افشین یزدانی که مشاور بازنگری محدوده‌های حریم مجموعه میراث جهانی پاسارگاد با تمرکز بر تعریف و تبیین چشم‌انداز فرهنگی دشت پاسارگاد است، در مورد طرح تبیین و تعریف چشم‌انداز فرهنگی پاسارگاد دوران هخامنشی در قالب طرح بازنگری حریم مجموعه میراث جهانی پاسارگاد به خبرنگار ایسنا می‌گوید: به منظور حفاظت کارآمد و بهینه از آثار باستانی دشت پاسارگاد برنامه بازنگری محدوده‌های حریم این اثر جهانی با تمرکز بر موضوع «چشم‌انداز فرهنگی» مورد توجه قرار گرفته است.

او بازنگری محدوده‌های حریم پاسارگاد را یک موضوع نوین در مباحث فرهنگی و به جهت شناخت بهتر رفتار گذشتگان در بستر جغرافیایی شکل‌گیری آثار باستانی می‌داند که مورد توجه و دقت قرار گرفته است.

یزدانی موضوعیت چشم انداز فرهنگی را در قالب یک زبان ساده، به روابط دو جانبه و خلاقانه انسان در دوران‌های مختلف با طبیعت پیرامون خود معرفی می‌کند که به آن پرداخته شده و می‌گوید: این چشم‌انداز در تلاش است تا رفتار انسان‌ها را در مواجهه با توانایی‌ها و کاستی‌های محیط پیرامون خود تحلیل کند.

این باستان‌شناس یکی از مهم‌ترین موضوعات چشم‌انداز فرهنگی در کشور از هزاره‌های پیش را بحث شیوه‌های بهره‌برداری بهینه ایرانیان از منابع آبی محدود دانسته است.

وی ادامه می‌دهد: در همین زمینه بررسی‌های باستان شناسی در سال‌های اخیر توانسته شبکه و زنجیره‌ای از تلاش‌های حیرت‌آور مهندسی و مدیریتی را در راستای بهره‌برداری و انتقال و ذخیره منابع آبی در دشت پاسارگاد در دوران هخامنشی یعنی در حدود 500 سال پیش از میلاد مسیح روشن و اثبات کند.

وی بررسی‌های میدانی باستان‌شناسی را نشان از تمرکز جدی بر موضوع آب در دوران باستان در دشت پاسارگاد می‌داند و بیان می‌کند: که در قالب ایجاد سدها و بندهای عظیم و همچنین کانال‌ها و آبراهه‌های طولانی که در سنگ و بستر صخره یا در بستر رسوبی منطقه حفر شده است، خود را نشان می‌دهد.

مشاور بازنگری محدوده‌های حریم مجموعه میراث جهانی پاسارگاد، گستردگی و حجم عظیم فعالیت‌های انجام شده را به حدی می‌داند که می‌تواند به عنوان جاذبه‌های تازه‌ای از مهندسی ایرانیان باستان و اقدامات جسورانه او در مهندسی و مدیریت منابع آبی مورد بازدید و تحسین گردشگران داخلی و خارجی قرار گیرد.

یزدانی یکی از پروژه‌های عظیم در این زمینه را آبراهی معرفی می‌کند که در بین مردم محلی امروزه به نام «جوی دختر» شناخته می‌شود و در ازای آن بیش از 25 کیلومتر بوده و آب دشت شمالی مجموعه آثار پاسارگاد را به دشت سعادت شهر امروزی منتقل و در پشت یک بند ذخیره می‌کرده است.

او ادامه می‌دهد: نقطه قابل توجه در ساخت این آبراه طولانی حفظ شیب فنی و مهندسی آبراه در تطابق با عوارض منطقه و تپه ماهورهای فراوان در مسیر و از آن مهم‌تر انتقال آب از یک حوضه به یک حوضه آبریز دیگر است که برای این کار نیاز بوده تا بخشی از آبراه که طولی برابر با حدود دو هزار متر دارد دارای عمقی حدود 15 متر با پهنای 70 متر شود که در نوع خود به دلیل حجم فراوان خاکبرداری و ابعاد پروژه بسیار قابل توجه و شگفتی است.

به گفته‌ی وی؛ پایگاه میراث جهانی پاسارگاد براساس توصیه مشاور بازنگری حریم در حال مطالعه برای ایجاد بسترهای مناسب با هدف امکان گردشگر پذیر شدن بخش‌هایی از این آبراه باستانی است، آبراهی که در نزدیکی مسیر اصلی راه کنونی اصفهان به شیراز و در 10 کیلومتری جنوب آرامگاه کوروش قرار گرفته است. 

مشاور بازنگری حریم  محوطه پاسارگاد با بیان این که طرح بازنگری حریم پاسارگاد مراحل پایانی پروژه را طی می‌کند، ادامه می‌دهد: تلاش شده تا به گونه‌ای کارامد موضوع توجه و حفاظت کارامد از سدها، بندها و آبراهه‌های باستانی مورد توجه قرار گرفته و از این آثار نسبت به فعالیت‌هایی که می‌تواند باعث آسیب یا صدمه به آن‌ها شود، حفاظت کند.

انتهای پیام