علی مغازه‌ای - پژوهشگر - در گفت‌وگو با ایسنا، درباره ویدئوی اجرای موسیقی سربازان که اخیرا در شبکه‌های مجازی بازنشر شده است، اظهار کرد: امیدوارم مسوولان به اینکه انسان نیز به شادی نیاز دارد، توجه کنند زیرا یکی از زمینه‌های شادی بخشی، موسیقی شاد است. باید موسیقی‌های شاد تولید شود و در اختیار جامعه قرار بگیرد تا مردم بتوانند حداقل‌های نیازهای خود را با موسیقی تامین کنند.

او ادامه داد: به عقیده من ویدئوی جالبی که اخیرا منتشر شده و با سرعت در حال پخش شدن در شبکه‌های اجتماعی است، اتفاق جالبی است که باید از ابعاد مختلفی به آن نگاه کرد. ظاهر ویدیو، شادی و شادمانی چند جوان است که در خدمت سربازی هستند و با ابزارهای موسیقی که در اختیار دارند، یک ملودی بسیار ساده‌ی تولید شده در داخل کشور را اجرا می‌کنند. این ویدیوی دلنشین، هر بیننده‌ای را خوشحال می‌کند؛ بنابراین همان طور که یک فرمانده نظامی آن را مثبت دیده است، باید ما نیز از جنبه‌های مثبت به آن نگاه کنیم. اگر چه که می‌توان آن را از جنبه‌های مختلفی مورد ارزیابی قرار داد.

دبیر هنری فستیوال موسیقی محلی آینه‌دار اعلام کرد: بر اساس آمار نظرسنجی‌ها و طبق گزارش‌ها، ایرانیان، مردمی ناشاد ارزیابی می‌شوند. مؤسسه تحقیقات استراتژیک ریاست جمهوری در یکی از گزارش‌هایی که در سال ۱۳۹۶ به عنوان آینده پژوهی ایران منتشر کرده، ۷۵ درصد از مردم ایران را دچار یاس و نا امیدی ارزیابی کرده است.

مغازه‌ای اضافه کرد: همچنین، چند سال پیش گزارشی توسط موسسه گالوپ منتشر شد که ایران را بعد از عراق ناشادترین کشور جهان ارزیابی کرده است. این گزارش با توجه به پرسش‌های ثابتی که از مردم بیش از ۱۳۰ کور از سراسر دنیا مطرح شده، نتیجه‌گیری شده است.

او اعلام کرد: در چنین وضعیتی صحبت از ناشادی مردم می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد و بخش‌هایی از دلایل، مسائلی هستند که باید کارشناسان علوم اجتماعی و علوم اقتصادی آن را بررسی کنند اما یکی از مواردی که برای نبود شادی به طور رسمی باید مورد توجه قرار بگیرد، امکان تولید و انتشار موسیقی شاد است. همه‌ی ما بسیار شنیده و خوانده‌ایم که موسیقی ایران غمگین است. ممکن است این جمله در نگاه ابتدایی درست باشد اما گزاره درست و بجایی نیست و علت اینکه موسیقی ایران موسیقی شادی نیست، خواسته حاکمیتی و گفتمانی حاکم در حوزه موسیقی است که در طول قرون گذشته تا امروز مورد نظر و توجه حکومت‌ها بوده است.

این پژوهشگر با بیان اینکه حکومت‌هایی که در طول تاریخ ایران به موسیقی پرداخته‌اند، گونه‌های جدی، رسمی و تا حدی حزن انگیز را برای جامعه مورد توجه قرار داده‌اند، گفت: همزمان با این اتفاق، می‌دانیم که موسیقی‌های شاد به اندرونی‌های خانوادگی و شخصی تا اندرونی‌های وابسته به نهاد قدرت در سطح ملی تا منطقه‌ای هدایت شدند.

مغازه‌ای با بیان اینکه در حقیقت فقدان موسیقی شاد و پرتحرک یکی از مهمترین عوامل گسترش و ترویج موسیقی نا شاد بوده است، اضافه کرد: به عقیده من می‌توان این بحث تاریخ یک جامعه و موسیقی دوره‌های تاریخی آن را در رشته‌های اتنوموزیکولوژی (موسیقی شناسی قومی) و آنتروپومیوزیکولوژی (انسان شناسی موسیقی) به طور موشکافانه بررسی کنیم. همچنین می‌توان بررسی کرد موسیقی چه کارکردهای مثبتی می‌تواند در شادی بخشی جامعه‌ی کنونی ما داشته باشد.

او گفت: با توجه به بررسی‌های انجام شده در علوم روانشناسی و پزشکی، در بدن انسانِ شاد هورمون‌های چهارگانه‌ دوپامین، سروتونین، اکسی توسین و آندورفین، ترشح می‌شود که به طور طبیعی در بدن انسان در لحظه‌های سلامتی ودر شادی و هوشیاری ترشح می‌شوند. آندورفین مُسکن بدن است و این در حالت تحرک جسمی به طور طبیعی ترشح می‌شود. انسانی که به واسطه موسیقی، کمی هم تحرک می‌کند، می‌تواند در لحظه شاد باشد و به طور طبیعی تسکین پیدا کند و از افسردگی دور شود.

این پژوهشگر اضافه کرد: در شرایطی که مردم کشور ما در به طور آماری دچارافسردگی و یاس هستند، نیاز جامعه به گفت‌وگوی حکومتی برای مجاز بودن موسیقی شادی بخش و پر تحرک مجاز است. در واقعِ این ویدئو نشانگر نیاز فطری انسان به شادی و شوخ طبعی به کمک موسیقی است.

مغازه‌ای بیان کرد: هرچه به فشارهای اجتماعی در جامعه توجه می‌کنیم، می‌بینیم که در مقابل، جای هیچ تخلیه‌ای برای انسان وجود ندارد. دراخبار، بیشتر مطالبی مربوط به تصادف، سقوط، مرگ و... انسان را به ورطه‌ی نا امیدی می‌کشاند. البته ما نمی‌توانیم تمام این مسائل را با موسیقی درمان کنیم اما می‌توانیم کمی از این یاس و نا امیدی را به کمک موسیقی جبران کنیم.

انتهای پیام