به گزارش ایسنا، شهرداری اصفهان از حدود دو سال قبل نسبت به حصارکشی دهانه‌ی پل‌های تاریخی اصفهان به میراث فرهنگی هشدار داده بود اما سقوط کودک دو ساله از سی‌ و سه پل در ۲۰ مهر سال گذشته، این هشدار را آن‌قدر جدی‌تر کرد تا شورای فنی میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی استان، با برگزاری جلساتی در نهایت ۳۰ دی سال گذشته «شورای فنی میراث فرهنگی استان اصفهان، طرح نهائی نصبِ حفاظ روی دهانه‌های سی‌و سه پل تاریخی را تصویب کرد.»

بعد از گذشت حدود سه ماه از انتشار خبر تصویب نصب حفاظ در دهانه‌های سی و سه پل، اواخر فروردین ماه امسال؛ فریدون اللهیاری، مدیر کل میراث فرهنگی استان اصفهان نسبت به برگزاری جلسات کارشناسی برای رسیدن به یک نتیجه و طرح نهائی در این زمینه خبر داده بود تا به گفته‌ی مدیریت شهری اصفهان؛ «ایمن سازی سی و سه پل و پل‌های تاریخی اصفهان به عنوان یک ضرورت برای حفظ جان مردم به عنوان یک اصل مسلم انجام شود.»

تا این‌که یکم خرداد طرح دیگری از حصارکشی روی یک دهانه‌ی دیگر سی و سه پل نصب شد و با توجه به صحبت‌هایی که تا پیش از این برای نصب این حصارها مطرح بود، به نظر می‌رسد اکنون این طرح نهائی و مورد تائید میراث فرهنگی باشد، اما آیا این طرح که با میله‌های فلزی بر بدنه‌ی سی و سه پل در حال نقش بستن است، می‌تواند یکی از اصل‌های همیشگی آثار تاریخی در صورت الحاق را تائید کند، یعنی اصل «برگشت پذیری به حالت اول»؟
 

از زمان آغاز این کار یعنی از حدود چهار ماه گذشته، موج نقدها و هشدارها در کنار رفتار مسالمت آمیز برخی دیگر از کارشناسان به سوی سی و سه پل روانه شد؛ برخی از کارشناسان معتقدند مسدود کردن دهانه‌های این پل تاریخی هیچ توجیهی ندارد و هرگونه مداخله به منظر این پل آسیب می‌زند، آن‌ها حتی خشکی سی و سه پل را عاملی برای آسیب‌های جسمی وارد شده به گردشگران دانسته‌اند.

از سوی دیگر به اعتقاد موافقان این طرح، سی‌وسه پل به عنوان یک عرصه شهری باید همیشه خود را با اتفاقات درون شهری وفق دهد و این کار نیز یکی از آنهاست.

اما نکته‌ی جالب توجهی که از سوی برخی سازمان‌های مردم نهاد مطرح شده؛ لزوم نظرسنجی از افکار عمومی برای انجام چنین کاری برای یکی از مهمترین آثار تاریخی اصفهان و کشور است.

و البته اداره کل میراث فرهنگی استان اصفهان تا امروز در کنار هر نوع اظهار نظر مطرح شده از سوی موافقان و مخالفان این طرح به رسانه‌ها اعلام کرده که «حفاظت از جان و تامین امنیت گردشگران را اجتناب ناپذیر توصیف کرد، اما از نظر فنی تنها مرجعی که صلاحیت اظهار نظر در این مورد را دارد، شورای فنی میراث فرهنگی اصفهان است.»

و اکنون در جدیدترین تصاویر به دست آمده، چند جوان اصفهانی از ناودان جداره سی و سه پل که درست بالای سر حصاری که اواخر سال گذشته روی یکی از دهانه‌های پل نصب شده، آویزان شده‌اند. شاید این رفتار را بتوان یک نمونه اعتراض نسبت به نصب این حفاظ‌ها دانست اما از سوی دیگر قطعا به این فکر می‌شود که این رفتار با اعتراض هیچ سنخیتی ندارد و نشان می‌دهد اگر کسی بخواهد از دهانه‌ی سی و سه پل هم آویزان شود کاری به مانع و حصار ندارد.

آن طور که اعلام شده قرار بوده تا حفاظ طراحی شده در پشت ستون‌های پل قرار گیرد تا از روبه‌روی پل دیده نشود، حصاری از دو میله فلزی و چند رشته سیم فلزی بوکسل که تصاویر نشان می‌دهند فعلا روی یک دهانه به صورت آزمایشی نصب شده است.

اما نباید برخی اظهارنظرها از سوی معماران و مرمتگران اصفهانی در این زمینه را از ذهن دور کرد.

احمد منتظر، مرمتگر پیشکسوت اصفهان در یک نشست رادیویی در این زمینه اعلام کرده است؛ «به هر حال این موضوعی بود که در استان حاد شده و باید تصمیمی گرفته شود بنابراین در شورای فنی بررسی شده است. در این زمینه دو مسئله وجود دارد، یکی مردم هستند که روی پل‌های تاریخی حساس‌اند و دومی اصول و قوانین مرمت هستند که باید به هر دو توجه می‌کردیم.

برای انتخاب نوع حفاظ به دو موضوع مهم دیگر هم باید توجه شود،"برگشت‌پذیری" طرح. یعنی اینکه اگر نسل آینده بنا به شرایط کشور، تصمیم به حذف این حفاظ‌ها گرفت، امکانش وجود داشته باشد و صدمه‌ای به پل وارد نشود، " الحاقات در منظر پل تاثیر نداشته باشند" یعنی وقتی از کناره‌های زاینده رود به پل نگاه می‌کنیم، دیده نشود.»

او همچنین  به کار بردن عنوان «روش آزمون و خطا» برای طرح‌های حفاظ‌گذاری را رد کرد و گفته است؛ «همین کابل طرح خوبی است اما مشکل این است که میراث فرهنگی طرح را به نوسازی و بهسازی واگذار کرده و این سازمان باید طرح را برای سه دهنه پل، آنجا که دهنه بزرگ وجود دارد، با هم اجرا می‌کرد ولی برای یک دهنه اجرا کرده است. باید سه دهنه با هم کار شود تا بتوانیم نتیجه بگیریم.»

به نظر می‌رسد در شرایط کنونی سی و سه پل مانده و حوض خشک شده‌اش که ادم‌ها هم این روزها بر سرش هوار شده‌اند و او نمی‌داند کدام طرف را راضی کند! در حالی که متولی اصلی‌اش یعنی میراث فرهنگی هم هر بار به سمت هر بادی که می‌وزد، حرکت می‌کند.

انتهای پیام