به گزارش ایسنا، دوچرخه سواری در بازی های آسیایی اینچئون موفق شد یک مدال طلا در پیست  و دو مدال نقره و برنز در جاده بگیرد. با گذشت چهار سال حالا دوچرخه سواری علاوه بر تلاش برای تکرار سه مدال دوره قبل، به کوهستان هم برای مدال آوری در جاکارتا امید بسته است. اما در این میان به نظر می رسد امکانات تیم ملی  چندان برای ملی پوشان رضایت بخش نباشد.

 جدا از اینکه دوچرخه سواری به دلیل نداشتن پیست چوبی مجبور به رفتن به کشورهای دیگر است، اکنون هم برای گرفتن تجهیزات و دوچرخه های جدید همچنان در انتظار رسیدن پول از سوی کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش است.
با توجه به اینکه از عمر دوچرخه ها وتجهیزاتی که ملی پوشان استفاده می کنند چند سال می گذرد، فدراسیون در سال 96 دوچرخه های جدیدی را به کشورهای سوییس و فرانسه سفارش داده و بقیه تجهیزات را هم به کشور آلمان سفارش داده است.
 اکنون هم در انتظار رسیدن بودجه است تا دوچرخه ها  و بقیه لوازم را تحویل بگیرد. با اینکه فدراسیون اواخر سال گذشته به کمیته ملی المپیک و امسال هم به وزارت ورزش نامه  ارسال کرده تا بتواند بودجه خرید دوچرخه ها  و تجهیزات را بگیرد اما هنوز خبری در مورد رسیدن پول دوچرخه ها نشده است.
ملی پوشان هم که از دوچرخه ها و تجهیزات خود ناراضی هستند در حالی در انتظار رسیدن دوچرخه های جدید هستند که تنها سه ماه تا بازی های آسیایی فرصت دارند و باید هر چه سریع دوچرخه های جدید  به دستشان برسد تا به آنها عادت کنند.
به نظر می رسد کمیته ملی المپیک  و وزارت ورزش عجله ای برای پرداخت بودجه دوچرخه سوارها ندارند اما در این میان تنها ملی پوشان هستند که دارند زمان را از دست می دهند.
در حال حاضر رقبای ایران از جمله ژاپن، هنگ گنک، کره جنوبی و قزاقستان با بهترین امکانات در حال آماده شدن برای بازی های آسیایی هستند اما این شرایط آماده شدن برای دوچرخه سواری ایران متفاوت از رقبایش هست. از آنجا که معضل نداشتن پیست چوبی در ایران همچنان حل نشده فدراسیون مجبور شده است دوباره از کشورهای دیگر کمک بخواهد که اجازه دهند ایران با برپایی اردو از پیست چوبی آنها استفاده کند و در نهایت هلند این میزبانی را قبول کرد. حالا هم رکابزنان چشم انتظار رسیدن دوچرخه های جدید هستند. انتظار می رود پیش از این که دوچرخه سواران بیشتر از این زمان را از دست بدهند این بودجه تامین شود و دوچرخه های سفارشی به دستشان برسد چرا که گاهی اوقات رقابت در دوچرخه سواری بر سر صدم و هزارم ثانیه است و قطعا رکابزنان ایرانی با دوچرخه های قدیمی خود نمی توانند به جنگ رقبایی بروند که از امکانات روز دنیا برخوردار هستند.

 انتهای پیام