ایسنا به مناسبت "روز ملی محیط بان" میزبان تعدادی از محیطبانان کشور بود تا در میزگردی، گفته‌ها را بازگویند، سر صحبت از ناگفته‌ها باز کنند. حرف‌های در دل مانده را با مردم سرزمین خود بیان کنند و در سالروز محیطبان، از دشواری‌های پاسداری از آب، خاک، زیستگاه‌ها و تنوع زیستی کشور سخن بگویند.
هر چند ایسنا تلاش داشت تا تعداد بیشتری از محیطبانان را میزبانی کند اما به دلیل بعد مسافت و کمبود نیروی محیطبان و احتمال بروز خطر به هنگام خالی شدن مناطق چهارگانه محیط زیست از نیروهای محیطبان، این مهم محقق نشد. اما مسعود صمدیه محیط‌دار دوم، رضا کرمی محیط‌دار سوم، مجید عسگری‌زاده محیط‌دار یکم و عباس سالاری محیط‌دار سوم از استان‌های تهران و البرز در خبرگزاری ایسنا حضور یافته و به تشریح سختی‌های کار محیطبانی و دغدغه‌های همکاران خود پرداختند.
در این میزگرد از دغدغه‌های غالب حوزه محیطبانی از حقوق ناکافی گرفته تا کمبود نیرو، روش نادرست جذب محیطبان و عدم احتساب محیطبانی در زمره مشاغل سخت و زیان‌آور سخن گفته و پیشنهاداتی مثل صدور برگه جریمه‌های زیست‌محیطی و تشکیل معاونت محیط زیست برای همه وزارتخانه‌ها مطرح شد. در پایان هم محیطبانان تقاضای دیدار با مقام معظم رهبری را عنوان کردند.
ابتدا صحبت از ضرورت «بازبینی دستورالعمل‌های جذب نیروی محیطبان» به میان آمد. کرمی که مسئولیت منطقه حفاظت‌شده ورجین را برعهده دارد، نسبت به روال استخدام محیطبان به شدت انتقاد می‌کند و می‌گوید: در شرایط حاضر روند جذب محیطبان به این شکل است که ابتدا استخدام صورت می‌گیرد ، بعد دوره‌آموزشی برگزار می‌شود این در حالیست که استخدام باید بعد از دوره‌های آموزشی انجام شود چون در این دوره‌هاست که علاقه و توانایی جسمی و روحی نیرو برای شغل محیطبانی نمود پیدا می‌کند.
محیطبان باید نترس باشد
این محیطبان که سابقه فعالیت در مناطق مختلف کشور از جمله طالقان، کویر و فیرزکوه و ... دارد، ضمن ابراز تاسف نسبت به روند جذب نیروی محیطبان، می‌گوید: نیرویی داشتیم که شب‌ها از ماندن در پاسگاه محیطبانی می‌ترسید یا نیرویی که بعد از ۱۰ روز حضور در منطقه نسبت به ادامه کار اظهار ناتوانی کرد. واضح است که این افراد به درد محیطبانی نمی‌خورند چون قبل از استخدام یک بار هم وارد منطقه نشده‌اند تا با سختی‌های این کار مواجه شوند، بنابراین با وجود جذب نیرو، منطقه باز بدون محیطبان می‌ماند.
وی در پاسخ به این پرسش که چه پیشنهادی برای اصلاح دستورالعمل استخدام محیطبان دارید، با اشاره به اینکه حتما نیروها قبل از استخدام باید چهار تا شش ماه تحت تعلیم و آموزش قرار بگیرند، می‌گوید: فرد باید قبل از استخدام در محیط زیست در مناطق حضور یابد، سختی‌های کار محیطبانی را با گوشت و پوست لمس کند و در ادامه اگر علاقه و توان جسمی و روحی لازم را داشت، جذب شود.
محیطبان باید هواشناسی، گیاه‌شناسی، جانورشناسی و حقوق بداند
عباس سالاری - محیطبان شهرتهران که تحصیلکرده رشته محیط زیست است و سابقه ۷ سال فعالیت محیطبانی دارد - ضمن تایید صحبت‌های کرمی در مورد ایرادات جذب نیروی محیطبان اظهار می‌کند: یکی از بزرگترین معضلات محیط زیست روند جذب نیرو است. بیشتر افراد تصور می‌کنند که محیطبانی شغل ساده‌ای است اما یک محیطبان باید درباره حوزه‌های مختلف اعم از هواشناسی، جهت‌یابی، مسیریابی، گیاه‌شناسی و جانورشناسی آگاه باشد حتی یک محیطبان باید به امور قضایی به منظور ثبت گزارش و تهیه صورتجلسه ماموریت‌ها و عملیات اطلاع داشته باشد بنابراین برگزاری دوره‌های آموزشی پیش از استخدام برای محیطبانان ضروری است. آموزش نظری دردی از محیط زیست و محیطبانی دوا نمی‌کند. دانشجوی محیطبانی باید رد شدن از رودخانه و دوربین‌کشی را یاد بگیرد و صدای محیط و صدای حیات وحش را بشناسد. دانشجوی محیطبانی باید بداند چطور باید قاطر را پالان و چطور از کوه و صخره عبور کند. مدرسان این دانشکده باید متخصص اسب و اسلحه باشند و اگر قرار باشد یقه سفیدها در دانشکده محیطبانی تدریس کنند، همان بهتر که این دانشکده ایجاد نشود.
محیطبانی که از آواز پرندگان به حضور شکارچی پی می‌برد
به گفته سالاری، توجه به عملکرد محیطبانان قدیمی تاثیر روند جذب محیطبان را به‌خوبی نشان می‌دهد. محیطبانان قدیمی شناخت و هوش بسیار بالایی نسبت به محل خدمت خود داشتند. ما محیط‌بانانی داشتیم که به محض ورود به منطقه متوجه حضور شکارچی می‌شدند، آنان از رد چرخ ماشین، تکان خوردن یک تکه سنگ و حتی آواز غیر طبیعی پرندگان به وجود شکارچی در منطقه پی‌می‌برند. خوشبختانه من افتخار شاگردی تعدادی از این محیطبانان قدیمی را داشته‌ام.
بحث توجه به توانمندی نیروهای انسانی برای فعالیت در حوزه محیطبانی که مطرح می‌شود؛ فرصت را غنیمت شمرده و از محیطبان صمدیه که فرماندهی منطقه بالاطالقان استان البرز را برعهده دارد؛ در مورد موضوع چالش‌برانگیز «تغییر دانشکده محیط زیست به دانشکده محیطبانی» سئوال می‌کنم. موضوعی که گرچه بارها از منظر دانشجویان و اساتید بررسی شده اما از دیدگاه محیطبانان به آن پرداخته نشده است.
محیطبان صمدیه که به گفته خود تا روز گذشته در منطقه حضور داشته و با همان چهره آفتاب سوخته و لهجه شیرینش در همان ابتدا عنوان می‌کند که من یک روستایی هستم و می‌خواهم به زبان محیطبانی حرف بزنم، شاید دست و پا شکسته باشد اما حرف‌های من، حرف‌های یک چوپان، یک دامدار و یک محیطبان است، آمده‌ام هر آنچه در دلم هست بیان کنم.
صمدیه با ۲۳ سال خدمت باسابقه‌ترین محیطبان این جمع به حساب می‌آید؛ تغییر دانشکده محیط زیست به محیطبانی را امری ضروری می‌داند و معتقد است که مسئولان دیر به این فکر افتاده‌اند. او می‌گوید: من فرقی بین محیطبانی، مرزداری و دریانوردی نمی‌بینم چون محیطبانان از آب، خاک و حیات وحش به عنوان سرمایه‌های کشور پاسداری می‌کنند. بنابراین همان‌طور که دانشگاه امام علی (ع) برای ارتش، دانشگاه امام حسین (ع) برای سپاه و دانشگاه امین برای نیروی انتظامی است باید برای تربیت محیطبان هم دانشکده‌ای وجود داشته باشد.
این محیطبان برای تشکیل دانشکده محیطبانی شروطی قائل است و تاکید می‌کند که دانشکده محیطبانی باید واحدهای عملی را مورد توجه قرار دهد. آموزش نظری دردی از محیط زیست و محیطبانی دوا نمی‌کند. دانشجوی محیطبانی باید رد شدن از رودخانه و دوربین‌کشی را یاد بگیرد و صدای محیط و صدای حیات وحش را بشناسد. دانشجوی محیطبانی باید بداند چطور باید قاطر را پالان و چطور از کوه و صخره عبور کند. مدرسان این دانشکده باید متخصص اسب و اسلحه باشند و اگر قرار باشد یقه سفیدها در دانشکده محیطبانی تدریس کنند، همان بهتر که این دانشکده ایجاد نشود.
محیطبانی که چهارشبانه‌روز در کمین شکارچی متخلف بود
حالا که سر صحبت و درد دل‌ها باز شده؛ محیطبانان اشاره‌هایی به سختی کارشان می‌کنند. برای مثال محیطبان کرمی که ۱۶ سال سابقه خدمت دارد، در مورد سختی کار محیطبانی می‌گوید: متاسفانه برخی تصور می‌کنند محیطبانی یک شغل ساده است و صرفا به گشت و گذار در کوه و دشت خلاصه می‌شود. در حالی‌که این تصور با واقعیت فاصله زیادی دارد. برای مثال یک بار در طالقان مجبور شدم برای دستگیری یک شکارچی متخلف چهار شبانه روز پی در پی در کوه و صخره کمین کنم، محیطبانی شغل ساده‌ای نیست.
محیطبان سالاری هم که در زمینه نمونه‌برداری واحدهای صنعتی تهران فعالیت می‌کند، با اشاره به گستردگی وظایف محیطبان اظهار می‌کند: تکالیف محیطبانان از نمونه‌برداری از یک واحد صنعتی شروع می‌شود و صدور اخطاریه برای این واحدها و مقابله با زمین‌خواری، جلوگیری از آلودگی رودخانه‌ها، مقابله با شکارچیان غیرمجاز، حفاظت از زیستگاه‌ها و حیات وحش و حتی مقابله با قاچاق حیات وحش را در برمی‌گیرد.
مجید عسگری‌زاده - محیط‌دار یکم که در منطقه حفاظت‌شده البرز جنوبی فعالیت دارد - در این مورد با بیان اینکه ما محیطبان در خط مقدم سازمان محیط زیست هستیم علاوه بر شکار موضوعات مختلف از جمله جلوگیری از آلایندگی آب، مقابله با کوه‌بری و کوه‌خواری، مقابله با ویلاسازی‌های غیر مجاز و زمین‌خواری‌ها و حفاظت از پوشش گیاهی را دنبال می‌کنیم.
مسعود صمدیه که در منطقه بالاطالقان به عنوان یک منطقه کوهستانی فعالیت می‌کند، دست روی زانویش می‌گذارد و می‌گوید: شب‌ها زانوهایم سوز دارد چون مدت‌هاست که در کوه و صخره کار می‌کنم البته این تنها مشکل من نیست بلکه بیشتر محیطبانان از مشکلات چشم و زانو رنج می‌برند و همه اینها به خاطر کار زیاد است. متاسفانه این دردها دیده نمی‌شود.
به سئوال من محیطبان جواب بدهید
وی ادامه می‌دهد: یک نفر به این سئوال من جواب دهد که اگر محیطبان را در منطقه یک افعی قفقازی نیش بزند، چه کار باید انجام دهد؟ همه می‌دانند که بعد از نیش این نوع عقرب، فرد فقط دو ساعت زنده می‌ماند در حالی‌که از "سیکان‌رود" تا اولین روستا دو ساعت فاصله است.
بعد از ۲۳ سال کار نمی‌گویم حقوقم کم است یا زیاد ، اما اینکه ما حرف نمی‌زنیم و سکوت می‌کنیم، به معنای این است که ما از شرایط راضی هستیم؟ اگر محیطبان حیا خرج می‌دهد و در مورد مسائل مالی و معیشتی حرف نمی‌زند به معنای این است که مشکلی ندارند و نباید به او توجه شود؟
شیفت کاری محیطبانان خانواده آنها را تحت فشار قرار می‌دهد
در ادامه موضوع سختی کار، محیطبان کرمی انتقاد خود را نسبت به شیفت‌های کاری محیطبانان اعلام می‌کند و می‌گوید: شیفت محیطبانان ۱۸ شبانه‌روز کار و ۱۲ شبانه روز استراحت است. این روند فشار زیادی به محیطبان و به ویژه به خانواده محیطبانان وارد می‌کند، مخصوصا محیط‌بانانی که بومی منطقه نیستند و محل کار آنان با محل سکونتشان فاصله زیادی دارد. بیشتر وقت استراحت این افراد صرف رفت و آمد می‌شود.
وی ادامه می‌دهد: گاهی ممکن است ترتیب شیفت‌ها به شکل ۹ شبانه‌روز کار و شش شبانه‌روز استراحت شود در حالی‌که شیفت محیط‌بان‌ها هم باید مثل نیروی انتظامی ۴۸ ساعت به ۲۴ ساعت یا حتی به شکل ۲۴ ساعت به ۲۴ ساعت باشد. دلیل وضعیت شیفت‌های محیطبانان هم به کمبود نیروی محیطبان برمی‌گردد. برای مثال ورجین با ۲۸ هزار هکتار مسافت، تنها ۱۳ نیرو دارد.
منطقه کوهستانی طالقان فقط ۵ نیروی محیط بان دارد
صمدیه در ادامه صحبت‌های کرمی از مشکلات کمبود محیطبان می‌گوید، مشکلی که شرایط را برای کار سخت و شیفت‌ها را فشرده می‌کند، به گفته او، طالقان ۹۸ هزار هکتار مسافت دارد و تنها با پنج محیطبان حفاظت می‌شود که از این تعداد دو نفر در استراحت و سه نفر در شیفت کاری هستند. در این میان نباید نوع منطقه را هم نادیده بگیریم چون ما در مورد طالقانی حرف می‌زنیم که صخره‌ای است؛ "شاه البرز" ، "علم کوه" و "نازکوه" دارد.
دعوت محیطبان صمدیه از مسئولان برای شب‌مانی در کوه‌های طالقان
وی می‌افزاید: اگر یکی از پرسنل نیروی انتظامی در چهارراهی با متخلفان درگیر شود به راحتی بی‌سیم می‌زند و تعداد زیادی نیرو به کمک او می‌ایند و کل چهارراه را می‌بندند اما اگر من در منطقه «کهار» درگیر بشوم کجای آنجا را ببندم ، با کدام بی‌سیم وضعیتم را اعلام کنم، اصلا نیروی کمکی وجود ندارد که بخواهم خبر بدهم. به همین علت از همه مسئولان دعوت می کنم که در طالقان یک شب در کوه بمانیم.
محیطبانان چقدر حقوق می‌گیرند؟
صحبت‌هایمان با خنده‌های تلخ درمورد وضعیت حقوق و سختی کار محیطبانان ادامه دارد. سالاری با اشاره به اینکه وضعیت استخدامی محیطبانان در سازمان حفاظت محیط زیست به سه شکل قراردادی، پیمانی و نیروهای رسمی است، می‌گوید: میزان حقوق محیطبانان در حدود یک میلیون و ۳۰۰ هزار تومان تا دو میلیون و ۵۰۰ هزار تومان است.
این محیطبان در مورد درجات محیطبانی که هنوز تاثیری در حقوق دریافتی آنها ندارد اظهار می‌کند: محیطبانان هر چهار سال یکبار با توجه به شرایط تحصیلی و سنوات درجه می‌گیرند. به عبارت ساده‌تر اگر فرد دیپلمه وارد محیط بانی شود، درجات او ازسرمحیط‌بانی شروع می‌شود سپس با توجه به مدارک تحصیلی و سال‌های خدمت، ترفیع درجه می‌گیرد.
محیطبانان حیا به خرج می‌دهند که از پول حرف نمی‌زنند
صمدیه هم در این مورد ضمن ابراز گلایه از بی‌توجهی نسبت به وضعیت معیشتی محیطبانان می‌گوید: بعد از ۲۳ سال کار نمی‌گویم حقوقم کم است یا زیاد اما اینکه ما حرف نمی‌زنیم و سکوت می‌کنیم، به معنای این است که ما از شرایط راضی هستیم؟ اگر محیطبان حیا خرج می‌دهد و در مورد مسائل مالی هیچ حرفی نمی‌زند به معنای این است که مشکلی ندارند و نباید به او توجه شود؟
محیطبانی هنوز جزو مشاغل سخت نیست
در این مورد کرمی با بیان اینکه متاسفانه به امور رفاهی محیطبانان هیچ توجهی نمی‌شود، می‌گوید: هنوز محیطبانی در زمره مشاغل سخت قرار نگرفته البته گویا در «لایحه حمایت از محیطبانان» به این موضوع اشاره شده است و انتظار داریم این لایحه هر چه زودتر در مجلس تصویب شود، امیدواریم علاوه بر افزایش حقوق برای محیطبانان تسهیلاتی مثل وام‌های قرض‌الحسنه در اختیار محیطبانان مشابه سایر گروه‌ها قرار گیرد.
انتظار یک محیطبان از علی لاریجانی
صمدیه درباره لایحه حمایت از محیطبانان ، خاطره ای از سفر رییس مجلس شورای اسلامی به منطقه طالقان تعریف می‌کند و در این باره می‌گوید: یک بار آقای علی لاریجانی - رئیس مجلس - به طالقان آمد و از نزدیک با سختی‌های کار من آشنا شد و شرایط زندگی یک محیطبان را در منطقه دید. به همین علت انتظار دارم او که از نزدیک این سختی‌ها را دیده است، موضوع لایحه حمایت از محیطبانان را پیگیری کند.
محیطبان در تابستان لباس زمستانی می‌پوشد؟
وضعیت امکانات و تجهیزات محیطبانی و کیفیت لباس و کفش‌های محیطبانان یکی دیگر از موضوعاتی بود که محیط بانان به آن پرداختند برای نمونه مجید عسگری‌زاده - محیطبان منطقه البرز جنوبی به لباس ضخیم خود اشاره می‌کند و می‌گوید: دست به لباسم من بزن، آیا این لباس مناسب تابستان است ؟ این لباس به هیچ وجه برای فصل تابستان مناسب نیست. لباس محیطبان باید راحت باشد اما در این لباس به شدت عرق می‌کنیم چون ضخیم است و زمستانی.
به گفته سالاری، هر سال باید چهار دست لباس، دو دست در فصل پاییز و دو دست در فصل تابستان بین محیطبانان توزیع شود و از ملزومات لباس محیطبانان احساس راحتی در آن است.
محیطبان کار فانتزی انجام نمی‌دهد
وی با اشاره به لباسی که بر تن دارد و اتفاقا رنگ آن با لباس سایر محیطبانان تا حدی فرق دارد، می‌گوید: این لباس عملیات است که به طور شخصی خریده‌ام چون معتقدم محیطبان کار فانتزی انجام نمی‌دهد و حتما باید دو نوع لباس یکی یونیفرم و دیگری لباس ماموریت و عملیات داشته باشد.
صمدیه با اشاره به کم بودن کفش و لباس‌های توزیعی در بین محیطبانان می‌گوید: چند وقت یک بار به محیطبانان لباس می‌دهند اما مجبوریم در سال چند بار کفش و لباس با هزینه شخصی تهیه کنیم.
کرمی هم با اشاره به کیفیت نامناسب کفش و پوتین محیطبانان می گوید: امسال به محیطبانان کفش دادند اما کفش خوبی نیست. به کیفیت این اقلام هنگام خرید باید توجه بیشتری شود تا برای فعالیت در کوه و صخره مناسب باشد.
شوکر و اسپری محیطبانان چه شد؟
صمدیه همچنین با انتقاد از برنامه‌های اجرا نشده در سازمان حفاظت محیط زیست و تهیه نشدن اقلام مورد نیاز محیط بانان اظهار می‌کند: مدت‌هاست که قرار شده شوکر و اسپری در بین محیطبانان توزیع کنند اما هنوز خبری نشده است. شما تصور کنید من بعد از یک روز کاری سخت، در حال بازگشت از گشت‌زنی هستم و پایین کوه با یک گله سگ پذیرایی می‌شوم. من چطور باید از شرّ این گله سگ جانم را نجات بدهم؟ برای همین اولویت در منطقه من شوکر است نه جلیقه ضد گلوله. برای محیطبانان برخی مناطق اولویت‌های دیگری جز جلیقه وجود دارد. ضمن اینکه شکارچی با سلاحی قوی وارد عرصه می‌شود که اگر شلیک کند هفت تا جلیقه را هم سوراخ می‌کند.
صمدیه در عین حال به وضعیت بد سلاح محیطبانان هم اشاره می کند و می‌گوید: من دوست دارم مسئولان سلاحم که ضامنش خود به خود درمی‌رود را ببینند. آیا این سلاح باید در اختیار محیطبان باشد؟ محیطبان باید بهترین سلاح کلاشینکف را داشته باشد.
چرا اسب برای محیطبانان تهیه نشد؟
این محیطبان منطقه طالقان با بیان اینکه برای گشت در برخی نقاط مجبور به کرایه قاطر می شوم، می‌گوید: من باید برای کرایه قاطر ۱۰۰ هزار تومان پول بدهم تا به سمت علم کوه بروم و شکارچی را که از مازندران می‌آید دستگیر کنم. قرار بود به محیطبانان اسب بدهند. پس این طرح چه شد؟ قرار بود در برخی مناطق تعدادی سگ در اختیار محیطبانان قرار دهند، پس این طرح چه شد؟ قطعا سگ در امر پیشگیری از درگیری می‌تواند موثر باشد.
کرمی هم کمبود خودرو و موتورسیکلت محیطبانان را ضعفی برای کار محیطبانی توصیف می‌کند.
سالاری هم در ادامه با انتقاد شدید از وضعیت تجهیزات محیطبانان می‌گوید: سازمان حفاظت محیط زیست قبل از دهه ۵۰ به شکل کانون شکاربانی فعالیت می‌کرد و من به جرات می توان گفت که شکاربانان آن موقع، بهتراز ما عمل می‌کردند چون امکانات بیشتر و بهتری داشتند.
به گفته وی متاسفانه با اینکه حوزه تکالیف محیطبانان نسبت به شکاربانان قدیم بیشتر شده اما به هیچ وجه امکاناتشان ارتقا پیدا نکرده و حتی بدتر هم شده است. در شرایط حاضر هم محیطبانان با چنگ و دندان محیط زیست را حفظ کرده‌اند.
از آنجا که محیطبانان ضابط قضایی هستند می‌توان برگه‌های جریمه مشابه برگه‌های جریمه امور راهنمایی و رانندگی طراحی کرد و در اختیار آنان قرار داد تا متخلفان محیط زیست را از جمله افرادی که زباله‌های خود را در در عرصه‌های طبیعی رها می‌کنند، جریمه کنند.
بررسی جرایم محیطبانان در دادگاه عمومی
سالاری درباره شرایط قضایی محیط بانان، حمایت از آنها را ضعیف می‌داند و می‌گوید: اگر بازپرس و دادستان دغدغه محیط زیست داشته باشند تا حدی شرایط برای محیطبان خوب است اما اگر این دغدغه و دانش محیط زیست نباشد، مشکلات زیادی برای محیطبان پیش می‌آید. متاسفانه هنوز جرایم محیطبانان در دادگاه عمومی بررسی می‌شود البته جای خوشحالی است که بر اساس دستورالعمل جدید ستاد کل نیروهای مسلح باید جرایم محیطبانی در دادگاه نظامی مورد رسیدگی قرار گیرد.
کرمی هم با اشاره به نبود امکان مستندسازی موقعیت‌های محیط بانی اظهار می‌کند: محیطبانی که در کوه با شکارچی متخلف مواجه می‌شود ممکن است تنها باشد و هیچ شاهدی نداشته باشد بنابراین اگر حمایت نشود در دادگاه محکوم می‌شود. در این شرایط لازم است که محیط‌بان‌ها مورد حمایت قضایی قرار گیرند البته لایحه حمایت از محیطبانان به این موضوع پرداخته است که در صورت تصویب، حتما برخی مشکلات رفع خواهد شد.
تقاضای محیط بانان برای ملاقات با مقام معظم رهبری
عسگری‌زاده - محیطبان منطقه البرز جنوبی - که تاکنون در دو فیلم مستند محیط زیستی با نام‌های «ضامن آهو» و «آماربرداری از حیات وحش طالقان» هم حضور داشته است و در حال حاضر هم ساخت چند مستند مثل مدرسه طبیعت، بی‌زباله، را پیگیری می‌کند؛ درخواست می‌کند که امکان و فرصت دیدار محیطبانان با مقام معظم رهبری فراهم شود.
ضرورت طراحی برگه‌های جریمه زیست محیطی
وی معتقد است با قانونی شدن برخی موارد و اعمال جریمه برای آن می‌توان از تخلفات در آن حوزه خودداری کرد.
عسگری‌زاده پیشنهاد می‌دهد: از آنجا که محیطبانان ضابط قضایی هستند می‌توان برگه‌های جریمه مشابه برگه‌های جریمه امور راهنمایی و رانندگی طراحی کرد و در اختیار آنان قرار داد تا متخلفان محیط زیست را از جمله افرادی که زباله‌های خود را در در عرصه‌های طبیعی رها می‌کنند، جریمه کنند.
این محیطبان که معتقد است: برای اعمال تکالیف محیط زیستی علاوه بر راه‌های مختلف فرهنگ‌سازی مثل فیلم سینمایی و مستند، اعمال جریمه هم موثر است.
وی می‌افزاید:همان‌طور که بستن کمربند با قانون و جریمه در ما نهادینه شده است، لازم است برای نهادینه کردن برخی امور زیست محیطی ضوابط و جریمه‌هایی اعمال شود.
مدیران محیط زیست در مناطق حفاظت شده حضور یابند
عسگری‌زاده به مدیران و معاونان سازمان حفاظت محیط زیست نیز پیشنهاد می‌دهد که برای درک دقیق و روشن از وضعیت مناطق خود در عرصه‌ها حضور یابند و به استعلام بسنده نکنند.
وی معتقد است: مدیران سازمان حفاظت محیط زیست نباید تنها پشت میز و زیر کولر بنشینند بلکه باید در منطقه حضور یابند و با محیطبان همقدم شوند.
تشکیل معاونت محیط زیست برای همه وزارتخانه‌ها
این محیطبان منطقه البرز جنوبی پیشنهادی در مورد طراحی معاونت محیط زیست در همه وزارتخانه‌ها را هم مطرح می‌کند و می‌گوید: در همه وزارتخانه‌ها باید معاونت زیست محیطی داشته باشیم تا همه اقدامات همان وزارتخانه از فیلتر این معاونت بگذرد. متاسفانه تا همین دو سال پیش وزیری داشتیم که معتقد بود گور ایرانی به درد نمی‌خورد و باید مجوز معدن‌کاوی داده شود.
قرق اختصاصی روشی مهم در حفظ حیات وحش
کرمی که تحصیلکرده رشته محیط زیست است ضمن هشدار نسبت به چرای بی‌رویه و بی‌موقع دام، قرق‌های اختصاصی را یکی از روش‌های موثر در حفظ حیات وحش می‌داند و در مورد مزایای این طرح می‌گوید: قرق‌های اختصاصی باعث کم شدن فشار بر مناطق حفاظت‌شده می‌شود و حضور جوامع محلی در حفاظت از محیط زیست را پررنگ می‌کند چون جوامع محلی بهتر می‌توانند از محیط زیست خود را حفظ و حراست کنند.
صمدیه به تاثیر آموزش بر حفظ محیط زیست تاکید و اظهار می‌کند: از طریق برگزاری تورهای طبیعتگردی باید احترام به محیط زیست را به دانش‌آموزان یاد بدهیم و این کار علاوه بر بحث‌های تئوری در قالب اجرای طرح «یک ساعت با محیطبان» از طریق برگزاری تورهای گردشگری در مناطق حفاظت‌شده تحت نظر محیطبانان ممکن است. کلیه رشته‌های دانشگاهی باید چند واحد محیط زیست داشته باشند چون پزشکی که واحدهای محیط زیستی پاس کند، متوجه می‌شود که باید زباله‌های عفونی را از غیرعفونی جدا کند یا مهندس مکانیکی که واحد محیط زیست را گذرانده باشد نسبت به آلودگی هوا حساسیت پیدا می‌کرد و به دنبال تولید خودرو و موتورسیکلت با کیفیت می‌رود.
شکارچیان باید آموزش ببینند
سالاری جوانترین محیطبان جمع، به سازمان حفاظت محیط زیست پیشنهاد داد: این سازمان همان‌طور که باید روی آموزش محیطبانان تمرکز کند باید آموزش شکارچیان را هم مورد توجه قرار دهد. این ذهنیت باید در شکارچی اصلاح شود که می‌تواند به سمت محیطبان شلیک کند. سازمان حفاظت محیط زیست به عنوان متولی حفظ حیات وحش و صادرکننده مجوزهای شکار ، باید آموزش شکارچیان را هم مورد توجه قرار دهد. شکار در همه جای دنیا وجود دارد اما به شکل قاعده‌مند.
وی می‌افزاید: در کشورهای دیگر شکارچی مجوزدار تنها با سه یا چهار فشنگ وارد منطقه می‌شود اما در ایران برخی شکارچیان که مجوز صید پرنده دارند، کوله پشتی خود را پر از فشنگ می‌کنند علاوه بر آن چهار قطار فشنگ دور گردن آویزان می‌کنند و کل منطقه را به گلوله می‌بندند و پرنده‌ها را قلع و قمع می‌کنند درحالی‌که ۱۰۰ تا فشنگ برای یک سال است نه برای یک روز و مجوز شکار پرنده برای این است که شکارچی در نهایت سه تا کبک شکار و منطقه را ترک کند.
به گفته سالاری بدتر از همه این است که شکارچی تصور می‌کند باید در منطقه با همه از محیطبان گرفته تا مردم محلی درگیر شود و به سمت آنان شلیک کند. بخش عمده این وضعیت ریشه در عدم آموزش شکارچی دارد و سازمان حفاظت محیط زیست باید این کار را بر عهده بگیرد.
درخوات و توصیه‌های یک محیط بان به شکارچیان
به گزارش ایسنا، صمدیه- محیطبان با سابقه کشور- در پایان این نشست خطاب به شکارچیان اظهار کرد: همه ما ایرانی هستیم و ما محیطبانان تنها قصد خدمت داریم و به همین علت در زمان صدور پروانه شکار سعی می‌کنیم پروانه‌ها به شکل عادلانه در بین همه قرعه‌کشی شود اما مشکلات در محیط زیست زیاد است. مشکلات برای محیطبانان هم زیاد است اما این به معنا نیست که از منطقه با تمام قدرت حفاظت نکنیم. من از شما خواهش می‌کنم که به خاطر شکار غیرمجاز و قاچاق، خود و خانواده خود را به دردسر نیندازید. کسانی که محیطبان شده‌اند با دل و جان برای حفظ حیات وحش و زیستگاه‌ها کار می‌کنند و خواهش می‌کنیم شما هم با ما همکاری داشته باشید. هدف من پیشگیری از درگیری است. من نمی‌خواهم یک متخلف را به مجرم تبدیل کنم. نمی‌خواهم یک پرونده قضایی بیشتر شود و نمی‌خواهم به سمت هموطنم شلیک کنم، بلکه اولین هدفم این است که شکارچی متخلف که به محض دیدن منطقه را ترک کرده و هیچ درگیری پیش نیاید و امنیت منطقه حفظ شود.
انتهای پیام
ایسنا- زینب رحیمی
نظرات