به گزارش ایسنا، امیر قلعهنویی، سرمربی سابق تیم ملی فوتبال ایران درباره شکست تیم ملی ایران در نیمه نهایی جام ملتها اظهار کرد: این موضوع به نظرم باید آسیب شناسی و مطالعه شود. سوال فایده ندارد و باید واقعیتها را به مردم بگوییم. چرا فوتبال ما و مملکت ما به این روز میافتد؟
او که در برنامه "تهران ورزشی" رادیو تهران صحبت میکرد، در پاسخ به این پرسش که آیا تیم ایران برابر ژاپن برنامه تاکتیکی داشت یا خیر، گفت: باید جور دیگری ببینیم. برزیل در جام جهانی از آلمان هفت گل خورد. قشنگی فوتبال به همین است. به نظرم من دیروز، روز خوب تیمی ما نبود. این موضوع برای هر تیمی اتفاق میافتد. حتی بارسلونا هم نمیتواند ۳۰ بازی در لیگ را یک مدل انجام دهد. ژاپن در بازیهای قبلیاش معمولی بود اما برابر ما روز خوبش بود. ما میخواهیم آسیبشناسی کنیم. این بازی ژاپن را ملاک قرار ندهیم. رئال مادرید هم در زمین خودش سه گل میخورد. این جزئی از فوتبال است. اگر توپ سردار آزمون گل میشد و بازی را یک بر صفر میبردیم، آیا سوالها مدل دیگری طرح نمیشد؟
او در پاسخ به این پرسش دستاورد کیروش در این هشت سال برای فوتبال ایران چه بوده است؟ بیان کرد: در اینجا دو بحث داریم. بحث اول این است که آقایان به فوتبال ایران خیانت کردند. از آقای تاج و کفاشیان بگیرید تا امثال عادل فردوسیپور و تیمش که ما یک کیروش دیگر درست کردیم. میتوانستیم از تواناییهای فنی کیروش به مراتب بهتر استفاده کنیم. او هم ما ایرانیها را شناخت و به سمت فضایی رفت که میخواست. مرگ فوتبال ما زمانی بود که اسدی را عوض کردیم. مرگ فوتبال ما جایی بود که امثال علی کریمی و مجید صالح را کنار گذاشتیم. من در این مورد به کیروش خرده نمیگیرم، منظورم کسانی مثل فردوسیپور است که کیروش را این گونه جا انداختند.
او ادامه داد: به روح مادرم و به جان دو بچهام اگر این حرفها را میزنم اصلاً مساله خودم نیست. فردوسیپور به فوتبال ایران خدمت نکرد و فوتبال ایران را نابود کرد. من میخواهم اینجا بحث فنی کنم. با توجه به بودجهای که هزینه کردیم اگر از تواناییهای فنی کیروش استفاده میکردیم، خیلی خیلی خیلی بهتر نتیجه میگرفتیم. هیچ کس نمیتواند در مورد مسائل فنی از کیروش ایراد بگیرد. بالاخره رزومه او مشخص است. او یک عقبه داشت اما اینجا که آمد هر کاری از نظر رفتاری دلش خواست، کرد.
او ادامه داد: من میگویم چرا وقتی یمن را بردید راجع به برانکو حرف میزنید؟ آن یکی تیم را بردید چرا اینجوری حرف میزنید؟ اینها را چه کسی تربیت کرد؟ آیا زمان مصطفوی و دادگان این اتفاقها میافتاد؟ نه، نمیافتاد. پس الان نگوییم چرا به ژاپن باختیم چون ما هشت سال پیش باختیم؛ موقعی که اجازه دادیم این رفتارها در فوتبال ما حاکم شود و به همه توهین شود. او یک تیم مطبوعاتی داشت که حمایتش میکردند و مسائل را به مردم، طور دیگری نشان میدادند. شما کیروش قبل از بازی با ژاپن و بعد از آن را ببینید. من به کیروش خرده نمیگیرم. باعث این رفتارها مدیران و فردوسیپور و تیمش بودند.
در ادامه مجری از قلعهنویی پرسید آیا نباید مدیرانی که در این مدت به دنبال مسائلی مثل بازنشستگی خود بودند درباره شکست تیم ملی پاسخگو باشند؟ او جواب داد: بیایید به مردم دروغ نگوییم. تیم ملی ما بهترین امکانات این چهل سال را داشته است. این حرفها را نزنیم. موضوع بازنشستگی یک بحث است اما بحث دیگر این است که تیم ملی همه امکانات را داشته، پاداشهایش را به موقع گرفته، هواپیما داشته، زمین تمرین خوب هم داشته است. اینها ارتباطی به مساله بازنشستگی ندارد. این مشکلات همه جای مملکت ما هست. ما اگر مدیران لایق داشتیم که دلار تا ۱۸ تومان نمیرفت.
او ادامه داد: واقعاً باید سر یک زمین تمرین، دو مدیر تیم ملی با هم دعوا کنند؟ آیا باید به حمید استیلی توهین کنیم؟ اینکه ما بیاییم یک ساختمان درست کنیم که نشد خدمت به فوتبال. ما باید از کیروش که مربی بزرگی است و وزن بینالمللی دارد به جای هشت سال، ۸۰ سال استفاده میکردیم. کیروش هم متوجه شد ما ایرانیها چگونه هستیم، در این راه افتاد و احساس قدرتطلبی کرد. دبیرکل را عوض میکرد، مدیر تیمهای ملی را عوض میکرد، کمک مربی عوض میکرد، در امارات، کل تیم را بیرون میکرد. اگر دادگان و مصطفوی رئیس فدراسیون بودند این اتفاقها میافتاد؟ ۹۰ درصد دلایل این اتفاقات به خاطر تیم مدیریتی و تیمی بود که از او حمایت کردند.
قلعهنویی در مورد آینده فوتبال ایران هم گفت: من چند سال پیش که مربی تیم ملی بودم به یک اجلاس در هلسینکی رفتم. آن موقع آمده بودند راجع به مسابقات جام ملتهای اروپا ۲۰۲۰ برنامه میدادند و نظر فیفا را میخواستند. آیا این گونه برنامهها در مملکت ما در همه مسائل وجود دارد؟ در ورزش و فوتبالش وجود دارد؟ تیمهایی مثل بانک ملی، دارایی، تهرانجوان، استقلال اهواز، هما، برق شیراز کجا هستند؟ یا راهآهنی که ۱۰۰ بازیکن به تیم ملی داده است. اینها برمیگردد به این که ما برنامه نداریم. بر روی فوتبال و ورزش برنامه ریزی نکردهایم. قبل از این که وزارت ورزش تشکیل شود، سازمان تربیت بدنی، حیاطخلوت رئیس جمهورهای مملکت بوده است. هر کسی که به او پست وزارت نمیدادند و در انتخابات کمک کرده بود او را رئیس سازمان تربیت بدنی میکردند. به جز یکی دو نفر مثل هاشمی طبا که به ورزش خدمت کرد، بقیه ورزش را نابود کردند. ما برنامه نداریم. رئیس فدراسیون فوتبال ما بعد از رئیس جمهور بیشترین تریبون را دارد. ما چه کاری برای فوتبال کردیم؟ من هشت سال است که دارم به تنهایی مبارزه میکنم و خیلی هم از طرف همین گروهی که گفتم به من حمله شده است و من خیلی آسیب دیدم ولی من وظیفه ملیام را انجام دادم. وقتی نیت ما خدمت نباشد و مقطعی باشد وضع همین است. وقتی تیمهای پایه ما هیچ برنامهای ندارند و سر یک زمین تمرین دو تیم ملی ما که هدفشان شاد کردن دل مردم است باید با هم درگیر شوند؟ امیدوارم به سمتی برویم که هم مملکت آرامش داشته باشد و هم مشکلات اقتصادی برطرف شود و ورزش ما هم درست شود. آقایان، فوتبال تهدید نیست، فرصت است.
انتهای پیام
نظرات