به گزارش ایسنا، از میان مسافران اتوبوسی که روز نهم آبان‌ماه پاییز ٦٥ از شهسوار به لنگرود نرسیدند، شاعر «آسمان سبز» هم به آسمان رسید.
باید همانند همیشه به انتظار شاگردانش در مدرسه پایان می‌داد اما این‌بار جایی در میان جاده، سانحه تصادف او را برای همیشه از رفتن به کلاس‌های درسش بازداشت.

سلمان هراتی تنها ۲۷ سال داشت که شاگردان کلاس شعرش را در تنکابن و شاگردان کلاس درس هنرش را با «از آسمان سبز»، «دری به خانه خورشید»، «از این ستاره تا آن ستاره» و آثاری دیگر تنها گذاشت و رفت.

پس از گذشت سال‌ها، در حالی که تنها ۱۰ سال برای شاعری مهلت یافت، صدایش را از شعرها و شاگردانی که از خود بر جا گذاشته می‌توان شنید.
بسیاری در کنار نام سلمان هراتی، لقب شاعر انقلاب را قرار داده‌اند. سلمان شاعر انقلاب بود؛ کلمات شعرش همچون خودش به آن‌چه باور و آرمانش بود هرگز پشت نکرد و کوشید تا شعرش، عنصری اثربخش در جامعه روزگار خودش و حتی روزگار پس از مرگش باشد.

سلمان هراتی از شاعران موفقی است که پس از نیما یوشیج از مازندران سر بر آورد. آن‌چه با وجود چهره‌هایی دیگر باعث اثرگذاری این شاعر شد، علاوه بر پیمودن سبک خاص خود در شعر، تربیت نسلی از شاعران بود.

سلمان قنبر هراتی، متخلص به آذرپاد یکم فروردین‌ماه سال ١٣٣٨ در مرزدشت تنکابن متولد شد و پس از آن‌که به سرعت شعر را شناخت با خلق آثاری برای کودکان، نوجوانان و بزرگسالان در نهم آبان‌ماه ۱۳۶۵ از دنیا رفت.

انتهای پیام