این نمایشنامهنویس و پژوهشگر در گفت‌وگو با ایسنا، درباره ظرفیت ادبیات و کتاب کودک در زمینه آگاهی‌بخشی به بچه‌ها برای شناخت بدن خود و پیشگیری از اتفاق‌هایی مثل تعرض و تجاوز به آن‌ها، اظهار کرد: بدیهی است که ادبیات کودکان می‌تواند حامل مفاهیمی باشد که کودکان نیازمند شنیدن و آموختن آن هستند. البته تا این‌جا به شکل نادرستی پرداختن به این‌گونه موضوعات تابو تلقی شده است که آثار زیان‌بار این نپرداختن را اکنون به شکل تأسف‌باری در سطح جامعه می‌بینیم.
او سپس گفت: به نظر می‌رسد در کتاب‌های درسی و غیردرسی مانند ادبیات باید حرکت جدی و حمایتی صورت بگیرد. همچنین استفاده از نمایش خلاق به صورت مستقیم کودکان را با این مسأله درگیر می‌کند. البته از آن‌جایی که وضعیت انتشار کاغذی کتاب در حال حاضر مناسب نیست و بسیار اندک است حضور نویسندگان در مدارس و خواندن و پرسش و پاسخ بی‌واسطه بسیار ثمربخش خواهد بود.
اکبرلو در ادامه افزود: ناشرانی مانند کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، مدرسه و منادی تربیت به دلیل تیراژ بالا و دسترسی به کتابخانه‌های مدارس و کانون باید در این زمینه پیشگام باشند. متأسفانه در بهترین جای عرضه ادبیات که تلویزیون است به دلیل محافظه‌کاری شدید مدیران و ناآشنایی آن‌ها با فضای کار کودک، کوچک‌ترین فعالیتی انجام نمی‌شود و مدیران و تهیه‌کنندگان ترجیح می‌دهند به موضوعات بی‌خطر و خنثی بپردازند.
او درباره این‌که نحوه بیان این موضوعات در کتاب‌ها به چه شکل باشد که خانواده‌ها تمایل داشته باشند کتاب را برای کودکان خود بخرند، گفت: همان‌طور که گفتم در چند دهه اخیر این موضوعات واجب به صورت تابو باقی مانده است. بدیهی است که این موضوع در آغاز واکنش‌هایی را به همراه خواهد داشت، به همین دلیل برای تصریح اهمیت موضوع و آموزش آن به نظرم باید از مدرسه و آموزش اولیا آغاز کرد و در ادامه و برای مکمل از قالب‌های مختلف ادبی و هنری برای آموزش و آگاهی بهره برد.
این نمایشنامهنویس و کاگردان تئاتر در پایان بیان کرد: سفارش نگارش نمایش‌نامه‌ای در این زمینه به من داده شد. طرح آن را هم نوشتم و تصویب شد اما به دلیل سوءتفاهم‌های پیش‌آمده به خاطر سند ۲۰۳۰ این کار متوقف شد.
انتهای پیام
نظرات