به گزارش ایسنا، از زمان روی کار آمدن دولت تدبیر و امید، اهتمام ویژه‌ای به توسعه کمی و کیفی تشکل‌های کارگری و کارفرمایی شده است؛ به نحوی که کانون‌های کارگران بازنشسته از رشد ۵۴ درصدی و تشکل‌های کارگری و کارفرمایی از رشد ۶۵ درصدی برخوردار بوده‌اند.

بر اساس آمارهای موجود تا پایان سال ۱۳۸۴ تعداد تشکل‌های کارگری و کارفرمایی ثبت شده ۳۵۵۷ تشکل بوده که در سال ۱۳۹۱ به ۷۹۴۸ تشکل رسیده و رشد ۱۰۰ درصدی داشته است. اما تعداد تشکل‌های کارگری و کارفرمایی ثبت شده تا پایان ۱۳۹۴ به ۹۸۲۲ تشکل افزایش داشته و از این سال به بعد بهبود تعداد تشکل‌های ثبت شده را شاهد بوده‌ایم به نحوی که ۱۰ هزار و ۸۵۷ تشکل تا پایان سال ۱۳۹۵ ایجاد شده که در پایان سال ۱۳۹۶ به ۱۱ هزار و ۸۹۲ تشکل رسیده است.

اما تعداد تشکل‌های کارگری و کارفرمایی ثبت شده تا بهمن ماه سال گذشته جمعاً ۱۳ هزار و ۱۴۸ تشکل بوده که از این میزان ۴۶۷۵ تشکل در حال تشکیل مجمع و ۸۴۷۳ تشکل دارای اعتبار بوده‌اند. این آمار نسبت به آمار تشکلهای به ثبت رسیده در سال ۹۶، ۶۵ درصد رشد را نشان می‌دهد.

اهمیت استقلال و قدرت تشکل‌ها تا به آنجا است که در پیگیری مطالبات و تصمیم‌گیری‌های سه جانبه و اساسی نقش بسزایی دارند. زهرا ممتاز کارشناس حوزه کار در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به نقش مؤثر تشکل‌های کارگری در رشد و توسعه اقتصادی و بهبود فضای کسب و کار می‌گوید: وقتی از توسعه پایدار اقتصادی صحبت می‌کنیم، یعنی رونق و پایداری کسب و کارهای مردمی و غیردولتی را افزایش دهیم و این امر زمانی رخ می‌دهد که دولت‌ها به لحاظ ابعاد کوچک شوند، بنگاه دار نباشند و تنها از راه مالیات کسب درآمد کنند تا مشارکت مردم در اقتصاد بیش از دولت باشد.

او می‌افزاید: امروز جامعه جهانی بیش از پیش به اهمیت نقش تشکل‌ها در بسیاری از عرصه‌ها و فضاهای تصمیم گیری، توانمندسازی و تسهیل امور، انجام فعالیت‌های کارآفرینانه و توسعه بنگاه‌های اقتصادی پی برده و تاکید دارد که اتحادیه‌ها، تشکل‌ها، تعاونی‌ها، اتاق‌ها و انجمن‌های کارگری و کارفرمایی در اولویت تولید ثروت و ایجاد شغل قرار دارند؛ از این رو دولت و مجلس با در نظر گرفتن نقش و جایگاه تشکل‌ها و انجمن‌ها باید از وجود آن‌ها در خلق ثروت، ایجاد شغل، افزایش بهره‌وری بنگاه، رشد و توسعه اقتصادی، بهبود فضای کسب و کار و بسیاری از سیاست‌گذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌ها به نحو شایسته بهره‌برداری کنند.

این کارشناس حوزه کار با تاکید بر ضرورت استفاده از ظرفیت تشکل‌های کارگری و کارفرمایی در مسائل مربوط به حوزه روابط کار و منافع جامعه کارگری، می‌گوید: تشکل‌ها اعم از اتحادیه‌ها، اتاق‌ها و انجمن‌ها به دلیل توانایی در شناسایی موانع رشد بنگاه اقتصادی، اعمال فشار بر تولید کالاهای عمومی و نقشی که در کاهش بی‌ثباتی سیاستی دارند، بهترین منبع اطلاعاتی برای دولت‌ها در سیاست‌سازی به شمار می‌روند، به شرط آنکه دولت‌ها تنها بر چاه نفت خیمه نزده و تشکل‌ها به فکر سیاست بازی و کسب منافع فردی نباشند.

کنوانسیون شماره ۸۷ سازمان بین‌المللی کار، حق کارگران و کارفرمایان برای ایجاد سازمان‌های کارگری و کارفرمایی مستقل و آزاد را به رسمیت شناخته است. کنوانسیون"حق آزادی انجمن و حمایت از حق سازماندهی" یکی از هشت کنوانسیون بنیادین سازمان بین‌المللی کار است که حتی اگر بعضی از کشورهای عضو، به هر دلیل هنوز آن را نپذیرفته باشند طبق «بیانیه‌ی اصول و حقوق بنیادین کار» سازمان بین المللی کار (ILO) ملزم به رعایت مفاد آن هستند.

فرزاد یوسفی - مدیرکل سازمان‌های کارگری و کارفرمایی وزارت کار - توانمندی تشکل‌های کارگری و کارفرمایی را موجب تقویت سه جانبه‌گرایی دانسته و می‌گوید: این امر دانش آنها را به سطحی می‌رساند که نسبت به امنیت شغلی و امنیت سرمایه گذاری خود مطالبه‌گر باشند. لذا معتقدیم که نظارت بر مجامع باید به تشکل‌ها واگذار شود و تشکل‌ها پیگیر مسائل صنفی خود باشند و برای آن وقت بگذارند.

تعداد تشکل‌های کارگری و کارفرمایی ثبت شده تا بهمن ماه سال گذشته جمعاً ۱۳ هزار و ۱۴۸ تشکل بوده که رشد ۶۵ درصدی را نسبت به آمار سال ۹۶ نشان می‌دهد.

وی راهنمایی متقاضیان تأسیس تشکل‌ها، آموزش و توانمندسازی مسئولان و مدیران تشکل‌ها برای آشنایی با مأموریت‌های سازمانی، بروز رسانی اساسنامه تشکل‌ها و استاندارد کردن مفاهیم تشکل‌های کارگری و کارفرمایی، ایجاد گفت‌وگوی اجتماعی سه جانبه به منظور تقویت گفتمان اجتماعی، برگزاری کارگاه‌های آموزشی تخصصی و برنامه‌ریزی برای افزایش و توسعه کمی تعداد تشکل‌ها را از جمله اقدامات صورت گرفته در راستای تقویت و توسعه تشکل‌ها عنوان می‌کند.

به گزارش ایسنا، در حال حاضر ۵ تشکل عالی کشوری در کشور فعالیت دارند که کانون عالی شوراهای اسلامی کار، کانون عالی کارگران بازنشسته، کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران، کانون عالی انجمن‌های صنفی کارفرمایی و مجمع عالی نمایندگان کارگران ایران را شامل می‌شوند. وجود تشکلات کارگری و کارفرمایی در واحدهای تولیدی مزایای بسیاری دارد و در شناسایی مشکلات و موانع تولید، پیگیری مطالبات کارگران و چالش‌های پیش روی کارفرمایان، افزایش بهره‌وری و کاهش هزینه‌ها اثرگذار است. بنگاه‌هایی که از وجود تشکلات کارگری و کارفرمایی بهره می‌برند در حقیقت سطح دانش نیروهای کار خود را نسبت به مسائل روز، روابط کار، قوانین و مقررات موجود و پیگیری مطالبات و دعاوی حقوقی افزایش داده و بلوغ می‌رسانند. فعالیت تشکل‌ها در واحدهای تولیدی علاوه بر آنکه بر انگیزه و کیفیت کار تولیدی و رونق کسب و کار تأثیر مستقیمی دارد، موجب آگاهی، مشارکت، پیشرفت و آسان سازی کارها در سطح واحدها می‌شود.

بسیاری از کارشناسان استقلال تشکل‌های کارگری و کارفرمایی در کشور را مورد تاکید قرار داده و توانمندی و استقلال تشکلهای کارگری و کارفرمایی در ایران را حائز اهمیت می‌دانند. به گفته آنها هرچه این سازمان‌ها قوی و استاندارد شوند بهتر می‌توانند در حمایت از هم‌کیشان خود نقش آفرینی کنند. فعالان کارگری نیز معتقدند سازمان‌ها و تشکل‌های کارگری برای آنکه بتوانند از حقوق کارگران دفاع کنند باید استقلال خود را حفظ کنند چون هرچه فراگیری و استقلال تشکل‌ها بیشتر باشد به همان نسبت حمایت بیشتری از جامعه تحت پوشش خود خواهند داشت.

انتهای پیام