شقایق عباس‌زاده ـ مهندس معمار ـ این جمله را گفت و با اشاره به بازسازی پروژه خیریه شال‌چی خاطرنشان کرد: بازخوردی که از این بنا و پروژه دریافت شد، این بود که افراد زیادی به این مدل طرح‌ها گرایش پیدا کردند و ‌خواستند پتانسیل ساختمان‌هایشان را برای اجرای این مدل طراحی‌های ایرانی بررسی کنند.

او بیان کرد: مشهد شهر امام‌رضا(ع) است و جنبه‌ی گردشگری دینی دارد، همچنین در این شهر معماری ایرانی بسیار حقیر افتاده است و باید تلاش کنیم این سبک معماری را در ساختمان‌ها ایجاد کنیم.

عباس‌زاده عنوان کرد: خوبی معماری ایرانی این است‌ که با هر میزان پولی که داشته باشیم می‌توانیم تونالیته‌ای از این معماری را در بناهایمان داشته باشیم؛ برخلاف معماری کلاسیک که همیشه حداقل هزینه‌ای برای اجرای آن نیاز است.

وی ادامه داد: گاهی می‌گوییم عمر بنای فلان ساختمان ۱۰۰ سال است؛ یعنی ۱۰۰ سال پیش ساخته شده و تا الان وجود داشته ولی گاهی اوقات می‌گوییم عمر بنای فلان پروژه بی‌نهایت است یعنی تا مدت‌های بسیار زیادی این معماری و طرح در ذهن مردم و افراد نقش می‌بندد و دوست دارند بارها و بارها اینجا را تجربه کنند، این رسالت معماری است که باید در مشهد اتفاق بیفتد.

عباس‌زاده عنوان کرد: به نظر من نباید سبک خاصی را به مردم تحمیل کرد، همچنین سطح آگاهی مردم باید به وسیله‌ مهندسین عمران، معمار، شهرداری و اساتید دانشگاه افزایش پیدا کند؛ برای مثال فردی که آگاهی کافی ندارد مراجعه می‌کند، باید توسط این افراد از طرح‌ها، نقشه‌ها و برآوردهای هزینه آگاه شود.

این مهندس معمار با اشاره به بازسازی پروژه خیریه شال‌چی، خاطرنشان کرد: زمانی‌که فردی وارد این ساختمان می‌شود، از ابتدا سکانس‌ها و قاب‌های متفاوتی را می‌بیند و می‌تواند ساعت‌ها با هر سکانس عکس بگیرد و خاطره داشته باشد؛ هیچ قسمتی از پروژه خسته‌کننده نیست و فرد دائما در حال کشف چیزهای جدید است.

شقایق عباس‌زاده به ایسنا گفت: این ساختمان در واقع یک مجموعه‌ خیریه است که در عین وجود هزینه‌های بالا با هدف کمک به افراد نیازمند و اهداف انسان‌دوستانه در مشهد تاسیس شده‌ است. این خیریه در خیابان احمدآباد نبش عارف یک بازسازی شده‌ است.

وی گفت: ساختمان به طور کلی از دو طبقه اصلی زیرزمین و طبقه مثبت یک و پشت‌بام تشکیل شده است، زیربنا حدود ۵۰۰ متر است که بازسازی آن از دی ماه ۹۵ شروع شد و حدود یک سال‌ و نیم به طول انجامید.

شقایق عباس‌زاده مطرح کرد: من به عنوان متخصص این رشته که کمابیش تجربه این کار را داشته‌ام انتخاب شدم و تا جایی که توانستم تلاش کردم از اصول و ایده‌های معماری ایرانی و سنتی در طراحی این پروژه استفاده کنم؛ با توجه به این‌که در سال ۲۰۱۸ میلادی هستیم سعی شده از تکنولوژی در این بنا استفاده شود.

وی عنوان کرد: ایده‌ی اصلی از آقای شالچی گرفته‌ شد، قرارداد این پروژه با مهندس جواد و میلاد دیبامهر که پیمان‌کاران کار هستند بسته شد. و بقیه مسائل و پروسه ساخت با آقای جواد دیبامهر پیش برده شد.

این مهندس معمار گفت: در شهر مشهد و دیگر شهرهای ایران بسیاری از ساختمان‌ها با طرح و نمای کلاسیک ساخته می‌شوند، به عقیده‌ی من این نه خوب است نه بد، ولی به هر حال ایرانی هستیم و ذات ما از همین خاک و آجر شکل گرفته ‌است.

وی بیان کرد: در این پروژه اگر تنها هدف ما نجات دادن شهر از یک ساختمان کلاسیک بوده باشد، ما رسالت خود را به درستی انجام داده‌ایم.

این مهندس معمار گفت: زمانی که ما پروژه را تحویل گرفتیم یک ساختمان بسیار قدیمی با طرح ساختمان‌های ۵۰-۶۰ سال پیش بود که پس از بررسی نقشه‌ها و پلان‌ها، استارت بازسازی این بنا برای تبدیل ساختمان در مسیر معماری ایرانی و سنتی زده شد.

شقایق عباس‌زاده افزود: حیاطی تحت عنوان بهشت در دل این خانه قرار داده شده است که ایرانی‌ها معتقد بودند خانه باید دارای این بخش باشد؛ همچنین سیستم محوربندی و قرینه‌سازی‌ها، استفاده از آجر و کاشی و حتی مفاهیم معماری ایرانی در بنا به‌کار گرفته شده‌ است.

وی مطرح کرد: در داخل این پروژه از چهار پایه‌ها در قسمت های مختلف استفاده شد چون می‌دانستیم افراد علاقه‌مند به مبل‌های کلاسیک نیستند و دوست دارند این فضاهای سنتی و ایرانی را با این نوع صندلی‌ها تجربه کنند.

این مهندس معمار بیان کرد: در بحث تکنولوژی نیز ما از سیستم اطفای حریق استفاده کردیم که در گذشته وجود نداشت و صرفا به سطل‌های آب یا آتش‌نشانی اکتفا می‌شد. همچنین در این بنا از دوربین های مدار بسته، فن‌کوئل‌ها و سیستم‌های شست‌وشو استفاده شده است.

شقایق عباس‌زاده افزود: مهندس جواد دیبامهر اخلاقی داشتند که دائما یادآور می‌شدند چیزی خارجی نباشد و تا جایی که می‌توانید از محصول‌های ایرانی استفاده کنید، نه به این خاطر که کالاهای خارجی بد است و کالاهای ایرانی خوب، بلکه به این دلیل که ما کاری ایرانی می‌کنیم و باید به محصولات و کارآفرینان ایرانی کمک کنیم.

وی عنوان کرد:  برای مثال شیشه رنگی‌ها از یزد، کاشی‌ها از اصفهان، گچ‌برها از مشهدی‌های قدیمی مثل آقای متقیان، ظروف سفالی از لاله‌جین همدان وکرمانشاه و حتی آینه کاری ‌ها از مجموعه‌های آستان‌قدس و مشهد بوده است.

هر بنای سنتی «چای‌خانه» نیست

این مهندس معمار گفت: شهرداری در ابتدا همکاری لازم را نداشت حتی گفتند شما اینجا چای‌خانه ساختید و باید این پروژه را تعطیل کنید ولی ما با کلی تلاش ثابت کردیم اینجا چون ساختاری سنتی و ایرانی دارد الزاما چای‌خانه نیست. پس از آن شهرداری قانع شد و بسیار استقبال کرد ولی در کل همکاری‌ها بسیار کم بود و فقط عشق باعث پیشرفت این کار شد.

شقایق عباس‌زاده گفت: هزینه‌ی این پروژه نیز حدود یک میلیارد و ۳۰۰ میلیون تومان برآورد شد که کاملا به طور خیرانه و خصوصی تامین شده و کمک هزینه‌ای از نهادهای دولتی دریافت نشده‌ است.

انتهای پیام