و مردم این مشکلات و کمبودها و نارسایی‌هایی که وجود دارد را به جان می‌خرند...

حجت‌الاسلام عبدالرضا سروستانی افزود: در هر سفری رنجی وجود دارد، برای هر مسافر حتی اگر بهترین امکانات هم مهیا شود دارای زحمات، مشقات و مشکلات و نارسایی‌هایی است اما در سفری چون زیارت امام حسین آن هم در ایام اربعین که در روایات آمده هر قدمی برای زیارت امام حسین در اربعین برابر با ثواب یک حج است، طبیعتا مردم هنگامی که احساس می‌کنند این فرصت مهیا شد در این کار خیر از هم سبقت می‌گیرند. از باب آیه «فَاستَبِقوا الخَیرَات» هم اگر در نظر بگیریم می‌بینیم که وقتی این عشق به وجود آمد و دل که روانه شد بقیه اعضاء و جوارح هم حرکت می‌کنند و روانه می‌شوند و مردم این مشکلات و کمبودها و نارسایی‌هایی که وجود دارد را به جان می‌خرند. 

وی با بیان اینکه تقریبا و تحقیقا می‌توان گفت که این یک سفر زیارتی است و تفریحی نیست، تاکید کرد: در روایات داریم که وقتی انسان به زیارت امام معصوم می‌رود مستحب است غسل کند اما در زیارت امام حسین بهتر است زائر با همین شرایطی که وارد می‌شود و با همان لباس و خستگی و ژولیدگی به زیارت برود و رنج سفر را با خود داشته باشد، چرا که قلب زائر سرشار از معنویت و دور شدن از مادیات و تعلقات دنیوی است. 

زائر برای چه می‌رود؟

مدیرکل تبلیغات اسلامی استان بوشهر اظهار کرد: زائران ارزشمند سیدالشهدا همانطور که با عشق و علاقه وارد مسیر زیارتی امام حسین (ع) می‌شوند باید او و سبک زندگی‌اش را بیشتر بشناسند و با سیره امام حسین بیشتر آشنا شوند. چرا امام حسین (ع) امروز میلیون‌ها زائر دارد؟ امام حسین (ع) کسی بود که در سال ۶۱ هجری کشته شد، طرف او نیز قدرتمند و دارای نیرو بود. عمر بن سعد لشکر زیادی داشت اما چه اثری جز لعن و نفرین از او باقی مانده است. ما باید از این واقعه درس بگیریم و از شخصیت و سبک زندگی امام حسین (ع) در همه بخش‌های زندگی خود الگوبرداری کنیم.

این کارشناس مسائل دینی و مذهبی تاکید کرد: در خلال شرکت در مراسم اربعین و مجالس سیدالشهدا باید اندیشه کنیم که حسین (ع) کیست و چه شخصیتی داشته؟ چه کرده است و چه جایگاهی داشته که امروز اینقدر موج ایجاد کرده و جمعیت میلیونی به سمت او راهی شده‌اند و هر سال نیز نسبت به سال قبل این موج بیشتر می‌شود.

سروستانی در پاسخ به اینکه چه کنیم تا نوری که زیارت اربعین و امام حسین به قلب‎های ما تابانده همیشگی باشد، توضیح داد: در حقیقت ایجاد شور برای شعور است، ما شور حسینی را به پا می‌کنیم، خیمه‌ها برپا می‌شود، کاروان حرکت می‌کند، موکب اقامه می‌شود، زائر راهی پیاده‌روی می‌شود؛ اما زائر برای چه می‌رود؟ برای اینکه بتواند شعور حسینی را به دست بیاورد. بنابراین متولیان امر فرهنگ در کنار توصیه به شور حسینی و شرکت در راهپیمایی اربعین حسینی باید تلاش کنند تا زائران از شعور حسینی نیز بهره‌مند شوند. 

انتهای پیام