این داستان‌نویس در گفت‌وگو با ایسنا، درباره ورود سلبریتی‌ها به عرصه ادبیات اظهار کرد: ورود این افراد به ادبیات اشکالی ندارد، زیرا ادبیات حوزه بازی است و هرکس که استعدادی داشته باشد می‌تواند در این عرصه کار کند. از طرفی برخی از  شاعران ما هم وارد حوزه سینما  شده‌اند. به نظرم این مرزبندی‌هایی که انجام می‌دهیم مرزبندی‌های درستی نیست.

او افزود: این‌که بازیگر معروفی بخواهد  داستان یا نمایشنامه‌ای ‌بنویسد به میزان توانمندی‌اش بستگی دارد.  اما اگر  این بازیگر بخواهد  فقط از شهرتش استفاده کند، قطعا نمی‌تواند  در این حوزه خیلی دوام بیاورد؛ شاید به صورت مقطعی  به خاطر شهرتش  بتواند  کتابش را بفروشد اما اگر استعداد نداشته باشد نمی‌تواند ادامه بدهد.

امیری با تأکید بر این‌که مرزبندی  ادبیاتی‌ها درست نیست، بیان کرد:  من معتقدم بهتر است هر کس در حوزه تخصصی خود کار کند؛ مثلا من وارد حوزه شعر نمی‌شوم  و درباره آن اظهارنظر نمی‌کنم، زیرا حوزه تخصصی من ادبیات داستانی است. اما اشخاصی هستند که برای تنوع و یا  سرگرمی  وارد حوزه‌های دیگر می‌شوند. بازیگران هم خیلی تنوع‌طلب‌اند و دوست دارند عرصه‌های مختلفی را تجربه کنند، که اگر توانمندی و استعداد داشته باشند قطعا می‌توانند در حوزه‌های دیگر از جمله ادبیات به کار خود ادامه دهند، حتی ممکن است بازیگری را کنار بگذارند و نویسنده شوند.

نویسنده کتاب «عشق روی چاکرای دوم» با بیان این‌که درهای ادبیات به روی همه باز است و هیچ محدودیتی وجود ندارد، خاطرنشان کرد: حضور سلبریتی‌ها در ادبیات تأثیری ندارد، زیرا هرکس نان استعداد و توانمندهای خود را می‌خورد. چنان‌چه خیلی‌ها وارد ادبیات شده و بعد از آن خارج شدند؛  این افراد واقعا نویسنده بودند اما عملا نتوانستند آثار خلاقه‌ای از خود ارائه  بدهند، بنابراین سراغ کارهای دیگری رفتند.

 او با اشاره به  شاعرانی که بازیگری را تجربه‌ کرده‌اند، یادآور شد: به نظرم این‌که فردی بخواهد کاری را انجام بدهد و یا این‌که  آن کار را  ادامه ندهد به انتخاب شخصی‌اش بستگی دارد. در واقع  این‌که بازیگری بخواهد پا به پای  یک نویسنده بنویسند و با او رقابت کند به ظرفیت درونی‌اش بستگی دارد. من در طی سال‌های گذشته کتاب برخی از بازیگران را خوانده‌ام که  به نظرم خوب بوده است؛ نمی‌گویم فوق‌العاده، اما بدتر از آثار بقیه داستان‌نویسان نبوده است. کتاب این بازیگران  به گونه‌ای نبوده که من امتیاز بالایی به آن‌ها بدهم، البته من به خیلی از  کسانی که در ادبیات داستانی کار می‌کنند هم امتیاز بالایی نمی‌دهم.

نویسنده مجموعه داستان «هولا... هولا» ادامه داد: فرض کنید فردی که کار دیگری انجام می‌دهد برود و  یک مجموعه شعر چاپ کند، به نظرم  این فرد از اول استعداد شاعری داشته اما دیر رویای درونی خود را پیدا کرده، بنابراین سراغ کارهای دیگری رفته است؛ حال  ممکن است مجموعه شعر این فرد با اقبال عمومی مواجه شود که این موضوع خارج از  اراده فرد است. اما  باز هم می‌گویم این‌که فردی بخواهد کاری انجام بدهد به ظرفیت و توانمندی فرد برمی‌گردد و به اندازه  همان توانمندی و ظرفیتش هم نتیجه خواهد گرفت نه بیشتر از آن.  

انتهای پیام