علی سرابی در آستانه برگزاری انتخابات خانه تئاتر در گفت‌وگویی با ایسنا درباره اینکه با توجه به انتقادهایی که به این نهاد صنفی وارد می‌شود چه میزان امکان رقابت برای تغییر در برنامه‌ها و نحوه فعالیت خانه تئاتر وجود دارد تا در جریان روز تئاتر کشور اثرگذار باشد؟ بیان کرد: قبل از هر چیز باید به این اشاره کنم که حضور اعضا در رأی‌گیری که می‌تواند تغییری را ایجاد کند اقدامی نیکو و حسنه است، اما اینکه چطور این کار توسط مدیریت مجموعه انجام شود و آن‌ها در این سال‌ها چه کرده‌اند برای من جای بحث دارد چرا که شرایط مرا به اینجا رسانده که می‌بینم سیستم رأی دادن در خانه تئاتر دقیقا همانند رأی‌گیری در سطح کشور است.
او گفت: ما هر چهار سال یک بار برای انتخاب یک رئیس جمهور به امید تغییر و بهبود در جامعه رأی می‌دهیم اما هرگز این اتفاق نیفتاده و هر بار اوضاع وخیم‌تر شده است. انتخابات خانه تئاتر هم یک جامعه کوچک‌تر از آن چیزی است که در سطح کلان می‌بینیم.
کارگردان نمایش «آن سوی آینه» ادامه داد: اساسا مشکل من با خانه تئاتر که عضو آن نیز هستم این است که سال‌هاست به یک خانه پر از رخوت و با کسانی که با سوء نگاه و نظرات سنتی آنجا را اداره می‌کنند تبدیل شده است و من به عنوان کسی که سال‌هاست در تئاتر فعالیت می‌کنم و در دانشگاه نیز در همین رشته درس خوانده‌ام، هیچ انگیزه‌ای برای شرکت در فعالیت‌های این خانه ندارم، مخصوصا اینکه همیشه با خود من مخالفت شده است و همه این‌ها پیامد همان رخوت است.
سرابی به یاداوری موضوعی پرداخت و گفت: وقتی شنیدم بنیاد ملی نخبگان قصد داشته نخبگان هنری را معرفی کند و در فهرستی که از سوی خانه تئاتر اعلام شد بیشتر نام اعضای هیأت مدیره خانه تئاتر دیده می‌شد، دیگر کاملا واضح است که فاتحه این خانه خوانده شده است؛ بنابراین به نظر می‌رسد فقط در یک شکل می‌شود رأی‌گیری کرد و آن این است که مدیران خانه تئاتر اعلام کنند در این سال‌ها هیچ بهره‌وری نداشته و سودی هم نبرده‌اند، بعد کلیه اعضا کنار بروند تا در انجمن‌ها افراد جدیدی ثبت نام کنند. آن وقت رأی‌گیری وجاهت بیشتری دارد و می‌توان در آن شرکت کرد.
کارگردان «خدای کشتار» با اشاره به اینکه در سال‌های قبل در انتخابات خانه تئاتر شرکت می‌کرده اما امسال آن را بی‌فایده می‌داند، افزود: عجیب است که در زمان داوری رویدادی، خانه تئاتر کسانی را به عنوان داور برمی‌گزیند که در جریان امروز تئاتر هیچ کار نو و جدیدی ندارند و هیچ وقت اثر جدی از آن‌ها دیده نشده است. آیا واقعا جامعه تئاتر توسط این افراد باید قضاوت شود؟ همین می‌شود که می‌بینیم خانه تئاتر ما با وجود آنکه می‌تواند مشکل‌گشا باشد همیشه طوری عمل کرده که انگار گرد مّرده در آنجا پاشیده شده است.
وی گفت: این شرایط سبب می‌شود من که در 20 سال گذشته، تئاتر به حرفه‌ام تبدیل شده است و عضو خانه تئاتر هستم ترجیح دهم از این خانه دور باشم و به دنبال اماکن خصوصی باشم چون می‌بینم که تئاتر در آنجا بیشتر جریان دارد.
سرابی در پاسخ به اینکه با وجود برگزاری انتخابات اگر قرار باشد اعضا کناره‌گیری کنند چطور می‌توان به بهبود و تغییر امید داشت؟ ضمن اشاره به انتخابات چند سال گذشته که افراد جدیدی به هیأت مدیره وارد شدند اما به دلایل متعدد کناره‌گیری کردند، گفت: سابقه نشان می‌دهد چه در انتخابات شرکت کنیم و چه شرکت نکنیم شرایط خانه تئاتر تکان نمی‌خورد و هیأت مدیره کماکان نظر خود را دارد، یعنی به هر علتی که باشد سابقه نشان داده تغییری در این خانه ایجاد نمی‌شود. به همین دلیل باید یک سیستم انقلابی‌تری در خانه تئاتر ایجاد شود و لازم است اساسنامه خانه تئاتر دستخوش تغییر شود.
او در پایان به بودجه خانه تئاتر هم اشاره کرد و افزود: درباره خانه تئاتر نکته جالب توجه بودجه‌ای است که به آن تخصیص یافته و مشخص نیست این بودجه صرف چه می‌شود. آن هم وقتی من به عنوان عضو خانه تئاتر هیچ پشتوانه‌ای از این محل نداشته‌ام اما امیدوارم با تغییر در اساسنامه و سیستم خانه تئاتر اتفاقات جدیدی رخ دهد.
انتهای پیام
نظرات