به گزارش ایسنا، خبرآنلاین نوشت: «روز نخستین نبرد تیم ملی ایران در جام ملتهاست و کارلوس کیروش حالا بیشتر از هر زمانی انگیزه دارد تا ایران را به زمین بازی بدرقه کند. چند ساعت پیش از آن که ملیپوشان سر میز صبحانه حاضر شوند، زندگینامه سینمایی فردی مرکوری، خواننده راک ایرانیتبار که از اقوامی کوچانده شده زرتشتی ایرانی در هندوستان است، برنده چندین و چند جایزه گلدن گلوب شده و حالا کیروش میخواهد این موضوع را به شاگردانش یادآوری کند.
او تصاویری از کنسرت گروه کویین را پخش میکند که فردی مرکوری در آن آهنگ خاطرهسازش را مینوازد: We Are The Champions. او به شاگردانش میگوید: «حالا با آقای فرخ ادامه میدهیم!»
او تلاش میکند تا از فرخ بلسارا یا همان فردی مرکوری استفاده کند تا ملیپوشان ایران از یاد نبرند که قهرمانی، احتمالا تنها دلیلی است که در امارات حضور دارند و به ادامه جنگ فوتبالیشان بپردازند؛ جنگی که در نخستین مرحله بدون هیچ خسارتی، رقیب ایران را ویران کرد.
درست در همان حال و هوا که همه رویاپردازیشان برای قهرمانی را به واقعیت پیوند میزنند، برانکو برای سرمربی هموطنش در تیم ملی عراق آرزوی موفقیت میکند و میگوید: «کاتانچ، سرمربی عراق، رفیق من است. زمانی که در اسلوونی سرمربی شد، بازیکن بسیار خوبی بود. او خودش را به عنوان مربی خوب نشان داده است. او منطقه ما را به خوبی میشناسد و ۴ سال پیش سرمربی امارات بود. عراق به صورت سنتی تیم خوبی دارد. به جز بشار رسن و دو بازیکن دیگری که در ایران هستند، شناخت زیادی از عراق ندارم. طبیعی است باید مقابل هر تیمی بازی کرد. واضحتر بگویم دلیلی نمیبینم عراق بتواند ایران را شکست بدهد.» این مصاحبه به نظر آرام و بیحاشیه به نظر میرسید اما طوفان شب به پا شد.
شب فرا رسید و تیم ملی ایران در نخستین دیدار خود در جام ملتها به مصاف یمن رفت. پیروزی شاگردان کیروش با پنج گل دیدنی به دست آمد. یوز ها که به خوبی بازی را با گلهای متعدد مدیریت کرده بودند، با دروازه بسته راهی هتل شدند تا برنامهشان را برای ادامه کار دنبال کنند.
اما سرمربی آنها حرفهای زیادی برای گفتن داشت. کیروش پس از آن که به ستایش عملکرد بازیکنانش پرداخت، گفت: «در مورد این آقا باید بگویم همه او را میشناسیم! او فردی است که همیشه میگفت، فوتبال ایران سیرک است! دقیقا در لحظاتی که ۷۰ میلیون ایرانی برای تیمشان دعا میکنند فردی هوشمند و خارقالعاده مربی عراق را تحسین میکند؛ کسی که در خدمت فوتبال ایران است، از سرمربی حریف هوشمندانه تعریف میکند؛ آن هم در شرایطی که با تمام تخصص و حمایتی که از تیمش دریافت کرد، باز هم نتوانست قهرمان لیگ قهرمانان آسیا شود؛ حمایتی که باعث شد تیمهای دیگر ضرر کنند اما او شهره است که از بازیکنان اوکراینی حمایت میکند! بهتر است در این شرایط این مرد باهوش را تنها بگذاریم.»
واکنشهای تند کارلوس کیروش در شرایطی منتشر شد که برانکو در بخشی از مصاحبهاش گفته بود، دلیلی ندارد ایران فینالیست نشود. برانکو گفته بود: «من و تیمم با یک ملیپوش به فینال آسیا رسیدیم. چرا تیم ملی نباید برسد؟» کیروش مدام در هفتههای اخیر از یک تاکتیک منتقدانش هراس دارد. این که آنها دارند انتظار جامعه از تیم ملی را فقط به سطح قهرمانی میرسانند. با این پیشفرض و چینش گفتههای منتقدان در روزهای اخیر و پیشینه گفتههایشان، نمیتوان منکر حساسیتهای سخنان برانکو شد. حرفهای او درباره کاتانچ، پیشتر درباره سایر هموطنان فوتبالیاش هم مطرح شده بود. او از لوکا مودریچ تا زلاتکو دالیچ را با ستایش و کلمات مثبت در رسانههای فارسیزبان توصیف کرده بود و هیچ دلیلی نمیدید تا این سخنان را برای همتای کرواتش در تیم ملی عراق تکرار نکند. تلاشهای برانکو برای «کرواتیزه کردن فوتبال ایران» به نظر اخلاقی نمیرسد.
برانکو میخواهد ثابت کند فوتبال ایران هر چه دارد، از کرواتهایی است که توپ را تا دروازه هدایت کردهاند و اگر او و دوستانش نبودند، شاید ایران هنوز هم در رویای صعود به جام جهانی مانده بود. یک نوع قومگرایی فوتبالی که شاید شبیه آن را در فوتبال ایران ندیده بودیم. در آن سوی ماجرا، شاید بهتر بود کارلوس کیروش هم از سر تقصیرات حرفهای حساسیتزای برانکو میگذشت تا اردوی تیم ملی به درخواست شخصی او، آرام و بیحاشیه دنبال شود.
این یک حقیقت غیر قابل انکار است که فوتبال ایران در کنار برانکو و کیروش پیشرفت کرده تا به سطح فعلیاش برسد. صعود به جام جهانی و فینالیست شدن در لیگ قهرمانان آسیا دو دستاورد ارزشمند سرمربیهای کروات و پرتغالی است که باید به آنها اشاره کنیم. اما آن چه این دستاوردها را مایوس میکند، جدالی است که میان ارزشمندتر بودن آنان رخ میدهد. این که هر کدام از این دو سرمربی در جایگاه خودشان، دست به کارهای بزرگی زدهاند و دلیلی ندارد زحمات آنان را کوچک بشماریم.»
انتهای پیام
نظرات