این شاعر در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: شاعر آیینی اگر بدون در نظر گرفتن مولفه‌های بلاغی و سایر مولفه‌های شعری، شعر بگوید، علاوه بر این‌که شعرش ماندگاری ندارد تنها جنبه تبلیغی دارد.

علیپور افزود: هر شاعری با هر اعتقاد و ایدئولوژی باید درباره جریان‌های موجود مطالعات وسیعی داشته باشد و این مطالعات برای او درونی شود و این درونی شدن باعث شود خود شاعر و خصوصا شاعر آیینی با خلاقیت خود به داشته‌های دینی، فرهنگی و ادبی که به آن‌ها اعتقاد و علاقه دارد چیزی اضافه کند.

او با بیان این‌که شاعری که خلاق باشد می‌تواند با شعرهایش حداقل یک سطر به فرهنگ و دینی که به آن معتقد است بیفزاید گفت: برخی مسائل مثل عشق، عاطفه و... همیشگی هستند اما با توجه به تحولاتی که در جهان امروز رخ داده است و سیر تمدن‌ها، شاعر می‌تواند از منظری نگاه کند که حالت کلیشه یا کپی‌برداری نداشته باشد.

هرمز علیپور درباره وضعیت فعلی آثار شاعران جوان آیینی بیان کرد: برخی از شاعران جوان آیینی در سرودن این آثار بسیار موفق هستند. قرار نیست در این زمینه به تعداد افرادی که وجود دارند شاعر موفق داشته باشیم و اگر چنین بود در هر صد سال تنها یک نیما یا یک حافظ نداشتیم. هر چند که با توجه به فضای مجازی و رسانه‌ها شعر تکثر پیدا کرده و به یک حالت اشباع‌شده رسیده ولی در نهایت کسی از این آزمون سربلند بیرون می‌آید که بتواند استقلال و فردیت خود را به‌دست بیاورد و از آن مراقبت کند.

انتهای پیام